Street Delinquent

-7-

A/N

Hallo mensen, gelukkig nieuwjaar btw, veel plezier in 2020! Wat zijn jullie goede of slechte voornemens?

Anyways, ik zit te twijfelen of ik in PoV's zal schrijven. Comment ja of nee en natuurlijk jullie voornemens. Ik ga weer verder met schrijven, veel lees plezier!

________________________________________________________________________

'Kan je opdonderen?' Zegt meneer de pedo a.k.a Chase.

'Sorry, maar nee. Want dat daar, ja dat wat je vast hebt, is niet van jou.' Ik weet het niet zeker maar volgens mij is het Xavier.

'Dat ene, ja dat ene, is een persoon. Ik ben een persoon. Deal with it.' Zeg ik zuchtend.

'Ze hoeft niet van mij te zijn. Misschien voor 1 nacht maar dat is het wel.' Grijnst hij.

'Ja nee dus. Sorry maat. Mag ik "een persoon" terug.' Nu weet ik zeker dat het Xavier is.

'Hmmm... nah.' Ik wordt door 4 armen van achter vast gepakt en naar achter gesleurd. Ik geef een elleboog tegen iemand z'n kin.

'Godverdomme.' Mompelt hij. Ik beweeg zo wilt mogelijk om los te komen, maar het lukt niet. Er komt nog iemand bij die voor de zekerheid m'n benen vastpakt. Nog vlak voordat hij ze goed vast heeft trap ik vol in z'n buik.

'Fuck.' Hijgt hij en gaat goed staan zodat hij adem krijgt. Ik zie nu dat Xavier Chase omdraait en hem een volle hoek geeft. Ik moet grijnzen.

'Dat krijg je ervan, bitch!' Roep ik terwijl ik nog steeds naar achter word gesleurd. Ik krijg een idee. Ik gooi m'n benen in de lucht, redelijk hoog. Das het handige aan buikspieren hebben. Ik kom rechtop in de lucht te staan en ik kom met m'n knieën op iemands hoofd. Hij laat me los en ik kom op m'n voeten terecht. Eigelijk heb ik een soort achterwaartse salto gemaakt maar dan hielt iemand me vast. Ik ren naar die chase toe, draai hem om en geef hem een knietje in z'n kruis.

'Ik krijg je nog wel schoonheid, pas maar op.' Hij loopt kreunend (van de pijn) weg en iedereen volgt hem.

'Waarom ben je toch gekomen?' Vraag ik.

'Als ik niet was gekomen was je nu in zijn huis terwijl je z'n naam heel hard uit zou schreeuwen.' Grijnst hij.

'Fuck jou.' Mompel ik. 'En ik heb nog geen antwoord.' Hij rolt met z'n ogen.

'Ik en Chase... hebben een verleden.'

'Wow wow wow wow. Wow. Ik wist niet dat je gay was?' Zeg ik terwijl het een halve vraag is.

'Niet op die manier. We waren bevriend, op een gegeven moment gaf hij alleen nog maar om het neuken. Ik ben niet echt zo, we zijn uit elkaar gegroeid. Ik had niks met hem te maken en hij niet met mij. Totdat m'n zusje opeens z'n nieuwe slachtoffer werd...' Hij kijkt naar beneden.

'Ik wist niet dat je wat om meiden gaf.' Zeg ik. Hij kijkt me geïrriteerd aan. 'Nvm. Waar is ze nu?'

'Bij m'n ouders, ik ben in de problemen geraakt dus ben er op m'n 17e uitgeschopt... ze is nu 17. Ik zie haar amper meer.'

'Hoe oud was ze toen wel niet?!'

'14...'

'Zo jong?!' M'n mond hangt open.

'Ja, ze wou het geen eens. Elke dag belde hij haar op en vroeg om foto's. Zij kreeg foto's die ze niet wou. Die ze nooit gezien zou hebben als de ouders van die klootzak een fucking condoom hadden gebruikt.' Ik hoor dat hij langzamerhand boos wordt. Wacht eens, zou ik, qua uiterlijk, op z'n zusje lijken? Hij heeft er nooit om gegeven wat hij met meiden zou doen. Of die gast. Behalve toen het z'n zusje was. En nu dus ik.

'Random vraag, lijk ik op je zusje?' Hij kijkt me diep in de ogen aan. Ik zie woede en een klein tikje verdriet door z'n ogen flitsen. Maar daarna staan ze weer gevoelloos. Net zoals bij het begin van dit.

Hij slikt een brok in z'n keel weg.

'Ja.' Zegt hij. 'Daarom is het zo dat als ik je zie, ik niet zomaar door kan lopen. Qua uiterlijk én innerlijk lijk je op haar.' Nu hij dit heeft gezegd staan z'n ogen niet meer op gevoelloos, eerder op verdrietig. Ik weet tbh niet wat ik right now kan doen, hij's obviously upset. Ik kijk naar beneden. Hoe moeilijk zou het voor hem zijn om elke dag met z'n "zusje" geconfronteerd te worden, terwijl het niet echt z'n zusje is? Mij lijkt het in ieder geval echt heel kut.

'Ze hebben me op m'n 15e uit huis gezet. Toen ze te horen kre- eh, toen ze zagen dat ik street runner was, vonden ze t niet oke. En ben ik uit het huis gegooid.' Ik dacht dat als hij een deel van z'n leven zou vertellen, ik het ook zou moeten doen.

Hij kijkt me verbaasd aan.

'Op je 15e?' Ik knik. Hij bijt op z'n lip. 'Damn... ik kon het op m'n 17e amper overleven, hoe tf heb jij het overleeft?' Ik laat een schamper lachje horen.

'Amper. Elke dag kwamen er rare mannen die aan me wouden zitten. Zo heb ik leren vechten. Ik begon met het stelen van portemonnees enzo. Ik werd een goede zakkenroller.  Ik kreeg zo wat geld, kocht zwarte spullen en andere attributen en begon met inbreken. De details hoef je niet te weten.' Hij kijkt ongemakkelijk weg terwijl hij m'n verhaal hoort. Ik krijg een koude rilling over m'n rug, en van het terugdenken en omdat het koud begint te worden.

'Heb je het koud?' Ik knik amper zichtbaar, alsnog heeft hij het gezien. 'Blijf maar bij mij slapen. Morgen kan je naar huis.' Zegt hij. Op 1 of andere manier voel ik me schuldig, dus knik ik. Ook al kan ik prima naar huis.

We lopen naar boven en hij opent de deur. Het is heerlijk warm binnen. Hij loopt naar z'n kamer en ik doe m'n jas en schoenen uit. Hij komt terug met een wit t-shit. Hij's super groot voor mij. Vergeleken met Xavier ben ik dan ook wel een beetje klein. Het shirt komt tot iets boven m'n knieën.

'Trek dit maar aan, dan kan je erin slapen. Je kan jezelf omkleden in de badkamer. Ik blijf wel... hier.' Hij geeft me het shirt en ploft op de bank. Ik ga naar de badkamer. Het is een moderne badkamer, ook heel netjes, net zoals de rest van het huis. Ik kleed me om en vouw m'n kleding op. Ik loop de kamer binnen en leg m'n kleding op een klein tafeltje. Er staat een foto van een jongen van ongeveer 16 en een meisje van 14. Ze lachen allebei naar de camera. Het meisje lijkt op mij. Behalve dat ze gewoon bruin haar heeft. Ze heeft dezelfde vorm ogen en lichaamsbouw. Ook haar lippen lijken op die van mij. De jongen lijkt op Xavier, hij draagt een shirt met erop:

I love Jessica

En het meisje draagt een shirt met erop:

I love Xavier

Ze dragen allebei een zwart leren jackje erover heen met een zwarte skinny jeans en gaten. Ook dragen ze allebei Nikes en een Nike petje. Ze waren zo te zien erg close.

Opeens wordt de foto vastgepakt van achter. Xavier houd hem vast en zucht.

'Ik mis haar zo.' Ik voel me hier erg ongemakkelijk bij. Ik heb geen idee wat ik moet doen.

'Sorry dat je haar amper meer ziet.' Zeg ik dan.

'Ik zoek haar ook niet op, ik was uit huis gezet toen zij aan het logeren was bij vriendinnen. Ik ben bang wat ze van me denkt, wat m'n ouders hebben gezegd...'

'Ga naar haar toe.' Zeg ik na een minuutje stilte.

'Wat?'

'Zo te zien waren jullie erg close. Je ouders hebben haar niet om kunnen praten. Ik weet het zeker! Ga naar haar toe.' Herhaal ik dan.

'Dat gaat niet zo maa-.' Hij wordt onderbroken door geklop op de deur.

'Xavier?' Ik hoor een vrouwelijke stem. Xavier laat de foto bijna vallen. Ik vang hem nog net op.

'N-Nee, dit kan n-niet waar zijn.'