”Sairyl.”
”Sairyl, ayos ka lang?” nilapitan ako ni Brian pero ako eh nakatingala pa rin at nakatingin sa mga mata ni Cedric.
Nabigla ako ng lumuhod si Cedric at lumapit sakin, ”ayos ka lang Sairyl?”
This is what I hate in him. Why does he show that he cares if he refuses to take care of me? :(
”Do you know him Sairyl?’
Tinitigan ko muna si Cedric, ”No.”
Then I turn to stand pero na-out of balance ako kasi sumakit yung binti ko sa kanan ko eh si Cedric ang umalalay at si Brian sa kabila pero pinalis ko ang kamay ni Cedric at umalalay kay Brian.
”kaya mo?”
”Not sure. Napasama kasi yung sabit ng paa ko kanina eh.”nabigla ako ng buhatin ako ni Brian.
”Sairyl.” tumigil sa paglalakad si Brian.
”Sairyl, that guy is calling you.”
”I don’t know him.”
”Please Sairyl.” Cedric pleaded.
”But I think he knows you.” nalilitong sabi ni Brian.
”Basta hindi ko sya kilala.” please Cedric, tantanan mo muna ako. >_>.
”Sairyl naman oh, this is me Cedric...\"
”Sorry, but she does not know you.”
”I know her.”
”Let’s go Brian.” pag-aaya ko kay Brian.
”Sai, please let me talk to you.”
”Pare, ayaw eh. Tantanan mo na lang pede ba?” at tinalikuran na sya ni Brian. Cedric, wag mo akong kulitin--- baka umiyak ako. :(
Dinala ako ni Brian sa may parking lot, sa kotse nya siguro.
” I’ll just call Kyla para makauwi ka na.”
”Ok.,” matamlay na sagot ko then he dials in his phone at tinawagan si Kyla. Nung matapos tumawag eh hinarap nya ako. Lumuhod sya sa harap ko at nabigla ako ng itinaas nya ang binti ko at ipinatong sa tuhod nya.
”O-oiy…”
”titignan ko lang yung bale mo. Masakit pa ba?” iniikot ikot nya ng bahagya ang binti ko na waring minamasahe.
”Umm.. medyo medyo. Pasensya na ha.. nabasa kita… may pagka-clumsy talaga ako eh, special talent kumbaga.” sabay ngiwi.
”ok lang yun noh. Mukhang nataranta ka lang talaga kanina… dahil ba dun sa lalaki kanina?”
”H-ha? H-hindi noh! I don’t even know that guy!”
”Ang haba na ng ilong mo Pinocchio.”
”I… I really don’t know him…” mahina kong sabi.
”He’s probably your ex.” nabigla ako ng sabihin nya yun.
”how--?”
”I reacted the same way you did when I met again my first ex-girlfriend after our break-up a long time ago. You denied him because the 2 of you did not have such a nice break up.”
”Yeah. Tell me about it. The most hilarious break-up there is.” naluluha na yung mga mata ko. Naiiyak na ako. But I can’t cry in front of someone I just met. That’s embarrassing. :’(
\"Aray!!!” nabigla ako ng diniinan nya ng sobra yung masahe nya, ”What’s that for?! Ansakit eh!”
He smiled, ”Hehe. Sorry, masakit ba? Sige iiyak mo lang.”
I don’t know why pero after he said that eh naiyak na talaga ako ng todo-todo. Naitakip ko yung mga palad ko sa mukha ko habang naiyak.
”Oh, bakit naiyak si Sai, pinsan?” dumating na pala si Kyla kaya agad kong pinunasan ang mga luha ko.
”ahh.. napadiin kasi yung masahe ko eh ayun, nasaktan sya kaya ayan.. sorry talaga Sai ha.”
Somehow, I understood what he just did for me. Alam nyang naiiyak ako pero hindi ko magawa dahil nahihiya akong umiyak sa harap ng taong hindi ko kilala pero nagpanggap syang napadiin ng masahe at sinabihan nya akong \"iiyak ko lang kung masakit\".
”No, it’s not your fault.” nakangiti kong sabi habang pinupunasan ang luha ko.
”Haay ewan. Sige, uwi na tayo. I’m tiiired.” at dumiretso na sa loob ng kotse si Kyla.
Nasa likod kami ni kyla at as soon as umandar yung kotse eh humihilik na si kyla. Tinuro ko kay Brian ang direksyon ng bahay naming at dinala naman nya ako doon.
”Thanks Brian. It was really nice meeting you.”
”You too.” at tumalikod na ako para pumasok pero nung bubuksan ko na yung gate eh tinawag nya ako.
”Sai!”
”Yes?” lumingon ulit ako sa kanya nang tawagin nya ako.
”Nagiging maalat ang matamis pag umiyak o naiyak.” sabay patakbo ng kotse.
”Nagiging maalat daw ang matamis?” hindi ko nagets talaga pero umiling na lang ako at nakangiting pumasok sa gate ng bahay ko.
