အပိုင္း(၁၀၄)မင္းအသက္႐ွင္ရမယ္
"ဘန္း!"
တစ္ဖက္တြင္ က်န္းရိလွ်ိဳသည္ ရထားလံုးအတြင္းတြင္ ထိုင္၍ သူ႔ဂိုဏ္းသားမ်ားထံမွ သတင္းကို နားေထာင္ေနခဲ့သည္။ သူသည္ ေဒါသတႀကီးႏွင့္ အဖိုးတန္ေႂကြခြက္ကို ခ်က္ခ်င္းေပါက္ခြဲလိုက္သည္။ နာက်ည္းေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ သူသည္ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ကာ ေရရြတ္လိုက္သည္။
"စုေလာရႊယ္...မိန္းမပ်က္မ....ဒီမင္းသားက မ်ိဳးမစစ္ေကာင္ က်န္းရီထက္ ဘယ္လိုမ်ား ပိုမသာလို႔လဲ?...မင္းက သူ႔ေနာက္ကို လိုက္သြားတယ္...မိန္းမပ်က္မ!!"
"ရိလွ်ိဳ!"
ရထားလံုး၏ အျပင္ဘက္မွ အသံတစ္ခုသည္ က်န္းရိလွ်ိဳကို မွင္သက္သြားေစသည္။ အနက္ေရာင္ပံုရိပ္သည္ ခန္းဆီးစကို ဆြဲဖြင့္ကာ ဝင္လာခဲ့သည္။ သူသည္ က်န္းရိလိွ်ဳကို ေလးနက္စြာ ၾကည့္လိုက္ကာ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီနယ္ေျမအတြင္းမွာ စိတ္ဝိဥာဥ္ေမ်ာလြင့္ ခရီးသည္အဆင့္ သံုးေယာက္႐ွိတယ္...မင္းပိုၿပီး သတိထားေနလို႔မရဘူးလား?...ေက်ာင္းအုပ္ခ်ီသာ ၾကားသြားရင္ အက်ိဳးဆက္ကို မင္းသိမွာပါ..."
က်န္းရိလွ်ိဳသည္ တုန္လႈပ္သြားကာ သတိဝင္လာခဲ့သည္။ သူသည္ ခန္းဆီးစကို အျမန္ဖြင့္ကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အသံကိုႏွိမ့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ဝူက်ိ...အစီအစဥ္က ဘယ္လိုလဲ?"
က်န္းစြန္းဝူက်ိသည္ ေလွာင္ျပံဳးတစ္ခုႏွင့္ ရယ္ခ်လိုက္သည္။
"ငါက ဒါကို ကိုင္တြယ္မယ္ဆိုတာကို မင္းက စိတ္ပူေနတာလား?...မစိုးရိမ္နဲ႔...သံုးရက္ၾကာရင္ ပြဲၾကည့္ဖို႔သာ ျပင္ထား"
က်န္းရိလွ်ိဳသည္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။ က်န္းစြန္းဝူက်ိသည္ အလုပ္တစ္ခုကို အျမဲေသေသသပ္သပ္ လုပ္ေလ့႐ွိသည္။ သူသာ ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းလွ်င္ ျပႆနာ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမ႐ွိေပ။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ခဏေလာက္တံု႔ဆိုင္းေနခဲ့ၿပီး ေမးျမန္းလိုက္သည္။
"ဒီတစ္ခါမွာ ဒုေက်ာင္းအုပ္သံုးေယာက္က ငါတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္...က်န္႔ဝူရႊမ္း၊ ခ်မ္ဝမ္ကြမ္နဲ႔ စုေလာရႊယ္တို႔ကလည္း အဲ့ဒီမ်ိဳးမစစ္ေကာင္ က်န္းရီနဲ႔ အတူ႐ွိေနတယ္...အားလံုးက လြဲေခ်ာ္သြားလို႔ မျဖစ္ဘူး"
YOU ARE READING
ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ (စာစဥ္-၈မွ ၁၀)
Боевикက်န္းရီသည္ သူ၏ စြမ္းအင္သိုေလွာင္ရာ ဒန္တ်န္းေနရာ ခ်ိတ္ပိတ္ခံထားရေသာေၾကာင့္ အ႐ွက္ခြဲခံရျခင္းႏွင့္ အႏိုင္က်င့္ခံရျခင္းတို႔ကို ငယ္စဥ္တည္းက ခံစားခဲ့ရသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သူအိပ္ရာႏိုးလာေသာအခါ သူ၏ခ်ိတ္ပိတ္ခံသေကၤတ က်ိဳးပ်က္ေနခဲ့ၿပီး သူ၏တန္ခိုးစြမ္းအင္သည္လည္း မယံ...
