e

253 29 18
                                    

ქუჩაში ერთხელ ნაცნობმა ქარმა მე მომიტანა სურნელი თმების,სურნელი თმების
ის იყო შენი!
ასე ნაცნობი და მრავალფერი
ნუთუ სადღაც აქ არის.....
შენი მუქი თვალები
არაფერს დავიშურებდი ერთხელ,რომ მათ შევხებოდი
ერთხელ,რომ მათ შევხებოდი....
ისევ და ისევ მივდივარ სადღაც
ნაცნობი ქარი მაცილებს მხოლოდ...
ისევ და ისევ მე ვფიქრობ შენზე
და შენი თმების,ოკეანეზე
ნუთუ სადღაც აქ არის...
შენი მუქი თვალები...

avtor's pov
დასუსტდა,ვერაფერს ხედავდა არაფერი ესმოდა.თვალები გახელილი ჰქონდა თუმცა თეთრი ფარდა მას საშუალებას არ აძლევდა ენახა სამყარო,შესაძლოა ბოლოჯერ.ნუთუ რაც ხდებოდა აქამდე არ ყოფილა რეალობა?ნუთუ რეალობასთან სულ მცირე კარშირში არაა?
დაიბენი არა მკითხველო?მალე,მელე ყველაფერს მიხვდები,ანგელოზო!

_________________________________________
მცირედი ინტრიგა არ გვაწყენდა.😌

𝖄𝖔𝖚 𝖒𝖆𝖐𝖊 𝖒𝖊 𝖋𝖊𝖊𝖑 𝖘𝖕𝖊𝖈𝖎𝖆𝖑Where stories live. Discover now