Love Of My Life (#Trust)

Chapter 4

It's a family dinner kasama ang family nina Syjan. Mas lalong naging close yung mga family namin. For sure Lind would be there. And I'm not ready yet to see him.

What am I going to do? Magagalit si mom and dad pag di ako dadalo. But wala akong mukha na maihaharap sa kanya. Di ko pa kaya.

Mag - oovertime ako. After this walang deadlines na akong hahabulin. Magiging maluwag na yung time ko for my self and family.

Mom and dad will understand. Yeah. Bahala na.

Ilang oras ko din iginugol ang aking oras sa mga gawain ko. Sa wakas natapos ko na rin ang tatlong kuwento na ipapasa ko ang for editing. Sumasagi pa rin sa isipan ko ang family dinner namin but then nang tinawagan ko si mommy naiintindihan niya naman. Siya na daw ang bahala ang mag explain kay dad.

Naghihikab akong napasandal sa aking swivel chait. It's already 11 oclock in the evening. Wow kaya naman pala gutom na ako. Kumain ako kanina but kaunti lang kasi parang wala din naman akong gana.

Kaya nagligpit na ako at dali daling umalis. Nakalimutan ko na wala pala akong dalang sasakyan. I texted mom kanina and she said pasusundo niya na lang daw ako.

Dumaan ako sa guard para magpaalam. May ilan ding nag oovertime na empleyado kaya di ako masyadong kinakabahan. Palagi akong nag - oovertime just to forget things and feeling that I want to forget for a while.

Nag - aabang ako ng taxi ng may humintong sports car sa harapan ko. Kilala ko ang sasakyang ito. Sinong ang hindi makakalimot e halos buong buhay ko ito ang naghatid sundo sa akin.

Confirmed nang lumabas si Lind sa sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pintuan sa passenger's seat pero hindi ako natinag sa kinatatayuan ko. Tulala ang peg? Yes, hindi ko maihakbang ang aking mga paa, ang lakas ng tibok ng aking puso at higit sa lahat napako ang aking paningin sa lalaking kaharap ko.

I did not expect this scenario. Umiwas nga ako di ba? Hays... buhay naman o. Ang gwapo niya. It's been years at ni katiting hindi nabawasan ang good looking effect nito. Mas lalo pa nga itong nadagdagan. His toned muscles were perfectly placed dahil sa bakat na shirt nito. He became really a hot man.

"Done?" He gave me a smirk. Hindi pa rin ako makagalaw. "Gusto mo bang magtitigan nalang tayo dito ng magdamag?"

"What?" I said na parang confused. He chuckled.

"I said you looked stunning baby." That endearment. Bigla akong natauhan.

"A-anong ginagawa mo d-dito." I stuttered.

"Sinusundo ka?" He said giving me an amused look. "Come on, pumasok kana. It's late. Ihahatid na kita." He smiled and held my wrist. At iginiya niya ako papasok sa sasakyan niya. Nang maglapat ang likod ko sa sandalan ng upuan, naramdaman ko ang dating feeling, it made me chill inside. I missed this feeling, this car and the person driving it. Bumalik ang mga masasayang alaala.

"You're smiling. What are those for?" He said. Looking at me na para nakakaasiwa. Binuhay niya na ang makina ng sasakyan but di pa kami umaalis.

Umiling ako. "It's just.... am nothing.. "

"I don't think it's nothing." Pa cool niyang sabi. Bakit nagagawa niya paring maging kalmado samantalang ako ay nastestress sa presence niya. Unfair talaga o.

"I'm just happy na bumalik kana." Matipid akong ngumiti. Nagkibit balikat siya at sinimulan niyang magdrive.

"Kung ganun bakit wala ka sa family dinner kanina? It seemed na iniwasan mo." Hugot nito. Seryoso?

"Deadlines. And I need to do yung mga dapat kung tapusin para wala na akong alalahanin pa."

Ngumiti siya. Itinaas niya ang roof ng sasakyan and the windows. It's heavily tinted. "So this time akin na pala ang oras mo." Makahulugan niyang sabi.