Love Of My Life (#Trust)

Chapter 13

... flashback.......

"Mom? Can we talk?"

"Syempre naman anak? Halika nga rito. I  miss cuddling you."

"Mom. Malaki na po ako. Pero na miss ko rin po ang ganito. Naalala ko dati nung maliit pa ako. Palagi niyo akong niyayakap at minsan umiiyak  pa po kayo."

"Talaga? Naalala mo yun? Umiiyak ako noon dahil nagpapasalamt ako sa Diyos na ibinigay ka niya sa akin. Ikaw ang naging dahilan kung bakit kailangan kong magpakatatag at maging matapang na harapin ang buhay."

"Ganito ba talaga ang feeling ng iniwan ma? The same feeling nung iniwan kayo ni dad?"

"Your dad and I lost communication. That time akala ko iniwan niya na talaga ako. Pero I'm still hoping na babalik siya. Kasi naniniwala akong mahal niya ako.

Nang malaman ko na buntis ako sa iyo, dun nagsimulang mawindang yung paniniwala at tapang ko. But I regained it,realizing that he left me something precious. Ang bunga ng pagmamahalan namin.

Kaya kahit  ganun ang nangyari hindi ko pinagsisihan na minahal ko siya.
Tumigil ako ng pag - aaral at umuwi ng probinsiya natin. Naiwala ko ang scholarship at pangarap namin ng mama ko na makapagtapos at makapagtrabaho.

Pero alam mo anak. Sobrang nagpapasalamat ako dahil sa suporta ng lola mo. Hindi niya ako pinabayaan. Bumalik ako sa pag - aaral at nakapagtapos ng kolehiyo. Nakapagtrabaho kahit na may anak.  Hanggang sa dumating uli ang daddy mo."

"Yeah, ang ganda ng story niyo mom. Di nakakasawang pakinggan kahit ilang beses niyo nang naikwento but nakakalungkot parin isipin na muntik nang mamatay si dad."

"Nang ilang beses. God I can't imagine life without him. Sad but we are happy now."

"Nakakainggit nga kayo mom."

"Oh, dont be anak. I believe na mas gaganda at sasaya din ang buhay pag - ibig mo."

"Pero bakit ganito ma? Ang sakit sakit sa tuwing naaalala ko siya. Sobrang miss na miss ko na siya. Paano kung di niya na ako mahal ma? Paano kung makakita na siya ng ibang mahal doon?"

"Anak, naniniwala ako na mahal na mahal ka ni Syjan. Nakita ko yun at naramdaman. Sabi ko nga ang swerte namin ng dad mo dahil minahal ka niya. Alam namin na higit pa sa pagmamahal namin yung pagmamahal niya sa iyo. Minsan nagseselos na ang dad mo.  Kaya ganun nalang kalaki yung tiwala namin sa kanya."

"Pero bakit siya umalis ma? Bakit niya ako iniwan?"

"Dahil nasaktan din siya anak. Umikot ang buhay niya sa iyo. Sinisisi niya rin yung sarili niya. He needs time to heal. At hayaan muna natin siya. Mga bata pa kayo. Alam ko na.. eventually, as you go along in life ay magkakaroon kayo ng mga  realization why this things happened."

"Sana mapatawad niya ako. Sana hindi siya galit. Sobrang miss ko na si Syjan mom. Natatakot ako."

"Magtiwala ka anak. He loves you. Trust Syjan. You pray and trust God na ibigay niya si Syj sa iyo."

"Talaga mom? Pagpray ko talaga na ibigay siya sa akin?"

"Yes. And believe it. Bakit gusto mo bang mapunta siya sa iba?"

"Ayoko po. I can't imagine that mom. Maybe it's time to ask God for him. Thanks mom."

"Anytime. You should go out with Charm. Gusto mo tawagan ko siya? Nag - aalala na kami ng dad mo sa iyo. Di kana lumalabas dito sa bahay."

"Lumabas kami ni Charm noong isang araw mom."

"Para mag enrol. What about shopping? You like that."

"Ayoko ko po. Wala po akong gana. Tatapusin ko pa po yung binabasa ko."

"Talaga bang ayaw mo? Sasamahan kita."

"Pag iisipan ko po mom."

"Okay. Ill be downstair lang. Tawagin mo lang ako. Basta ito lang ang masasabi ko. Trust and believe in God. I'm telling you. Hope is your name kaya huwag kang mawalan ng pag-asa. We love you and we trust you."

"Again?"

"Again.Kahit ilang beses pa masira yun as long as you know how to bounce back and accept it."

"I can't loose your trust again mom. But..."

"It's okay. We are family. We made mistakes. We understand and forgive. We love you. .. okay?"

"Thanks mom."

😊🥰😉

Maybe it's time for me to move on but not with Syjan. I'll fight for him. And I'm willing to ask God for him.

*************

Cuddle time with Iya and Rhyle.

"So how's Hope? Nag - usap kayo?"

"Yes, she miss him. Nag usap na ba kayo ni Liam? Kamusta na si Syjan?"

"Kanina. Syjan is okay. He's doing great sa school niya. And the same with Hope. Bihirang lumabas nagkukulong sa kwarto. Lalabas lang kung nandiyan yung pinsan niya."

"Kawawang mga bata. Tinanong mo ba kung kailan sila babalik dito?"

"Ang sabi, after college. Syjan will be training sa kanilang company doon for one year then babalik sila dito. By that time they are matured enough to handle their thing."

"Rhyle, that's two years pa."

"They will make it. Nagmana yata si Hope sa iyo kaya huwag kang mag - alala."

"Yes, kung pwede lang na ako ang umako ng nararamdaman niya."

"Sweetie, let her be. She will learn from it. And if malampasan niya ang stage na to? Surely she will become  stronger and better person. We are here to to guide and protect her. Huwag kang bibitaw sa kanya dahil alam ko na sa ating dalawa she's leaning on you. I love you baby."

"Thanks sweetie. Just be my strenght also."

"Of course. Di ako mawawala sa tabi mo. Sa mga anak natin."

"I love you too and more."

"Liam and Yani were doing there best for Syjan. Alam ko na hindi nila pababayaan si Syjan."

"Yes. And we will do the same sa anak natin. By the way, Yani's pregnant."

"Wow, that's good news."

"Yes. It is."

"Tayo? Kailan natin susundan si Renz?"

"Naku Rhyle. Tumigil ka. Two were
enough. Hindi na tayo bumabata."

"Hahah. Baby we still can. Isa pa para masaya. Malaki na ang mga bata."

"Talaga lang ha? Gusto mo ikaw ang magbuntis? Akala mo ganun lang kadali yun."

"Namimiss ko na yung ingay dito sa bahay."

"Me too. Let's just accept na lumalaki na talaga sila."

"And we need to make another baby."

"Ang kulit mo. Flirt."

"Sa iyo lang. Let's go to upstair and make magic."

Napailing nalang ako kay Rhyle nang hilahin niya ako upstair.

********