နွေးထွေးသောနံနက်ခင်းတစ်ခုဖြစ်တာ
ကြောင့်ထယ်ယောင်း၏ ပါးပြင်လေးတွေနွေးနေ၏။ခန္ဒာတစ်ခုလုံးလည်းနွေး
နေကာ လက်မောင်းတစ်ဖက်၏ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်ထားချင်းကိုခံစားမိသည်။
နွေးနေသောပါးလေးေတွပူလာသည်။
ကျောခိုင်းထားရာမှ မျက်နှာချင်း
ဆိုင်လှည့်ကာ ဂျုံးဂုကိုပြုံး၍
ကြည့်လိုက်သည်။
ရင်ဘက်ကြီးကကျယ်လိုက်တာ..
အသားအရည်ကလဲကောင်းတယ်..
ပီးတော့..မေးရိုးကြီးကလဲသေသပ်
ပီး ချောမောခန့်ညားလိုက်တာ..။
အို..ဘာနေနေ ငါ့ယောက်ျားက
အရမ်းချောတယ်..။
အိပ်နေလို့ကမဖြစ်သေး ထပြီးလုပ်
စရာတွေရှိသေးသည်။
"အင်း..."
အပျင်းဆန့်၍ ထထိုင်လိုက်တော့
ပခုံးထက်မှစောင်ဖြူပါးလေးက
လက်မောင်းထက်သို့လျှောကျ
သွားသည်။
"ပြွတ်"
ပခုံးအားခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ခြင်းကြောင့်
ထယ်ယောင်းလေး ဆက်ခနဲဖြစ်
သွားရသည်။
"ဂျွန်"
"အငြိမ်မနေဘူးကွာ"
ထယ်ယောင်းနှင့်အတူလိုက်၍ထကာပခုံးထက်ခေါင်းတင်၍မှေးနေသော
ဂျုံးဂုကြောင့်ထယ်ယောင်း အသာ
တွန့်၍ ရုန်းလိုက်မိသည်။
ဒီနေ့သွားရမဲ့ ရှယ်ယာရှင်ပါတီ
အတွက် ထယ်ယောင်းတို့ပြင်ဆင်
စရာတွေအများကြီးရှိသည်ကို
အပျင်းလာတစ်နေသည့်ယောက်ျား
ကြီးကြောင့် ထယ်ယောင်း နူတ်ခမ်း
လေးစုချွန်လာသည်။
ပင်ပန်းတာသူတစ်ယောက်ထဲလား
နော်..ထယ်ယောင်းလဲတူတူပဲကို
သူက ပိုပြနေတာ..။
"ထတော့..ဂျွန်"
"အင်း..ခနလေးကွာ"
ခါးကိုယှက်သိုင်းလာသည့်လက်များ
အားထယ်ယောင်း တစ်ဖက်ဖက်
ရိုက်ထုတ်ဖြစ်လိုက်သည်။
"ညနေပါတီပွဲ
မမှီရင် စိတ်အကြီး
ကြီးကောက်ပြစ်မှာနော်..သိလား"
ခါးကလက်တွေကိုအတင်းဆွဲဖြုတ်
မှီထားတဲ့လူကိုတံတောင်နဲ့တွန်း
ပြစ်ပြီး ကုတင်ဘေးပုံကြနေသည့်
သူတို့နှစ်ဦး၏အ၀တ်များထဲ ကိုယ့်အဝတ်ကို ကိုယ့်ဟာကိုရှာ၍ရှပ်အပွကိုကောက်စွပ်ကာ ကုတင်ထက်မှထလာခဲ့လိုက်သည်။
