The Limit Of Her Love (Book 1)

CHAPTER 19

"Pwedeng dito kana matulog?" Lakas loob kung tanong sa kanya.. kahit ngayon lang please... huli na to art bibitawan na kita...paparayain na kita please pumayag kana. Mumunting hiling ko sa aking isipan.

Tinitigan ko siya mukhang hindi siya makapagdisesyon... siguro dahil kay carina. Baka hinihintay siya ni carina, baka kailangan siya ni carina arghhh ayoko ng mag-isip pa sumasakit lang ang puso ko. Baka mali ang hiling ko... dapat di ako humiling ng ganun.

Babawiin ko na sana ang sinabi ko ng tumango siya. Hindi ko alam kung magsasaya ba ako o malulungkot. Mag sasaya kase pumayag siya malulungkot kase parang napilitan siyang pumayag sa hiling ko. Hinayaan ko nalang, gusto kung sulitin ang araw na to ang huling gabing kasama siya.

After doing my night routine I wore my favorite pajama with dora print.

Kinuha ko ang oversize shirt kung kulay itim na pang uni-sex and yung boxer niyang dala ko nung nakaraan at inabot sa kanya. Kinuha niya ito at nagtungo sa banyo para magpalit.

Humiga na ako at nagkumot para maghanda matulog ng lumabas siya ng CR wearing my oversize shirt and his boxers. Pinatay niya ang ilaw at tumabi na din siya ng higa sakin. Tanging ang lampshade nalang ang ilaw sa kwarto.

"Art may tanong ako sayo" hindi ako mapakali sa mga tanong na gumugulo sa isipan ko kaya kailangan kung isatinig ito.

"Ano yun?" Tanong niya habang nag aayos ng pwesto.

"Matagal na ba kayong magkakilala ni c-carina?" Natigilan siya sa tanong ko matagal siyang nawalan ng imik bago nagsalita ulit.

"Yeah.. since where in college" naninikip na naman ang dibdib ko pero pinagpatuloy ko parin ang mga tanong sa utak ko.

"M-may na-naging relasyon ba k-kayo dati?" This time hindi na ako tumingin sa kanya ayokong makita niya ang sakit sa mga mata ko kahit pa madilim sa loob ng kwarto.

"Meron" maikli niyang pahayag isa nalang na tanong... isa nalang pero nahihirapahan akong itanong sa kanya "M-mahal mo pa ba siya?" My voice cracked. I swallowed hard when I felt a lamp in my troat.

Bago pa siya makasagot pinigilan kuna siya ayokong marinig ang isasagot niya. Hindi pala ako handang marinig ang masakit na mga salitang yun. I faced him and hugged him tight. Ito na ang huling yakap ko sa kanya kaya hihigpitan kuna.

Ayoko man pero kailangan na. Dito na ba nagtatapos ang pagmamahal ko?I think no, kase kahit tapusin ko pa ang meron kami nandito pa rin siya sa puso ko. Nandito pa rin siya nakaukit sa pumipintig na bagay na nasa loob ng dibdib ko.

I can't sleep rather I don't want to sleep gusto ko lang titigan siya hanggang sa sumikat ang araw... hanggang sa umalis siya sa tabi ko at--at pumunta sa mga bisig ni-ni carina.

Hindi ko matanggap pero kailangan

Ayokong tanggapin pero dapat

Gusto kitang hagkan habang buhay pero... pero alam kung hindi ka papayag

Mahal kita sobra.. kaya kung saan ka masaya paparayain kita

Kung si C-carina ang kasiyahan mo hahayaan kita

Pero alam ko sa sarili kung hindi ako titigil sa pagmamahal ko sayo kahit sa malayo man lang

Sa malayo man lang kita mahalin

Sa malayuan man lang kitang makitang samaya kahit hindi ako ang dahilan sapat na yun saakin

Basta.. basta masaya ka

I brushed his hair with my hand when his breating become uneven, sign that he is sleeping peacefully. Hindi ko na alam kung anong oras na ako nakatulog but when I woke up his gone sadness crept into me but I fight it kakayanin ko to! Sasanayin kuna ang sarili kung wala siya. Bago pa ako makatayo sa kama nahagip ng mga mata ko ang isang sticky note na nasa bed side table.

To: Jan,

Sorry hindi na ako nakapagpaalam ang sarap kase ng tulog mo. Umalis na ako kase may gagawin pa ako.

-Art

I heave a sign nagpatuloy ako sa pagtayo at nag ayos para makapasok na sa school. Nasusuka na naman ako pero pinilit kung pumasok I need to go to school madami na akong hahabulin.

Kakarating ko lang sa school ng lapitan ako ni vanz "Jan where have you been? Hinahanap ka ni ms. Ipit pinapatawag ka ng head mukhang may problema" para akong tinakasan ng lakas kinakabahan ako for sure may kinalaman to sa pagiging valedictorian. Nagpaalam ako kay vanz at dumiretso agad sa head.

"Good morning miss. Pinapatawag niyo daw po ako" magalang kung bati sa head ng school.

"Yes ms. June De Luna. Dapat nung isang araw pa pero your absent" sabi niya sabay tingin sakin at imuwestra ang upuan sa unahan niya.

"Im sorry for that miss, Im sick for this past 2 days kaya hindi po ako nakapasok" umupo na ako sa upuan na nasa harapan niya.

"I see... pero hindi nun majujustify ang problema mo ngayon. You are running for valedictorian ms. June and has a competitor so dapat hindi ka nagpapabaya and because of your absent mas tumaas na ng ilang points si france if you can't comply things im sorry to say but ms. Perez will be our valedictorian"

Nalulungkot ako pero ok lang naman kase si france naman yun pero may time pa naman para bumawi diba? I will do my best kase alam kung gagawin din ni france and lahat.