MİSTİK

Buda Neydi Şimdi

Multide Calina

Okul sabahlarından nefret ettiğim yetmiyormuş gibi bir de yeni okul çıktı başıma. Babaannem bana mutfaktan tekrar çağırınca ilişki yaşadığım yataktan kalkmak zorunda kaldım.

"Cal! Hadi meleğim kahvaltı hazır. Daha ilk günden derse geç kalmak istemezsin değil mi?"

"Tamam geliyorum" Ah! Babaannem olmasa sanırdım bu kirli dünya da nası hayatta kalırdım bilmiyordum. Annemle babam trafik kazasında ölmüşler. O gün bugün dür beni babaannem bakıyor.

Masaya oturunca karnımın aslında aç olmadığını anlasamda sırf babaannem için yiyecektim. Üzülmesine dayanamıyordum. Zorla da olsa yemek yedim ve odama çıktım. Ne giysem acaba? Dar kotumu üstünede salaş yarı omzu açık bir tişört giyip evden çıktım. Taksi çevirip okulum adresini verdim. Giderken müzik dinledim bu vazgeçilmezimdi. Kafamı cama yaslamamla uykuya dalmam bir oldu. Şöförün o katı sesiyle uyandım. Tanrım! Burası bir üniversiteden çok cadıların yaşadığı bir şatoya benziyordu. Ağzım açık bir halde okula girerken fark ettim. 'Bu okul 1976 dan beri hizmettedir' yazıyodu. Bir anda kendimi salyaları akmıs bebek gibi hissetmemle normal hayatıma geri dönüp yeni okula ilk adımımı attım. Elimdeki kağıtla müdürün odasını buldum ve içeri girdim.

-Sen yeni öğrenci olmalısın Calina Britch değil mi?

-Evet efendim.

-Lütfen Bay Jameson de.

Gülümsedim. Neden teyzemler beni zorla bu okula göndermek istediler ki? Buranın diğer okullarda farklı olacağını söylediler. Sadece dış görünüşü farklıydı. Yoksa değilmiydi. Ben böyle düşünürken müdür bana çok soğuk bir bakış attı. Bakışı sanki beni çözmek istermiş de fakat bunu başaramıyormuş gibiydi. Ve birden nefes alıp vermesi hızlandı. Bi ara nefesini tuttu ve birden bıraktı. Ne yapıyon sen ya bakışı attım.

-Gerçekten çok özelsin Calina. Yeteneklerinin farkında değilsin.

-A-anlamadım diye kekeledim.

-Sakın bana buraya niye gönderildiğinin farkında olmadığını söyleme.

-Şey aslında tam olarak da öyle oluyor. Buraya zorla teyzem gönderdi. Ona göre fazla sorunum varmış. Burasının bana iyi geleceğini söyledi.

-Annen baban senin gibi bir çocuğa sahip olduğu için çok şanslı.

-Annem babamı trafik kazasında kaybettim.

- Bunu biliyorum canım. Peki sana hiç GERÇEK SENDEN bahsettiler mi? Bunu vurgulayarak söylemişti.

-Efendim ben..

-Sanırım bahsetmemişler. O zaman ilk dersini benden alacaksın. Bak kızım dediklerim sana imkansız gelebilir. Sen bazı özelliklere sahip bizim gibi birisin. Istersen inkar et istersen etme. Bizim gibilerin ruh ikizleri vardır. Ama bu sandığın gibi sosyal ağlardaki ruh ikizleri değil. Senin ruh ikizinle aranda öyle bir bağ var ki bunu hiç bir normal insan anlayamaz. Hiç birden duygu değişimi yaşıyormusun?

Dikkatli düşününce evet oluyordu. Hatta bazen gülerken hıckıra hıckıra ağlayasım geliyordu. Sonra Bay Jameson ı hatırladım. Hala benden cevap bekliyordu. Evet anlamda kafa salladım.

- Işte o senin ruh ikizin. Duygularınızı dengeliyorsunuz. Bizim okulumuzun amacı bizim gibilerin ki kendimize mistik diyoruz ruh ikizlerini bulmak ve kendimizi BETA' ya karşı hazırlamak.

-BETA?

-Onlar bizim ruh ikizlerimizi bulmak uğruna insanalara zarar vereceğimize inanıyorlar. Ve bizi..

-Yok etmeye mi çalışıyorlar?

-Evet. Sen nerden biliyorsun ? Yoksa sen bir ajan mısın? birden geri çekilince cidden BETA'nın bizim için ne kadar büyük bir sorun olduğunu anladım. Hadi ama Calina kendine gel. Ne zaman sende onlardan oldun.

-Hayır ben sadece babaannesiyle yaşayan hayattan sıkılmış bir kızım.

-Aklını her ne kadar da okuyamasam senin haklı olduğuna inanıyorum.

-Bir dakika ne?

-Hadi ama illaki Profosör X mi demem lazım.

-Şey bu anlattıklarınızı bi düşünmem lazım b-b-ben gitsem iyi olcak dememle odadan hızla çıktım. Giderken aslında anlattıkları doğruymus gibi geliyordu. Teyzemin beni nedensiz yere bu okula yollaması. Üstelik sorunlarım olmadığı halde. Tanrım! ! Buda neydi Şimdi ???

(Umarım begenirsiniz hikaye ful mistik olaylarla degil ask ve dramda var. Fakat ilerki bolumlerde)