Zor..!
Ask denen denizde batmadan kalabilmek.
Bir an daliyorum gecmisteki sensizlige..
Sonra elimdeki fotografina bakiyorum.
Bir "Ah..! " cekiyorum..Nasilda bakmissin bana baktigin gibi..
Nasilda gülümsemissin aci aci..
Oysa ki ben sadece fotografcida gülmüstüm.
Zaten onun da ücretini vermistim.. Zordu iste icinde firtinalar koparken birde gülümsemeye calismak.
Gündüzleri yoktu benim icin.
Benim hayatim Geceden ibaretti.
Ben her gece gözlerimi tavana dikip seni hayallerimin basrolünde oynatirken, sen baskalarinin hayallerinde figüran olmayi secmistin...
Sen gittikten sonra ne günes dogdu nede geceler sabah oldu...
Toplumda herkes sessiz oldugumu düsünürken, kimse görmüyordu icimdeki cehennemi..
"Hatirliyor musun?
Bana Canin Cehenneme..! Demistin ya bak sahiden canim cehennemde..."
Onunla son telefon görüsmemizde agiz aliskanligiyla Görüsürüz.. Demisti.
Ve ben hala o kelimenin nöbetini tutuyorum..
Kim bilir belki Görüsürüz...!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TANIDIK YABANCI
RastgeleO gün bulusmak icin anlasmistik. Ilk günki yerde bulusacaktik. Uzaktan bulundugum yere dogru geliyordu. bana yaklastiginda ise " ACI " bir gülümseme vardi yüzünde. Bu belkide son bulusmamiz olucakti. Ama Hayir olamazdi. gözleriyle bana Umudu ve Ask...
