Daima Genç

6. Arkadaş

     ''Uyanır mısınız hanımefendi?'' diyerek birisi beni yanağımdan öpüyordu. Evde beni bu şekilde uyandıracak tek kişi amcamdı. Gözlerimi açtığımda direk telefonumdan saate baktım. Bugün pazartesiydi, saatte 10'du. Peki amcam niye işe gitmemişti?

     ''Niye işe gitmedin amca?'' dedim yatakta doğrulurken.

     ''Sanada günaydın hanımefendi.'' dedi başımda dururken.

     ''Günaydın. Ve?''

     ''Akşam, yemekte konuştuklarımızı hatırlamıyor musun? Doğru ya yemekte bizimle misin yoksa değil misin belli değildi. Bu aralar iyi misin?''

     ''İyiyim iyiyimde biz ne konuşmuştuk?'' onları dinlememiştim.

     ''Hani Emre tatil için ısrar etmişti. Bende kabul etmiştim.'' amcam söylediğinde hatırladım.

     ''Ben ciddiye almamıştım. Yine Emre'yi geçiştiriyorsun sanmıştım.'' dedim 'Hayır gitmek istemiyorum.' temalı bakışımı atarak.

     ''Yoo ciddiydim. Sonuçta iki hafta sonra okullar açılacak. Bu son tatiliniz. Hem sanada değişiklik olur.'' diyerek kolumdan tutup yataktan kaldırmaya çalıştı.

     ''Bana seçenek bırak mıyorsun yani. İlla geleceksin diyorsun?'' yataktan kalkmıştım.

     ''Aynen öyle hanımefendi.'' saçlarımı okşadı. ''İki-üç saate hazırlan yola çıkacağız. 4 gün hepimize iyi gelecek.''

     ''Peki.'' diyecek başka bir şeyim yoktu. Amcam mutlu olmuştu. Sonra odamdan çıktı.

     Bavulumu hazırlarken Buğra'yı düşündüm. Zaten geçen hafta fazla görüşemedik, birde şimdi benim tatilim çıktı. Hem de 4 gün. Tek tesellim aynı okulda olmamız. Bu arada dün gece uyumadan önce ne unuttuğumu hatırlamıştım ama bile bile mesaj atmadım. En azından konuşmak için bir sebebimiz vardı. Bu fırsatı tepemezdim. Bu sırada mesaj gelmişti. Bu aralar şanslı mıyım?

     ''Canım sıkıldı. Ne yapıyorsun? Bahçeye hiç çıkmadın.'' Evet Buğra.

     ''Bavulumu hazırlıyorum.''

     ''Neden?''

     ''Amcamla kavga ettik. Evden kovdu.'' kandırmak lazım. Tepkisini merak etmeye başlamıştım.

     ''Ne yapacaksın? Kalacak bir yerin var mı?''

     ''Bilmiyorum ve hayır yok. Cidden konuşacak gibi değilim.''

     ''Bak bize gelebilirsin. Ciddiyim.'' Bana evini açmıştı. Bu çocuk şaşırtıcı.

     Yengem bavulumu hazırladıysam hemen aşağıya getirmemi söylemişti ve bende bavulumu aşağıya indirdim. Kendime süt koyarken kapı çaldı.

     ''Ben açarııım.'' Emre bağırarak merdivenlerden koştu. Hiçbir zaman ondan başka açmak isteyen olmuyor ama hep bağırıyor.

     ''Yenis seninki içerde.'' Emre mutfağa gelmiş bana demişti. Benimki Buğra? İçerde? Ve bu sırada hatırladım Buğra'ya cevap mesajı atmayı unutmuştum. Emre'nin ensesine bir şaplak indirdikten sonra içeri geçtim. Cidden Buğra gelmiş içeride duruyordu. 

     ''İyi misin?'' cidden meraklıydı.

     ''Evet. Otur istersen.'' derken gülmemek için kendimi zor tuttum.

     ''Ne kadar çok bavulun varmış.'' dedi bütün bavulları koyduğumuz yeri gösterirken.

     ''Sadece biri benim.''