❃Gizemli Sarışın

0.9

__-5 YIL SONRA-__

Her yıl, pişman adamın üstüne üstüne geliyordu. Değişik, korkunç kabuslar görüyordu. Olgun adam artık 34 yaşındaydı. Tuğçe'de yaşasaydı,3 yaşında olacaktı. Hatta evlenip, çocuk sahibi bile olmuşlardı.

Ama Tuğçe yaşadığı duygu çöküntüsünde, kendisini kaybedip ölmüştü. Ölümü dosyalara intihar olarak geçmişti. Çünkü genç kız, tanıklara göre arabanın önüne atlıyordu. O, sanki genç adamın gülüşünde intihar etmişti.

Pişman adam birkaç yıl önce taşındığı şehirde yaşayamaya başlamıştı. Şuan ise küçük şehrin en sevdiği pastanesinde kahvaltı ediyordu. Yaralı adam, Tuğçe'yi kaybettikten sonra herşeyden herkesten uzaklaşmıştı. Bir zamanlar genç kızın kalbini kırmış olduğu sebepten bile, ailesinden...

İstemiyordu ondan başkasını...

"Ah!" diye inledi olgun sesi ile adam karnındaki acıyla. Birisi üstüne kahve dökmüştü. Adam gömleğinin düğmelerini açtı hemen. Karnı kıpkırmızıydı.

"Ben gerçekten çok üzgünüm!" diyordu kendisini yakan kadın. Adam'ın karnında ki acı birazda olsa dindiğinde, kafasını kaldırıp kendisini yakan kadına baktı.

Adam, sertçe yutkundu...

Gözlerini kapatıp tekrar açtı...

Karnında oluşan acı yüzünden halisilasyon görmeye başladığını sandı...

Kadının ince parmakaları ile, adamın yanmış yerine dokundu. O, gerçekti...

Ölmemişti? Yaşıyordu...

Ama NASIL?!

Adam boğazını temizleyip zorda olsa konuşmaya çalıştı. "S-sen?" dedi.

Kadın kafasını kaldırıp, şaşkın gözlere dikti gözlerini.

"Ben çok üzgünüm bilerek olmadı, gerçekten!" dedi kadın kendini affettirmek istercesine.

"Sorun değil. A-adın ne?" diye sordu karnında ki acıyı unutan adam.

"Ben Tuğçe..." dedi kadın.

Adamın yarası açıldı. Başından aşağı kaynar sular döküldü. Ama bu nasıl olurdu?

________________________

Genç kıza araba çarptıktan sonra hastaneye kaldırılmıştı. Arkadaşları durumu öğrenince hemen hastaneye gitmişlerdi. Arkadaşları Tuğçe'nin bu durumuna çok üzülüyordu. Berkan ona iyi gelmiyordu. Merve ve Buse bunun farkındalardı.

Tuğçe günler sonra ilk defa gözünü açmıştı fakat hiçbirşey hatırlamıyordu. Arkadaşları bu durumdan faydalanıp onu kaçırdılar. Hiçbirşey olmamış gibi onu hayata devam ettirdiler. Yalan yanlış şeyler söylediler.

Genç kız o yaşına kadar hayatına kimseyi almadı, çünkü kalbinde bir yerinde hala nefes alan, hatırlanmaya yakın olan Berkan vardı...

Arkadaşları onu hatırlamasın diye elinden geleni yaptılar. Merve'nin baba parasını kullanarak sahte dosyalar, mezarlar hazırlayıp herkesi buna inandırdılar.

_____________________________

Yıllar sonra ise iki aşık karşılaşmıştı. Şuan birbirlerine bakıyorlardı. İkisininde kalbi deli gibi atıyordu. Kadın, adamın yaşlı gözlerine boğulmak istiyordu. Şuan yaşadığı duygular ona çok saçma geliyordu.

Kadın adamın gözlerine bakarak "S-sen?" dedi. Berkan gülümsedi.

"Sen yaşıyorsun..." dedi adam sevinçle.

"Ben hiç ölmemiştim ki." dedi kadın kaşlarını çatarak.

"Seni yıllardır bekledim. Sen şuan karşımdasın..." dedi adam sevincine, umutta ekleyip.

"Sen de kimsin?!" diye sordu kadın merkla.

"Gizli gizli fotoğraflarını çektiğin, deli gibi sevdiğin hatta kafaya takmış olduğun, sevdiğin kişiyim ben..." dedi adam, kadına daha çok yaklaşarak.

Kadın geri çekilmiyordu. Aksine ihtiyacı vardı sanki ona.

Kadın içinden gelen tutkuyla sarıldı adama.

Asla çekemediği kokusunu çekti içine. Daha önce hiç koklamamış olsada ona birsini hatırlatıyordu.

Daha çok sıkılaştırdı kollarını.

Kokusunu içine çekti. İçi titredi.

Daha sonra kadın, aklına gelen sözcüğü söyledi;

"Berkan..."

-SON-

Kısa ve öz olan :)

Çok Teşekkür Ederim...