🌞.
ဂျုံးဂုတို့၏အိမ်နောက်ဖေးတစ်ခုလုံးဟင်းရနံ့များပြည့်လျှံနေလျှက်ဒေါ်မီဂျိုသည်
လည်း အေပရွန်ကြီးတစ်ကားကားဖြင့်
လက်မလည်အောင် အလှုပ်ရှုပ်နေ၏။
သူမ၏ဘေးတွင်လည်း မချက်ရသေးသည့် လှီးဖျက်ပြီးသား အရွက်များ အရသာနယ်ထားသည့်အသားများကလည်စီစီရီရီရှိနေလေ၏။
ခနနေတော့ နောက်ဖေးသို့ ဆွန်းအို့ရောက်လာကာ ချွေးတစ်လုံးလုံး
ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသော သူမ၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူဒေါ်မီဂျိုအား
သူမပါ ၀င်ကူတော့သည်။
"မီဂျိုရယ်..ဘာလို့ဟင်းတွေ အများကြီး
ချက်နေတာလဲ..ပင်ပန်းအောင်လို့"
"ငါ့ရဲ့ဘေဘီထယ်လေးအတွက်လေ..နင်
ကလဲ အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲဦးဆောင်
နေရတော့ ထယ်ယောင်းစားချင်သမျှ
ဘယ်လုပ်ပေးနိုင်မလဲ။နင့်ဘာသာ
တောင် တစ်ခါတစ်လေ ကုမ္ပဏီမှာ
ရယ်ဒီမိတ်ထမင်းဘူးနဲ့နှစ်ပါးသွား
နေရတာ။အခု လူစုံတုံးလေး ကောင်း
ကောင်း မွန်မွန် စားစေချင်လို့ပါ"
ဆွန်းအို့ ဟင်းပွဲတွေယူသယ်နေရင်းမှ
ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျနေသော သူမသူ
ငယ်ချင်းအား ကြည့်ရင်း အစိမ်းကြော်ကြော်နေရင်းနှင့်ပင်သဘောကျ
စွာ အသံထွက်ရယ်မိသည်။
"အေးပါ..စေတနာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။အခုတော့နင်ရေ
အရင်သွားချိုးတော့..ဟုတ်ပြီလား။
ငါ ဟင်းတွေစားပွဲပေါ်ချထားပေးမယ်"
"အေးပါ..ဆွန်းအို့..လေးထောင့်စားပွဲအပု
လေးခင်းပြီးချနော်...ကတ္တီပါ လေးထောင့် အခင်းလေးလဲခင်း..
သိလား"
"အေးပါ.."
"အောက်မှာပဲ ထိုင်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး
စားကြမယ် ဂျပန်စတိုင်လေး"
"ဟုတ်ပါပြီ..ရေသွားချိုးပါတော့"
ထို့နောက်မှ ချွေးတလုံးလုံးဖြင့်အပေါ်တက်သွားသည့်သူငယ်ချင်းမကိုကြည့်၍ ပြုံး
နေမိကာ ဟင်းပွဲများချရန်စားပွဲခုံခင်းလိုက်တော့သည်။
.
.
.
.
.
ထယ်ယောင်းအိပ်ရာထက်လူးလှိမ့်ရင်း
အနဲငယ် အေးသည်ဟုခံစားရ၍
စောင်အား လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
သို့သော်စောင်ပါမလာပဲ စောင်လှမ်းယူ
သောသူ့လက်အား ဖမ်းဆုပ်လိုက်သော
အခြား လက်တစ်ဖက်ကြောင့်
ထယ်ယောင်းမျက်လုံးများပွင့်သွားရ
သည်။
