take my hands now/taekook ✓

13-(part 2)

🎶: GOT7-Miracle

O şekilde kaç dakika öpüştüler ikisi de bilmiyordu. İkisi de birbirine muhtaçtı, çölde su bulmuş gibi emiyorlardı birbirlerinin dudaklarını. Sonunda ayrıldıklarında ikisi de nefes nefeseydi. Yugyeom nefesini düzenlemeye çalışırken iyi hissetmediğini fark etti. Vücudu titriyordu ve nefes alamıyordu, bunların ne işareti olduğunu Bambam de gayet iyi anlamıştı. Yerdeki ilacı alıp temizledi ama içinde kalmadığını fark etti. O ana kadar gayet sakin olsa da bunu fark ettiğinde paniklemişti. İnce olsa da kaslı bir vücudu vardı ve Yugyeom çok hafifti. Onu kolaylıkla kucağına almıştı. Dışarda onları bekleyen Jeongguk'a eve gitmesini ve ona haber vereceğini söyledi ve onun bir şey demesine izin vermeden koşmaya başladı.

Barın yakınlarındaki hastanenin aciline geldiler. Yugyeom'un nefesleri iyice yavaşlamıştı, zor ve hırıltılı nefesler alıyordu. Onu hemen bir odaya aldılar, odanın küçük penceresinden onu izliyordu Bambam. Ona bir şey olmasından öyle korkuyordu ki. Daha onu yeni bulmuştu ve onu kaybetmek istemiyordu, daha ona doyamamıştı. Çıkan doktor çok önemli bir kriz olmadığını ve sadece biraz dinlenmesi gerektiğini söylese de o kaybetme korkusunu iliklerine kadar hissetmişti. Eli istemsizce sol bileğindeki yara izine gitti. Yara izinde bile Yugyeom vardı.

Doktor yanına girmesine izin vermişti. Yugyeom'un gözleri açıktı.

Y: ''Ben de.''

B: ''N-ne ?''

Y: ''Ben de seni seviyorum Bambam.''

Bambam'in dolu gözleri parladı ve sıkıca Yugyeom'a sarıldı. Sanırım artık ona sevgilim demeliydi. Mutluluktan ne yapacağını şaşırmıştı. Yugyeom'un elini sıkıca tuttu ve avcunu öptü.

Y: ''Bakabilir miyim ?''

B: ''Neye bakabilir misin ?''

Y: ''Yara izine.''

Bambam üzerindeki sweatshirtün sol kolunu sıvamıştı. Sol bileğindeki yarada gezdirdi gözlerini Yugyeom, yine gözleri dolmuştu.

B: ''Lütfen ağlama. Senin ağlamana dayanamam.''

Y: ''Acıyor mu ?''

B: ''Acımıyor. Eskiden acıyordu ama artık acımıyor.''

Y: ''Nasıl yani ?''

B: ''Yanisi sanırım ilacımı buldum.''

Yugyeom utangaç bir gülümsemeyle başını eğdi.

B: ''Utanınca çok tatlı oluyorsun sevgilim.''

Y: ''S-sen az önce ne dedin ?''

B: ''Utanınca çok tatlı oluyorsun dedim.''

Y: ''Ondan sonra.''

B: ''Sevgilim dedim.''

Y: ''Bu anın çok hayalini kurmuştum biliyor musun ? Ben de sana anlatayım neden gittiğimi.''

B: ''Önce biraz dinlen hastaneden çıkınca anlat olur mu ?''

Y: ''Olur.''

Yugyeom zaten yorgun olduğu için hemen uykuya dalmıştı. Bambam biraz hava almaya dışarı çıkmaya karar verdi. Kapıdan çıktığında karşı odanın penceresinden baktığında içeride mavi saçlı, kolunda serum, elinde de bir kitap olan gözlüklü bir çocuk gördü. Aşağı yukarı onların yaşında gibi görünüyordu. Nesi olduğunu merak etti ama üstünde durmadı ve merdivenlerden inmeye başladı.

Bahçeye geldiğinde cebindeki telefonu aklına geldi. Bu da aklına barda bıraktığı 4 kızı getirdi. Bu 4 kızla bir ilişkisi yoktu, o onların menajeriydi ama arkadaş gibi yakınlardı. Telefonunu çıkardığında kızlardan birçok arama gördü. Hemen en son aramış olan Lisa'nın ismine tıkladı ve iyi olduğunu biraz işi olduğunu sonra anlatacağını söyledi. Sonra aklına arkadaşları geldi. Onlara Yugyeom'un geldiğini söylemeli miydi ?