ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ (စာစဥ္-၈မွ ၁၀)

အပိုင္း(၁၂၅)ေတာက္ပလြန္းစြာ ေပၚထြက္လာျခင္း

အပိုင္း(၁၂၅)ေတာက္ပလြန္းစြာ ေပၚထြက္လာျခင္း

"ဝူက်ိ...သူတို႔ တိုက္ေနၾကတာကို မင္း ဘယ္လို ထင္လဲ?"

က်န္းရိလွ်ိဳသည္ ေလထုအလယ္တြင္ ႐ွိေနခဲ့သည္။ သူတိုက္ပြဲေနရာသို႔ ေရာက္႐ွိသြားေသာ္လည္း အမႈထမ္းသည္ မည္သည့္သတင္းကိုမွ တိတိက်က် မေပးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ စိတ္မ႐ွည္ျဖစ္ကာ သူ၏ ေ႐ွးေဟာင္းစစ္တပ္သံုး ရထားလံုးကို ထုတ္လိုက္ကာ က်န္းစြန္းဝူက်ိႏွင့္အတူ ေကာင္းကင္ယံသို႔ ပ်ံတက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဤရထားလံုးသည္ မည္သည့္ျမင္းပ်ံမွ ဆြဲမထားေသာေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ထူးဆန္းေနေလသည္။ ေ႐ွးေဟာင္းနတ္ဘုရား လက္စြပ္သည္ သက္႐ွိမ်ားကို မသိမ္းဆည္းႏိုင္ေပ။ ထို႔ျပင္ ျမင္းပ်ံႏွစ္ေကာင္သည္ က်န္းရိလွ်ိဳ ဂုဏ္ယူစြာ အျမတ္တႏိုးထားေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ဤေနရာသို႔ မလာခင္ သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ခ်န္ထားခဲ့မိသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ မည္သည့္အေစာင့္မွ ေခၚမလာေသာ္လည္း သူတို႔ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ စိုးရိမ္စရာမလိုေပ။ ပထမအခ်က္ စိတ္ဝိဥာဥ္ေမ်ာလြင့္ ခရီးသည္အဆင့္မ်ား ဤေနရာတြင္ ႐ွိမေနေပ။ ဒုတိယအခ်က္...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေ႐ွးေဟာင္းစစ္တပ္သံုး ရထားလံုးထဲတြင္ ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္ရာ မည္သူကမွ သူတို႔အား အႏၱရာယ္ ျပဳရဲမည္မဟုတ္ေပ။

က်န္းစြန္းဝူက်ိသည္ ေအာက္႐ွိ သတ္ျဖတ္ေနၾကေသာ ျမင္ကြင္းကို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ သူသည္ ေခါင္းရမ္းလိုက္သည္။

"သူတို႔ ဘာအတြက္ တိုက္ခိုက္ေနၾကလဲဆိုတာ ငါလဲမသိဘူး...သူတို႔ထဲက ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကို ဖမ္းၿပီး ေမးၾကည့္ရေအာင္!"

"ေကာင္းၿပီ!"

က်န္းရိလွ်ိဳသည္ ေအာက္ကို လွမ္း၍ လက္ဟန္ျပလိုက္သည္။ မၾကာခင္တြင္ အေနာက္ဘက္ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္မွ စစ္သားမ်ားသည္ ပုန္းေနရာမွ ထြက္လာကာ တိုက္ပြဲအတြင္း ဝင္သြားၾကသည္။ သူတို႔သည္ လူအနည္းငယ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ဖမ္းဆီးကာ ျပန္ထြက္လာၾကသည္။

အေျဖကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ ရ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ သံသယ ျဖစ္ေနၾကသည္။ သတင္းသည္ကား မီးေတာက္မ်ား ဝန္းရံေနေသာ ရတနာအခ်ိဳ႕သည္ ေကာင္းကင္မွ ျပဳတ္က်လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားၿပီး လူသံုးရာ၊ေလးရာခန္႔ ေသေၾကသြားၾကေသာ္လည္း မည္သူမွ ႐ွားပါးရတနာအား ျမင္မိသည္ဟု အခိုင္အမာ မေျပာႏိုင္ၾကေပ။