WAY BACK TO YOU

10

ONE MONTH LATER....

"Umaambon na po Mama." Anang ni Madelyn kay Emerald nanatili itong nakatingin sa puntod na nasa harap nito. Sa nakalipas na mga lingo ay naging maayos ang pakikitungo nito sa kanya. Mabait ito, at natakot lang itong iwan nang nag-iisang anak nito. Kaya ganun na lang ang galit at pagtutol nito sa pagitan nila ni Shenn. Hinaplos niya ang halos dalawang buwang tiyan. Akalain ba naman niyang buntis siya. Dala nang labis na panic niya sa hospital ay bigla na lang siyang nawalan nang malay noon niya nalamang buntis pala siya nang halos apat na lingo. She was too glad knowing her pregnancy. At least napatunayan nilang nagkaroon lang nang pagkakamali ang prognosis nang doctor noon. Para siyang nabunutan nang tinik dahil doon. "Sana napatawad niya ako, iha." Naroon ang namumuong luha sa mata nito.

"Wala kayong kasalan sa nangyari Mama, aksidente po iyon." Nakaka-unawang saad niya rito. Saka ito inakay palayo sa puntod. Matagal rin bago niya nagawang dalawain ang puntod na iyon. Dahil hindi niya nagawang patawarin ang sarili sa nangyari. "Babalik na ba kayo kaagad sa Maynila ngayon Mama?" Aniya nang makasakay na sila ang kotse.

"Yeah, walang mag-aasikaso nang kompanya. I have to do it for the mean time." Anito saka siya nginitinan. "Take good care of my grandchild will you." Naroon ang paki-usap sa mata nito.

"Opo. Hindi na mauulit nang nangyari noon," aniya saka siya bumaba mula sa kotse nito.

"At last your home." Nakasimangot na bungad ni Shenn habang naka-upo paharap sa kanya. Saka siya napangiti dito.She hated him for making him so much worry doon sa hospital. Ang akala niya noon ay namatay na ito dahil sa labis na pag-iyak nang ina nito. Iyon pala ay natungo lang ito sa banyo. Matapos nitong pagalitan ang ina. Nalaman niyang nagkaroon pala ito nang pagtatalo dahil sa kanya bago ito na aksidente. At labis ito kinonsenya ni Shenn. Dahilan upang mag-iiyak ito. Kung ano ano pa tuloy ang na-isip niya. She was completely happy learning that Shenn wasn't in bad shape. Malipan sa galos nito sa noo at bali sa paa ay wala na itong tinamanong kahit ano. Ang may-ari nang kotsing naging sanhi nang aksidente ang nalaman niyang nasa kritikal na kalagayan.

"Bakit ka ba nakabusangot diyan, hindi bagay sa'yo?" Pabirong saad niya rito.

"Bakit hindi ninyo ako isinama sa sementeryo?"Iniwan kasi nila ito dahil hindi pa ito makakapaglakad nang maayos. Nagkaroon kasi nang fracture ang binti nito dahil sa aksidente. Kaya naka wheel chair ito o di kaya naman ay nakasaklay.

"Alam mo namang hindi kita maalalayan nang maayos diba. Masyado kang mabigat, magrereklamo ang anak mo." Natatawang saad niya. " At isa pa lagi ka namang dumadalaw doon diba." Nalaman niyang madalas nitong dalawin ang puntod nang anak nila noon pa man. Halos buwan buwan umano itong naroon para humingi nang tawad sa anak nila. Dahil labis nitong sinisisi ang sarili sa nangyari.

She was all wrong nang isipin niyang siya lang ang nagdusa noon. Dahil alam nitong lahat nang paghihirap niya. And she was silently watching over her. Nagitla siya nang bigla itong tumayo. Natatarantang lumapit siya rito.

"Ano bang ginagawa mo. 'Yong paa mo Shenn, baka kung mapano iyan."

"Hey relax, malagaling na ang paa ko. Actually last week pa. Sabi kasi ni Doc huwag kong masyadong puwersahin muna. But now. I never felt better than before." Saka walang babalang binuhat siya nito.

"Shenn ibaba mo ako, iyong paa mo." Panic na saway niya rito na tinawanan lang nito.

"The doctor said I'm fine, and besides we have some catching up to do now sweetheart. We didn't make love for ---" anitong saglit na nag-isip. "Two days, that torture." Anito saka siya dinala sa masters bedroom. Maigat na inihiga niya nito sa malambot nilang kama. "I've missed you already, my lovely wife." Saka siniil nang masuyong halik ang naghihintay niyang mga labi. Then her hand reach for his face. Then willfully close her eyes.

"I love you Shenn,"

Labis ang kaligayahang nadarama nang puso ni Madelyn dahil sa wakas pagkalipas nang mahabang panahon. Naroon sila at magkapiling nang asawa niya. Totoong marahil nga ay pinaglayo sila noon. Subalit mapalad silang ang pag-ibig nila ay higit na pinatibay nang panahon. And they're both ready to embrace tomorrow together.

-----wakas-----