Gece

Bölüm 6

Yaklaşık bir saat boyunca koşmaya devam ettim. Farklı istikametlerde gittim ve etraf kalabalıklaşmaya başladı. Şaşıracak ve etrafı izleyecek zamanım yoktu. Sadece artık o sakin çiftlik evine yakın değildim. Binalar görebiliyordum ve çeşit çeşit insan. Daha sonradan bunlara şaşıracağıma dair kendime söz verdim.

Yakınımdan bir çok araba geçiyordu ve işime yarayabilirlerdi. O kadar çok yorulmuştum ki yavaşladım ve otobana benzer bir yerde durdum. Binalar birazcık gerimde kalmıştı. Nefes nefese kalmıştım ve yanımda bir çocuk olduğunu farkettim. Sırtında yeterince büyük bir sırtçantası vardı. İlginç birine benziyordu. Bana baktı. Güldü. Gözleri maviydi. Hiç mavi göz görmemiştim.

"Ne var? " diye sordum.

"Berbat gözüküyorsun." 

Gözlerimi kaçırdım. Diyebileceği en iyi şey değildi.Ayrıca kendimi iyi hissetmiyordum. Haklıydı.

"Bir- bir şey sorabilir miyim?" Gözlerini kısarak bana bakıyordu.Nefes alışverişimi düzeltip çocuğa baktım.

"Şey... Tecavüze falan mı uğradın?" 

"Hayır!!-"

"-Pardon, pardon, özür dilerim sadece öyle gözüküyorsun biraz." Bir an sessizlik oldu.

"Tecavüze falan uğramadım." 

"Özür dilerim."

Bir süre sessizlik oldu. Sonunda bir şey sormaya karar verdim.

"Sen burda ne yapıyorsun?"

"Geziyorum."   Yeniden bana baktı.

"Sen, ne yapıyorsun?"   Ben ne yapıyordum ki?

"Bilmem ki."  Yeniden gözlerini kısmıştı. Bir soru daha geliyordu.

" Peki hırsızlık mı yaptın?-"

"Hayır!!-"

"Tamam. tamam özür dilerim.  "  " Kötü bir şey yaşamışsın ama. "   "Çok kötü gözüküyorsun."

Cevap vermedim. Daha doğrusu veremedim. Yalnız kalıp ağlamak  falan istiyordum.

"Burdan nasıl uzaklaşabilirim?"  Konuyu dağıtmam gerekiyordu.

"Benimle otostop çekebilirsin." dedi.  Otostop tam olarak neydi?

"Otostop tam olarak.. ne demek?"  

Kahkaha atarak gülmeye başladı ve gülmediğimi farkedince durdu. 

"Gözlemlerime göre bu şekilde devam edersen yakında öleceksin." Haklıydı. Berbat haldeydim ve hiçbir şey bilmiyordum.

"Beni izle ve buradan uzaklaş." dedi ve başka çarem olmadığı için yanında kaldım. Başparmağını yukarı kaldırıyordu. Merakla olanları izliyordum. Sonunda bir araba durdu ve atla dedi. Neler yaşıyordum ben?

İlk kez bir arabaya biniyordum. Hiç böyle bir mekanizmanın içine girmemiştim. Tabiki arabanın ne olduğunu biliyordum ama.. hiç binmemiştim sadece. Tabiki bunu da çaktırmamam gerekiyordu. Arabanın sahibi orta yaşlarda bir bayandı. Esmerdi ve kabarık saçları vardı. Kocaman bir gözlüğü vardı. Çatlak birine benziyordu. Gerçi başka kimse bizi arabasına almazdı. Arabanın bagaj tarafı mor ve devamı turuncuydu. Beetle tarzı bir arabaydı. Yaklaşık 1 saat boyunca kadın hayatını anlattı ve çatlak olduğunu ifşa eden bir çok hikaye dinlemek zorunda kaldık. Ayrıca konuşmamıza izin vermiyordu ve bir defasında bizi arabasına aldıysa katlanmamız gerektiğini söyledi. Berbat sürmeside ayrı bir olaydı. Kavisler çizerek sürüyordu ve nereye gittiğini pek bilmiyordu. Tutunmazsak büyük ihtimalle birbirimizin üstüne düşecektik.

Otobanı geçmiştik ve daha kalabalık bir yere gelmiştik. İnmek istediğimizi söyledik ama kadın ağlamaya başladı ve daha konuşmaya ihtiyacı olduğunu söyledi. Bizle konuşurken de beklenen oldu. Bir arabaya çarpmıştı. Ben ağzımı kapatırken yol arkadaşım kendini daha küfürlü bir yolla ifade etmişti. Arabanın ön kısmı hasar görmüştü ama çok büyük bir şey olmamıştı. Tam inecektik ki polis arabasını arkamızda gördük. 

Panik olmaya başlamıştım. Polise şikayet edilmiştim ve karakola gittiğim an işim biterdi, hiç biryerde hiçbir şekilde bir kaydım yoktu. Ordan bir daha çıkamazdım. Yanıma dönüp;

"Polise yakalanmamam lazım bir şey yap!!!" diye bağırabildim sadece çocuğa.

"Aynı durum benim için de geçerli" dedi ve oldukça panik gözüküyordu. Sonraki olaylar hızla gelişti. Çocuk kapıyı açtı, çatlak kadını arabadan aşağı itti. Direksiyona geçti ve polisleri arkamızda bırakarak hızla ilerlemeye başladık. Polislerin arabaya bindiğini gördük. Biraz bağırıyorduk ve yeterince de paniktik. Saniyeler geçtikçe daha çok bağırıyorduk.

Bundan sonra olanları tahmin etmeye çalışmayacağım bile.