Addiction • BTS

Chapter 11

Chapter 11

•~•~•

Pumasok na muli ako sa school at isa isang tinapos ang mga requirements ko kaya naging busy agad ako pagkapasok na pagkapasok ko. As for Jungkook, he is still missing at sobra na rin ang pagaalala ko. He was last seen papunta sa isang kanto which is kanto na papunta sa tambayan namin. I tried going there with Taehyung and Hoseok but there's no a clue. And Yoongi is still mad and ignoring me.

"Is this the last one?" Tanong ni Hoseok sa akin habang tinutulungan akong tapusin ang requirement ko. Tumango naman ako habang nagdidikit ng mga disenyo sa isang papel na ipapasa ko.

"Great! So we can start practicing later?" Patanong na sabi niya na parang nahihiya pa siyang sabihin ito. Napangiti ako at siniko ang braso niya.

"Of course. Help me finish this first."

Habang tinatapos namin ay biglang dating ni Taehyung at kasunod niya sa likuran si Yoongi. May lollipop na naman na subo subo si Taehyung at umupo siya sa tabi ni Hoseok. Si Yoongi naman ay walang choice at umupo sa tabi ko pero hindi ako pinapasadahan ng kahit isang tingin.

"Kasali kayo sa magpeperform diba?"

"Uh-huh." Sagot ko sakaniya habang nagdidikit pa rin.

"I hope you guys a good luck!"

"Thank you, Taehyung. That's very nice." Nakangiti kong sabi sakaniya.

Pagkatapos namin ay ipinasa ko na sa subject teacher na naka-toka para sa requirement na 'to at nagpaalam kina Taehyung at Yoongi. Pagkatapos ay dumiretso na kami ni Hoseok sa gym para magpractice. Buti na lang ay pinayagan kami magpractice dito at humiram ng speaker. Habang inaayos ni Hoseok ang speaker ay napatingin na lang ako sa paligid ko.

Why do I act like everything's normal?

The case isn't finished yet I act like I am fine.

Why am I like this?

"Spacing out?" Bumalik ako sa wisyo ko at tumingin kay Hoseok.

"Ah, I guess?"

Lumapit siya sa akin at bahagyang pinitik ang noo ko. Napanguso ako sa ginawa niya at napahawak dito. Napatawa siya sa inakto ko at inalis ang mga kamay ko na nakahawak dito at sa gulat ko ay hinalikan niya bigla ang noo ko.

"Hoseok, can I ask you a question?"

"You are already asking me." Natatawa niyang sabi kaya napairap ako.

"No, umm, d-do you.. still see me as a little sister?"

Napatahimik siya sa sinabi ko at nawala ang ngiti sa labi niya at tinitigan ako ng seryoso. Tumahimik ang paligid namin ng ilang segundo at bago siya magsalita.

"What if I don't?"

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

Hindi ko alam kung naflaflatter ba ako sa sinabi niya.

O

Kinakabahan.

Masamang isipin na may kinalaman siya sa kasong ito pero hindi ko maiwasan. He's the only one who is acting suspicious these past few days. Everytime that I am hanging out with Taehyung, para siyang nagtatampo na boyfriend ko dahil sa selos  And he acts so possessive too. I don't know what to think lalo na't ang alam ko pa ay ang turing niya sa akin ay kapatid dahil namatay ang ate niya.

O sadyang medyo apektado pa rin siya sa pagkamatay ng kapatid niya.

Ewan ko! Sobrang gulo!

"W-what d-do you see me then?"

"This." Bigla niyang ipinikit ang mata niya at unti unting nilalapit ang mukha niya.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko at parang nanigas na lang ako sa pwesto ko.

Nang sobrang lapit ng labi niya sa akin ay..

"Hoseok!" Napatingin kami sa sumigaw at nakita si Yoongi na humahangos at pawis na pawis. Masama ang iginawad niyang tingin sa amin at bumalik agad ito sa pagkaseryoso na parang wala kang nakikitang emosyon sa mukha niya. I'm seriously scared. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang nararamdaman ko kay Yoongi.

"I need to talk to you." Seryosong sabi niya. Napatingin sa akin si Hoseok bago ibinalik ang tingin kay Yoongi.

"We are practicing here, Yoongi."

"And you are practicing how to kiss?"

Bigla atang namula ang mukha ko sa sinabi niya at umiling agad ako.

"W-we are n-not kissing." Pagdedefend ko sa amin. Totoo naman kasi e'!

"Can we just talk later?"

"No, we need to talk. Now." Madiin ang pagkakasabi ni Yoongi sa huling salita at biglang tumalikod. Tumayo si Hoseok ng ayos at seryoso na ring nakatingin kay Yoongi.

"I'm not coming with you. We still need to practice for the upcoming school festival—" napatigil sa pagsasalita si Hoseok nang tumalikod si Yoongi at naglakad palampas sakaniya.

Napaangat ako ng tingin nang tumigil si Yoongi sa harap ko. Sa gulat ko ay marahas niya akong itinayo at kinaladkad palayo kay Hoseok. Sumisigaw pa si Hoseok pero hindi na kami naabutan pa nito. Nang wala ng tao sa paligid namin ay marahas niyang binitawan ang pulso ko kaya muntikan pa akong matumba. Mabuti na lang ay nakakapit na agad ako sa pader.

"This isn't fun anymore." Nagsitayuan na naman balahibo ko nang marinig ko ang malalim at seryosong boses ni Yoongi.

"Layuan mo si Hoseok." Diretsong sabi niya sa akin kaya napatingin agad ako sakaniya ng nagtatakha.

"W-why?"

"Kasi gusto ko. Keep your fucking distance away from Hoseok! Understand?" Napapitlag ako ng sumigaw siya at napasandal sa pader na nasa likod ko. Mas bumilis ang tibok ng puso ko dahil sakaniya at napakapit sa dibdib ko.

"B-bakit ba Y-yoongi? Tinatakot m-mo ko!"

Napangisi siya sa akin at napagulo ng buhok niya. Lumapit siya sa akin at ikinulong ako sa mga bisig niya. Medyo paiyak na ko dahil sa inaakto niya at dahil rin sa natatakot na talaga ako sakaniya.

"You really wanna know the reason?"

Bago pa ako makapagsalita ay bigla niyang idinikit ang labi niya sa labi ko.

Naramdaman ko ang pagpatak ng luha ni Yoongi habang naka-dikit pa rin ang labi niya sa labi ko.

Yoongi, I want to suspect you but this is the first time I saw you crying.

Hindi ako nagalaw at ganun rin si Yoongi pero patuloy pa rin ang pag-iyak niya. Nang ilayo niya ang labi niya sa akin ay napaiyak na rin ako dahil sa nakita ko ng klaro ang mga pugto niyang mga mata. Niyakap niya ako at napayakap na rin lang ako sakaniya.

"P-please, keep y-your distance away from Hoseok. I-i don't w-want to lose another person in my l-life." At mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

•~•~•