İki sigara yandı bu şehrin karanlık sokağında.
Biri hep yanımda olduğunu sanan adama.
Biri uzakları yakın sanan senin dudaklarında.
Kederle düştü umutlarım, sigaramın dumanına.
Şayet bıraksam seni Nalan'ına,
Hakikat çarpacak düşük omuzlarına.
Nalan benim,
Adım tozlanmış seni beklemekten kirli rafta.
Belki de diyorum,
Belkiler acıyla buluşuyor dudaklarımda.
Nihayet anlıyorum aslında.
Nalan'ın olamayacak tek kadın benim, senin dünyanda.
Bilmeyeceksin ki.
Ciğerlerim sisli bir şehir.
Göremeyeceksin.
Kalbim senin ellerinde, bayraklarını indirmiş esir.
Bırak bunları, lafügüzaf.
Gece yarısı sokakta bıraktığın o elemli kadını,
Anlamayacaksın.
Mahallede okunan cenaze duasını,
Bıraktığın bu ölü kadına yad olduğunu,
Bilmeyecek, işitmeyecek bana her daim sağır kulakların.
Nihai gerçek sana bıraktığım yusufçuğun kanatlarında.
Kuşkusuz konacak rüyalarına.
Bir ihtimal mırıldanır Nalan o sıra radyoda.
Anlarsın, anlarsın.
Nalan benim.
Çıkarım o vakit karşına.
Solmazsa düşlerim,
Yitip gitmemişse sevişlerim,
Ebediyete kadar seninim.
İlelebet Nalan'ın olur, süsler şiirlerini yüreğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BERCESTE
PoetryBen öznelerini kaybetmiş çölde bir bedevi, Mecnun'un esarete düştüğü o çölde, şiir yazan uhrevi. Sararmış kağıt parçalarına tutunur sevdiceğimin elleri, Damarlarımda yol alır harita misali gözleri. Sen ki şiirlerime kan gülleri tutuşturmuş merhamet...
