Κάτι Παραπάνω

Αποκαλύψεις και Εκβιασμοί

Είχε περάσει αρκετός καιρός από εκείνη τη μέρα που εξομολογήθηκαν ο ένας στον άλλον τα αισθήματά τους. Ήταν πλέον ζευγάρι, αλλά κρυφά από όλους. Δεν ήθελαν να χαλάσει κανείς την ευτυχία τους με τα πικρόχολα σχόλιά του. Ήταν βέβαια εξαντλητικό να παίζουν κάθε μέρα το παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού, όμως αυτό δεν τους πτοούσε καθόλου.

Ένα παρασκευιάτικο πρωινό, περίπου δύο μήνες μετά την εξομολόγηση, το τμήμα τους είχε δεύτερη ώρα αγγλικά με την κ. Σμαραγδή, η οποία κανείς δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα. Όλοι έπλητταν και έκαναν τρομερή φασαρία, με αποτέλεσμα η καθηγήτρια να εξαγριωθεί.

"ΈΞΩ ΚΥΡΙΟΙ! ΜΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΠΑΣΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ!" φώναξε η καθηγήτρια στον Ορφέα και τον Πέτρο, τους δύο πιο θορυβώδεις της τάξης, οι οποίοι δεν μπήκαν καν στον κόπο να διαμαρτυρηθούν για την αποβολή τους.

"Ευχαριστούμε κυρία! Πάμε κάτω να πάρω τυρόπιτα ρε", έκανε ο Ορφέας και έκανε μια θεαματική έξοδο από το παράθυρο μαζί με τον Πέτρο, όπως συνήθιζαν.

Ο Ραφαήλ και ο Ιάσονας αντάλλαξαν μια γρήγορη συνωμοτική ματιά. Δε θα έχαναν τέτοια ανεκτίμητη ευκαιρία. Ο πρώτος σηκώθηκε από το θρανίο για να πετάξει ένα χαρτί στον κάδο.

"ΕΛΑ ΕΔΩ ΠΟΥΤΑΝΑΚΙ!" του φώναξε δυνατά ο Ιάσονας.

"ΕΡΧΟΜΑΙ ΜΩΡΗ!" του απάντησε ο Ραφαήλ.

"Το πουτανάκι και η μωρή να αποχωρήσουν πάραυτα!" συμπλήρωσε η Σμαραγδή και τα αγόρια όρμησαν σαν σίφουνας έξω από την τάξη.

Ένα λεπτό αργότερα τα αγόρια ήταν κλεισμένα στην γνωστή καμπίνα όπου όλα είχαν ξεκινήσει. Φιλιούνταν μανιασμένα χωρίς να νοιάζονται αν τους ακούει κάποιους. Επί τρεις ημέρες δεν είχαν καταφέρει καθόλου να βρεθούν μόνοι και ένιωθαν ότι έπρεπε να αναπληρώσουν τις χαμένες στιγμές.  

Ξαφνικά ο ήχος από τα βήματα δυο άλλων αγοριών κατέκλυσε την τουαλέτα.

"Ρε μαλάκα απ'όλες αυτή βρήκες;" ακούστηκε μια έξαλλη γνώριμη φωνή, κάνοντας το αίμα των δυο αγοριών να παγώσει.

"Ναι", του απάντησε μια εξίσου γνώριμη φωνή. Ο Ραφαήλ και ο Ιάσονας κράτησαν την αναπνοή τους για να μην γίνουν αντιληπτοί και περίμεναν μέχρι να μείνουν πάλι μόνοι.

"Την τρελή;"

"Ναι"

"Πας καλά! Φαντάζεσαι τι θα πάθετε αν μαθευτεί στο σχολείο; Για κάτσε, την πηδούσες ακόμη κι όταν τα είχες με την Ελένη;".

Σιωπή.

"Μα γιατί δεν μου το είπες;"

Πάλι σιωπή, κι ύστερα ο ήχος βαριών, συρτών βημάτων προς την έξοδο. 

"Εντάξει, έφυγαν. Τι ήταν αυτό που ακούσαμε;", είπε ο Ραφαήλ ξεψυχισμένος από την αγωνία.

"Για την ώρα δε με νοιάζει", του απάντησε ο Ιάσονας και του έκλεισε το στόμα με τα χείλη του. Το φιλί τους ήταν παθιασμένο και άγριο. Τα μάτια του Ραφαήλ είχαν διασταλεί από πόθο και τα χέρια του άγγιζαν τον Ιάσονα παντού, πάνω και κάτω από τα ρούχα, ο οποίος βογκούσε από την ηδονή όσο ο Ραφαήλ κατέβαινε προς το σημείο του αφήνοντας μια σειρά από φιλιά στον κορμό του... μέχρι που ακούστηκαν νέα βήματα.

"Τι γίνεται εδώ;" ρώτησε ο Πέτρος. "Ρε Ιάσονα τι στον πούτσο κάνεις όλη την ώρα; Τον παίζεις;"

"Τι ζόρι τραβάς εσύ; Ό, τι θέλω κάνω! Φύγε μην μου ξεφύγει τίποτα για τον Ορφέα και την... αγαπημένη του!"

"Άκουσες τι λέγαμε;" Αν και δεν τον έβλεπε, ο Ιάσονας ήταν σίγουρος ότι το πρόσωπο του Πέτρου σκυθρώπιασε. "Ξέρεις για ποια μιλάμε;"

"Ναι", απαντάει, "τους πέτυχα κάποια στιγμή. Δεν το είχαν καταλάβει ότι τους είδα".

"Αλήθεια;"

"Κουβέντα θα ανοίξουμε τώρα; Δίνε του!" πρόσταξε ο Ιάσονας και ο Πέτρος έφυγε ηττημένος. Η μπλόφα του ήταν αποτελεσματική, καθώς δεν είχε ιδέα για ποια μιλούσαν.

"Ουφ... φτηνά τη γλιτώσαμε", έκανε ο Ραφαήλ.

"Ρα.. Ραφαήλ; Τι στο διάολο γίνεται εδώ τελικά;". Όχι, ο Πέτρος δε θα έφευγε από το μπάνιο χωρίς να λύσει το μυστήριο των περίεργων βογκητών, και ας περνούσε ο καλύτερος φίλος του τη χειρότερη απογοήτευση της ζωής του. "Ρε πούστηδες! Μαζί είστε;"

"Όχι. Όπως κι εμείς δεν ακούσαμε ποτέ για τον Ορφέα και τα πηδήματά του! Σωστά;" τόνισε ο Ιάσονας, τρομερά ενοχλημένος από τη διαρκή χαλάστρα του Πέτρου.

"Παίζεις πολύ βρώμικα! Τυχερές είστε. Και οι δύο!" πέταξε ο Πέτρος και αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά το ζευγαράκι.

"Και.. πού είχαμε μείνει;", ψιθύρισε ο Ιάσονας στο αυτί του Ραφαήλ, και έπειτα του χάρισε ένα βαθύ φιλί.