İKİZ (Tamamlandı)

₪7₪

Kayra'dan...
Kafeden çıkıp Alya'nın yanına gittim. Zeynep artık değişti ve bunu sadece ben ve Alya görüyoruz. Ettiğim laflarının hepsini tek tek haketti keşke daha ağır konuşsaydım... 05********* arıyor... Kim ki bu mal benim keyfimi bozuyor. "Efendim!" belki kabalıktan anlar. "Sen orda keyif sürerken kardeşin ölüyor iki saattir komada bari sonkez gel!" diyerek kapadı ve yalan attı. Zeynep yine oyunlar peşinde. "Kayra!.." diyerek içeri dalan Alya'yla ayağa kalktım en son bağırdığında video silinmişti. "Zeyn...Zeynep kaza geçirmiş." dediğinde kafamdan kaynar sular döküldü. Montumu alıp spor salonundan çıktım. Az önceki numara niye telefonunu açmıyor. Dolmuşu durdurup onların okuluna yakın hastanenin adını söyledim ama adama "Sırayla kardeşim nerde inersen in!" dediğinde "Lan kardeşim ölüyor. Durdur!.. Durdursana!" inip koşmaya başladım. Nolur sana birşey olmasın. Lütfen bana geri dön hadi Zeynebim. Açsana lan sende. Gözlerim dolunca hızlanmaya başladım kalbim sıkışıyor nolur birşey olmasın.
20 dk sonra...
Hızla hastaneye girip yoğun bakıma doğru koşmaya başladım. "Pardon yoğun bakım kaçıncı katta?" hemşire ikinci kat dedi hadi Zeynebim gitme. Tekrar koşmaya başladım sonunda ikinci kata gelince hemen koştum kapıya doğru "Zeynebim geldim. Güzelim. Açın şu kapıyı! Lannn!" kolmdan çekilmemle yüzüme yumruk yemem bir oldu. Noluyor lan. "Sen kıza 'keşke ölsen' dedin. Şimdi koşarak geliyorsun." Yere çöküp hüngür hüngür ağlamaya başladım. Ben onu öylesine dedim. "Zeynep!"diye bağırdım ama gelmeyeceğini biliyorum. Keşke demeseydim. İçeriden doktorlar çıkınca yerden kalkmaya artık gücüm kalmadı. Yanımdaki çocuk sormaya başladı. "Malesef ki bizi çok zorladı ama yinede hayata tutunmayı başardı birazdan normal odaya alınacak geçmiş olsun." diyerek gitti. Alya koşarak yanıma geldi. "Kayra annem kaza geçirmiş ben Fransa'ya gidiyorum. Seni seviyorum." diyerek yanağımı öpüp gitti. İnşallah iyi olur...
2gün sonra...
Zeynep uyandı sonunda dualarım kabul oldu. Çok şükür. Şimdi Alya'nın yanına gitmeliyim. "Benim Fransa'ya gitmem lazım. Alya'nın yanına gitti dersin." diyerek çıktım yanlarından. Napayım hala kızgınım elimden geldiğince yanında durdum. Uçak biletimi zaten dün aldım artık gidebilirim.
Zeynep'ten...
Gözlerim açılınca kendimi sanki iki yıl yatıyormuş gibi hissetmem normal mi? Neyse...acaba Kayra napıyor? Tamam Mert bana Alya için Fransa'ya gittiğini söyledi ama napayım her zaman onun yanında oldu bari şimdi benim yanımda olmasını isterdim ama yine olmadı. Kayra'nın görevi kardeşine sahip çıkmak ve yanında durmak. Ama noluyor açıklayayım Kayra her zaman kalbimi kırar yine ben kendimi ona affetiririm ki kendini suçlu hissetmesin yada hemen affederim. Ama ben bir şey yapınca yıllarca unutmaz ve bana asla inanmaz. Hala aklımdan çıkmıyor 'Keşke ölsen' ama ölmedim Allah kahretsin ki ölmedim. Ama unutmasın ki ben ölücem. Oda rahatlayacak. Kalbimi kırdığının farkında bile değil, ben yollarda ağlarken o orda flörtüyle eğlensin. Kapı açılınca Kayra içeri geldi. Yüzümde kocaman gülümse oluştuğuna yemin ederim. "Zeynep... Alya'nın annesi öldüğü için yanında değildim. Çok üzgünüm ama Alya çok üzgün hergün ağlıyor." dedi yine benden önce başkaları var. "Kayra... Ne zaman beni düşüneceksin öldüğüm zaman mı? Eğer o zamansa şimdi öleyim ki beni düşündüğünü göreyim." dokunsalar ağlayacam. "Senin hiç mi ölüye saygın olmaz ben orda kız hergün ağlıyor diyorum sen bana beni düşün diyorsun! Nesin ya sen?" dediğinde sinirle "Banane ağlarsa ağlasın işte yetimin ahını almayacaktı. Bana iftira atıp seni doldurdu! Bende öldüm ama sen naptın görmezden geldin. Yanlış benim ölüye saygım var ama karaktersizliğe saygım yok! Ben ölüyorum umurunda değilim onuda umursama. Ben ne öğrendim biliyor musun kafamda tümör var! Kayra... İnansana!" yine inanmıyor. "Beni yanında tutmak için çok iyi yalanlar söylüyorsun. Yalan ağzına yuva kurmuş. Ve evet onu umursayacağım o benim sevgilim. Sense..." dsvam etmedi. "Kayra tümör var diyorum ve sen inanmıyorsun. Kayra... Ben senin ikizinim, canınım, sırdaşınım ve en önemlisi ailenim. Ama ne yazık ki sen bunları görmüyorsun. Git gerçek sandığının yanına git ve sen geldiğinde ben ölmüş olacağım. Herçi inanmadığın heran ölüyorum ama en çokta bana "keşke ölsen' dediğinde öldüm. Tümör de neymiş. Git..." dedim ve kapıyı suratıma kapatıp gitti. Peki ben bu tümörle mücadele edebilir miyim?