I Heart You (FRANKIANA)

Chapter 15

--

Franki's POV

Nagising akong wala pa rin si Diana sa bahay. Lagpas 1 am na rin pala at hindi ko na namalayan na nakatulog pala ako dito sa sofa.

Buong gabi kong inisip ang nangyaring paghalik sakin ni Diana. Yes, we were sweet with each other, clingy in fact. And I was way beyond surprised on that kiss, but why do I feel disappointment when she told me it has no malice? At uso daw iyon? Wait, what? Coz all I know is when two girls kissing it's either they do have a relationship or they do like each other. That's how I know it. And between the two choices.... We're not either of the two.

I groaned in annoyance. Why am I thinking those things?

And why am I thinking of that kiss?

Why do I have this feeling that slapping her was a very bad idea?

Franki, think properly. I said to myself.

I stil couldn't sleep that so I just decided to watch a movie. Tinawagan ko na din si Diana kung uuwi ba siya o hindi. Aaminin ko na parang ayaw ko pa rin siyang Makita o maramdaman ang presensya niya ngayong gabi pero anong magagawa ko, nag aalala pa rin naman ako sa kanya.

Siya na bigla bigla na lang mangyayakap, ilalapit ang mukha sakin na halos maduling na ko, and a lot of sweet things she does. I couldn't help but to be thankful tho. She's always been a big part of my life even the 3 years gap we made. And I can't afford to lose her again.

"Seryoso? Popoy at Basha sa ganitong oras?" nagulat ako, nandyan na pala siya. I was so focused on my thoughts that I haven't notice her.

Inirapan ko siya tulad nang palagi kong ginagawa kapag inaasar niya ko.

We watched silently while eating the ice cream and chips she brought. Palagi na lang may bagong discovery kapag si Diana yung kasama ko. Laging parang napakadami kong bagay na dapat maranasan sa buhay kapag siya yung nasa tabi ko.

Why does this feeling was so overwhelming? Kumakain lang naman ako ng ice cream ah.

Hindi ko na napigilan young pagtulo ng mag luha ko. Hindi naman na ako naiiyak kay popoy at basha, well medyo slight na lang.

"Ang korni ha. Ilang beses na nating napapanood yan pero umiiyak ka pa rin." Komento nito na umagaw naman ng atensyon ko at dali dali ko namang pinahid ang luha ko. Kainis, wrong timing.

"Ikaw kasi.."

Oo, ikaw! Ikaw at lahat ng mga ginagawa mo sakin na hindi ko maintindihan.

"Paanong ako?" kunot noo nyang tanong.

Bakit nga ba ikaw?

Gulong gulo na nga yung isip ko kung bakit simula noong halikan mo ko sa leeg na halos kumawala na pati puso ko sa loob ng dibdib ko ay nag iba na ang pakiramdam ko tuwing lumalapit ka.

Na hindi ko na rin maintindihan kung bakit tuwing magkasama kayo ni Vianca parang naiinis ako. Na tinatanong ko sa sarili ko kung bakit ako naiinis kasi hindi ko din alam.

Alam kong maling may maramdaman ako.

Maling mag iba ang pagtingin ko sayo.

Mali to.

"Just because."

Hindi ko na napigilang ngumiti. Matapos mong gawin lahat ng mga ito sakin may lakas loob ka pang magtanong kung bakit ikaw?

Gosh Diana, bakit?

---

"Hey wake up. Franki, wake up."