~?~?~?~?~?~?~?~?~
PROLOGUE
~?~?~?~?~?~?~?~?~
Nasaktan ako. Naiwan ako. Napahiya pa ako.
Ano bang malas ang meron ako? Tao lang din naman ako, nagmamahal, nasasaktan at nadadapa. Yun nga lang, mahilig ako madapa. Tanga ako eh.
"Sorry Sairyl."
Yan ang sinabi nya nung nakipagbreak sya.
"Sorry? Sorry mo mukha mo, magagawa nan? Band-aid ba yan?!" at matapos ko syang sampalin eh tumalikod ako. Naglakad palayo. Straight body, chest out, stomach in, at chin up pa. Hindi ako iiyak. Sayang pride ko, eto na lang ang meron ako.
Pero... Mahal ata talaga ako ng katangahan...
*blag!*
Nadulas ako at nag-dive ako sa may putikan.
"Sai! Ayos ka lang?" nilapitan ako ng ex ko! Looking so worried pero if I know, nagpipigil lang syang tumawa. Sino ba naman ang hindi matatawa sa nangyari sakin? Mukha siguro kong taong-grasa, nakaputi pa ako!
"May sugat ka Sai! Ayos ka lang?"
Naiyak na ako, ansakit eh. Emotionally and physically.
"Heh! break na tayo diba? So wala ka ng responsibilidad sakin! ayoko ng makita ka pa!"
Tumungo sya, "I'm really sorry Sai. Goodbye. Please, ingatan mo sarili mo lalo na ngayon at wala na ako na mag-aalaga sayo." at umalis na sya. I didnt dare to look back at him dahil hindi ko kaya. Baka magmukha nanaman akong tanga at habulin sya at magmakaawang balikan nya.
Nakakainis kasi sya, alam nya namang habit ko madapa tapos iiwan nya pa ako. Sya nga ang taga-sambot ko tapos ganun...
Siguro dapat magpraktis na akong wag madapa simula ngayon... :(
