Addiction • BTS

Chapter 5

Chapter 5

•~•~•

"Abby—"

"Stop following me." Inis kong sabi kay Taehyung at tsaka binilisan lalo ang lakad. Sobrang lumbay at lungkot ko ngayon. Matapos mawala ng mga magulang ko, yung bestfriend ko naman. Parang gusto ko na rin lang mawala. But the good thing is Jimin's parent did not blame me for their son's death, rather they gave me support for what I am doing and lend me Jimin's condo unit. But still, how can I continue what I have started when everyone around me is getting killed?

And I have no choice but to isolate myself from everyone.

I can't afford to lose another life because of my reckless decisions.

Lumingon ako sa likod ko at nakitang hindi na ko sinusundan ni Taehyung. Napabuntong hinga ako at tsaka dumiretso sa library para makapag-isip isip. Pumwesto ako sa dulong desk at kumuha na lang ng libro at pinangharang sa ulo ko. Gusto ko munang magditch ng klase dahil hindi pa pala ako okay. Akala ko kasi kaya ko nang humarap sa lahat nang magpahinga ko ng ilang linggo. Everyone knows how depressed I am. Sino bang hindi di ba? After losing your parents and then your bestfriend, will you be happy? Shit no.

"Can I sit beside you?" Napataas ako ng tingin at nakita ang isang lalaki na hindi pamilyar sa akin. Matangkad siya at may malalapad na balikat, medyo makapal rin ang labi niya at maganda ang mata. Meron siyang kulay dark brown na buhok at may isang piercing sa tainga niya.

"Are you gonna stare me or what?" Taas-kilay niyang tanong sa akin. Inirapan ko siya at inipod ang upuan ko hudyat na hinahayaan ko siyang tumabi sa akin. Wala naman akong pakielam sakaniya kahit gwapo pa siya dahil hindi ko siya kilala.

Narinig ko ang pagdausdos ng upuan sa tabi ko at hinayaan ko na lang siya.

"For all of the vacant seats, why did you choose to sit here?" Biglang tanong ko sakaniya. Totoo naman e', dami daming pwedeng upuan dito pa sa tabi ko?

"Because I want to. This is almost hidden from everyone else, so I like it here. I'm kinda introvert you know."

"You don't seem like an introvert to me." Mataray kong sabi sakaniya at tsaka umupo ng maayos.

"Woah, just because I am talking to you doesn't mean I am not one. Introverts loves to socialize but it gets tiring." Nakangiti niyang sabi sa akin at tsaka nilapag ang mga dala niyang libro at dyaryo sa desk. Hindi ko mapigilang hindi mapatingin sa mga kinuha niya at pagmasdan ito.

"School year 20** - 20**?" Patanong kong basa sa libro na kinuha niya. Napatingin siya sa akin at ibinalik ang tingin sa libro.

"Bakit interesado ka sa mga naging estudyante dito 2 years ago?"

"None of your business."

Napanguso na lang ako at nanahimik. Inubob ko uli ang ulo ko para sana uli matulog pero narinig ko ang pagsinghap ng katabi ko dahilan para mapatingin uli ako sa kaniya at sa hawak niya. Sinilip ko ng kaunti ang dyaryong hawak niya at nakita ang mismong headline na ang nakasulat ay "5 students from a local school - found dead"

"Yung school na tinutukoy diyan, ang school na 'to?" Hindi ko naiwasang itanong kung ano mga nasa isip ko. Seryoso siyang napatingin sa akin at bumuntong hinga.

"You don't need to involve yourself so you don't need to know about this." At dali dali niyang inimis ang mga gamit niya. Akma siyang aalis nang bigla akong nagsalita.

"Don't worry, I don't want you to be involve in me either." Sabi ko at tumayo, bitbit ang libro ko kanina.

Tumalikod na ako at aalis na rin sana nang pinigilan niya ako sa pamamagitan ng paghawak sa pulso ko.

"W-what do you mean?"

Napangisi ako at inalis ang kamay niya na nakahawak sa pulso ko.

"Because I am an addiction of someone." Bulong ko sakaniya at tsaka iniwan na lang ang libro sa lamesa. Umalis na ko sa lugar na yun at dumiretso sa canteen para tumambay. Pero habang naglalakad ay nakasalubong ko ang class president namin, si Namjoon.

Great!

"I'm sorry for your loss again, Ms. Han. But I don't think it is necessary to ditch your classes."

Napairap ako sakanya,"For your information Mr. President, you are smart enough to know that I am not full ready and my mind is completely absent because of the death of my loved ones." Inis kong tugon sakaniya.

"Then why not stay at your home?"

"Do you think staying at my dead bestfriend's condo unit will help me move on?"

Bigla siyang nagbow sa harap ko,"I'm sorry but please understand that it is against the rules. For now, I will let you go." Sabay bow uli at naglakad palayo.

Napailing na lang ako at tuluyan nang dumiretso sa canteen nang makita ko ang isa na namang pamilyar na mukha.

Ang lalaki kanina sa library.

Seriously?

"Do you need a seat?" Nakangiti niyang tanong sa akin pero imbes na sagutin siya ay pumwesto ako sa kaharap niyang table. Duh, ayoko ngang makasama na naman siya.

Nagulat na lang ako nang hinigit niya ang upuan sa harap ko at pumwesto dito.

"What the hell is your problem?"

"I am a new student here. I need a company." Nakangiti pa ring sabi niya sa akin.

"Then go and introduce yourself to everyone." Sabay turo pa ng mga tao sa paligid namin.

"I'm Kim Seokjin." Sabay lahad ng kamay niya sa harap ko. Napataas ang kilay ko sa pagtatakha.

"Anong gagawin ko diyan?"

"You told me to introduce myself to everyone. That everyone includes you right?"

Argh! Bat ba ayaw na niya lang ako tantanan? Dahil ayoko naman mapahiya siya ay tinanggap ko ang kamay niya at nagpakilala rin.

"Han Abby."

"Nice meeting you."

"It is not nice." Inis kong sabi sakaniya.

"Why not? I am a great company!"

"I don't need a company." Madiin kong sabi sakaniya.

"I don't need either but I guess I am needing you as well as you need me." Nakangisi niyang sabi sa akin.

And again, he confuses me.

"I'm a kind of addiction too." Sabay kindat sa akin.

•~•~•