❃Gizemli Sarışın

0.2

__________________________________

Ben değildim,

Ben bu değildim...

Korktum,

Tekrardan yıkılmaktan...

Ben istemedim,

Değer verdiğim kişiler tarafından kazık yemeyi ben istedim...

Ama,

Bu hayatta istemediğim, şeylere zorlandım...

Birçok defa denedim,

Bu sefer dedim, öleyim...

Ama,

Hayat buna yine izin vermedi. İsmedi ölmemi.

Şimdi ise herhangibi bir okulda eğitimim tamamlamaya çalışıyorum. Benim için zor değil. Ben zeki birisiyim.

Şimdi ise evimde oturmuş, kitap okuyorum. Benim evim, kütüphane. Şu hayatta severek yaptığım tek şey; kitap okumak...

Daha sonra yaşadığım garip olaydan bahsetmek bile istemiyorum. Bu kız...

Çok tuhaf! Sürekli fotoğraflarımı çekiyor. Anlam veremiyorum. Eğer yakışıklı birisini arıyorsa, bu okulda ki en son çekeceği kişi bile ben değilim.

Yani, çirkin sayılmazsam da çok da yakışıklı değildim.

Kız yanımdan uzaklaştıktan derin bir nefes aldım ve bir süre bu yaptıklarına anlam vermeye çalıştım ama ne yazık ki, veremiyordum.

Kafamı iki yana sallayarak kendime geldim. Daha sonra olanları unutup kitabıma yöneldim.

...

Kitabı bitirdikten sonra, yanıma bırakıp aklımı dinlendirmeye çalıştım. Kafamı geriye yaslayıp, gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım.

O sırada yan taraftan fotoğraf çekme sesi duydum. Hemen gözlerimi açıp, sesin geldiği yere baktım.

Kitapların arasından az da olsa yüzünü seçebilmiştim. Bu o kızdı...

Amacı neydi bunun? Neden sürekli benim fotoğraflarımı çekiyordu?!

Hızlıca oturduğum yerden kalktım ve kaçan kızın peşinden koşmaya başladım.

Okuldan bahçeye çıktı. Hemen yanına gitmedim. Onu izledim.

Herhangibi bir banka oturup telefonunu eline aldı. Telefondan birşeylere gülümseyerek bakıyordu. İçimden; lütfen bakarak güldüğü fotoğraflar benim olduğum fotoğraflar olmasın, diyordum.

Yanına gittim. Birkaç şey zırvaladıktan sonra telefonunu bana uzattı. Daha sonra şifresini bana söyledi. İnsan neden tanımadığı birisine özel eşyasının şifresini verir ki?

Şifreyi girdiğimde açılmıştı. Ben ise şifresine anlam verememiştim. 'BerTuğ'

Galeriye girdiğimde sadece kendine ait olduğu fotoğrafları vardı. Fotoğraflara pek takılmadım. Sonra galerisinde kendi fotoğrafımı bulamadım. Bu işte bir iş var diyerek menüyr girdim. İşte! Düşündüğüm gibi, telefonunda özel bölüm vardı.

Girdiğimde şifre istedi. Bir süre düşündüm. Sonra neden 'BerTuğ' olamsın? dedim.

Şifreyi girdiğimde açılmıştı.

Sadece bir tane klasör vardı. Girdim, ve gördüğüm şeyle şok oldum.

Kız, her anımda fotoğrafımı çekmişti. En garibi ise bu klasörde sadece BENİM fotoğraflarım vardı.

Nedensizce sırıttım. Piskopat gibi birşeydi...

Girdiğim yerleri temizleyip, sırıtarak telefonu ona uzattım. Sanırım bulamadığımı düşünüyordu, ama bilmiyordu; yanılıyordu...

Hiçbir şey demeden uzaklaştım.

_________________________________

Yaşadığım garip şeyi aldırmadım.

Okula girdim. Tenefüstü, sınıfımdan çantamı alıp dışarı çıktım. Dövüşlere gitmem gerekiyordu. Aksi takdirde haftaya açlıktan ölecektim. Para karşılığında kafeste dövüşüyordum. Kızlara özel, fakat bana ayrıcalık tanıyan mekanın sahibi arada sırada beni erkeklerlede dövüştürüyordu. Şu zamana kadar yüzden fazla maça girdim belki de daha çok. Sadece bir tanesini kaybettim. O anda babannemin ölüm haberini almıştım. Hayatımda ilk defa kaybettim ve hayatımda olan tek kişiyi kaybettim. Kafam yerinde değildi, ve uyandığımda kaybetmiştim...

Hızlıca mekanın olduğu yere yürüdüm. İçeri girince burnuma dolan ter ve içki kokusu bana hoş geliyordu...

Odama ilerledim ve üzerimi değiştirdim. Üzerime; siyah eşofman ve yarım uzun kollu sweat giydim. Saçlarımı toplayıp, ucunu ördüm. Kendime aynada koyu bir makyaj yapmıştım. Ama elmacık kemiğie yaptığım kırık kalp olmazsa olmazımdır.

Kapı açılınca bakışlarımı oraya çevirdim. "Hazır mısın?" diye sordu. "Evet!" dedim emin bir şekilde.

"Senin için 500.000 koydular. Kazanırsan 300'ü sen 200'yü biz alacağız." dedi. Onayladım.

Odadan çıktıktan sonra kendime sonkez bakıp, dışarı çıktım. Aradan sıyrılarak kafese girdim. Girmemle alkışın kopması bir oldu.

Daha sonra içeri sarışın iri yarı bir kadın girdi. Peki...

Kalabalktan yükselen sesle kadın bana doğru yürüdü. Hadi ama bu kadar gaza gelmemen gerekiyor!

...

Dudağımda ki kanı silip yerde baygın yatan kadına çevirdim kafamı. İki üç yumruk yesemde yine ben kazanmıştım. Ayrıca dudağımı patlatmıştı sürtük! Ama canım acımıyordu...

Kafesten dışarı çıkarak odama ilerledim. Buranın sahibi benden sonra oda girmişti. Onunla fazla muhattap olmazdım. Sadece onun için çalışır, ona kendimede para kazandırıp uzaklaşırdım.

Şimdi ise çantada ki 300.000'i bana veriyordu. Hakkım olan parayı.

Paramı alıp oradan uzaklaştım. Yurda giriş yaparak odama çıktım. Sıcak bir duşun ardında yatağa uzandım ve uyudum...

Yorum ve Oy...