The Seductress

Seductive V.4

"Never been better. You know, when you find out that theres a life growing inside your tummy. Grabe--" She smile sweetly but I know better that it's not a sweet smile at all. She's still the same old bitch I know, she never change.

But what caught my attention was to what she said."Y-You mean, you're p-pregnant?" I ask that turns into a whisper.

"Yes! Isn't it great?" She said na para bang pinagmamayabang pa niya sa akin iyon.

"W-With whom?" Halos hindi nako humihinga habang hinihintay ang magiging sagot niya. Kahit alam ko, kahit may ideya na ako kung sino ang tinutukoy niya.

"Whoelse, of course with Marcus." Pero mas masakit pala pagnanggaling mismo sa bibig niya. I thought I won't feel this pain again. I already moved on, I know I did. Pero bakit there's a little bit pain? Why does it still sting? Why do they still affects me?

I can't help but to smile bitterly. "Oh really? Hindi pala nasayang ang paggamit niya sakin noon para pagselosin ka."

She smirk, "I know, sorry by the way, you know, for what happened before. I'm sure nalimutan mo na yung nangyari dati, diba?"

I tried not to look affected. Fuck! I don't want to show her that I'm still weakling. I don't want to give her that satisfaction. "Of course."

"Good, so I better go then."

Anito saka nag-umpisang maglakad pero bigla itong huminto at lumingon ulit sakin."By the way, invited ka sa wedding namin ha."

Nang mawala na siya sa paningin ko agad akong pumasok sa loob ng sasakyan. Napayuko ako at napasandal sa manibela.

Shit this! Bakit nasasaktan parin ako? Bakit naaapektuhan parin ako ng dahil sa nalaman ko? Akala ko wala nato, akala ko balewala na siya sa buhay ko pero mukhang nagkamali ako kasi sobrang sakit, sobra parin akong nasasaktan.

I shouldn't feel this way. Di dapat, ayaw kong maging tulad ng dati. Yung mahinang ako na madali lang niyang naloko, na madali lang niyang nasaktan.

Ilang oras akong nanatili lang dun, hindi ko napansin na pagabi na pala. Pagtingin ko sa orasan, magsisix na ng gabi.

So I get my phone from my bag and dialed Mercy's number."Hey, Mars, asan ka na?" Bungad agad nito ng sagutin nito ang tawag ko.

"I'm on my way." Saad ko habang binubuhay ang makena. I badly need a drink.

"...are you alright?" May pag-aalalang tanong nito. She really knows me so well, she knows whenever I'm sad.

I smile even though she wouldn't see it. But that smile, I know it didn't reach my eyes. "Yeah. Why wouldn't I be okay?"

"I know you, Shane. Pumunta ka na dito and we'll talk about your problem." I knew it, she's not convince. Kilala na namin ang isa't-isa mula pa nung high school, alam namin kung kailan masaya at malungkot ang bawat isa sa amin.

"I'll be fine mercy, really. Basta kita nalang tayo diyan."

I heard her sigh,"Okay."

Tinuon ko ulit ang attensyon ko sa harap ng kalsada ng may mga alaalang muling bumalik sa isipan ko.

FLASHBACK

"Nasan na ba kayo?" Inip na inip kong reklamo sa kausap ko sa kabilang linya. Nasa mall ako ngayon at naghihintay sa mga kaibigan kong isang oras ng late.

("Papunta na kami, Mars. Relax ka lang.") Saad naman ni Junlyn na siyang kausap ko sa phone.