ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ (စာစဥ္-၈မွ ၁၀)

အပိုင္း(၁၁၁)တစ္ဦးတည္း အကူအညီမဲ့

အပိုင္း(၁၁၁)တစ္ဦးတည္း အကူအညီမဲ့

ေက်ာင္းအုပ္ခ်ီႏွင့္ ဒုေက်ာင္းအုပ္ ႏွစ္ေယာက္သည္ ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူတို႔သည္ အေလာင္းမ်ားစြာကို ျမင္ေတြ႔ရေသာအခါ ဆြံ႔အသြားၾကေလသည္။  သို႔ေသာ္ သူတို႔သံုးေယာက္သည္ အေျခအေနကို ျမန္ျမန္ပင္ ေျဖ႐ွင္းေပး၍ ဆရာမ်ား၊အေစာင့္မ်ားလည္း အလုပ္႐ႈပ္သြားၾကေလသည္။ သူတို႔သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားရန္ႏွင့္ အ႐ႈပ္အေထြးမ်ားကို ႐ွင္းလင္းရန္ အားထုတ္လိုက္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ညလယ္ခန္႔တြင္ ကိစၥတိုင္းကို ႐ွင္းလင္းၿပီးသြားေလသည္။

ျပႆနာသည္ ေတာ္ေတာ္ေလးႀကီးက်ယ္သြားခဲ့သည္။ စုစုေပါင္း ဆရာ႐ွစ္ေယာက္ႏွင့္ အေစာင့္ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ေက်ာ္သည္ ေသဆံုးသြားခဲ့ၾကသည္။ ပဋိပကၡအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အၾကမ္းအားျဖင့္ တစ္ရာခန္႔႐ွိေလသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ီသည္ အခ်က္အလက္မ်ားကို စုစည္းလိုက္ၿပီး မၾကာခင္တြင္ အေျခအေနတစ္ခုလံုး မည္သို႔ျဖစ္သြားေၾကာင္း သိ႐ွိသြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ ေျဖ႐ွင္းခ်က္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စိတ္ေက်နပ္မႈ မေပးႏိုင္ေပ။

ေက်ာင္းအုပ္ခ်ီသည္ ေၾကျငာခ်က္ တစ္ခုထုတ္လိုက္ၿပီး ထိုလုပ္ၾကံသူမ်ားသည္ ဓားျပမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ရသည္။ သင္တန္းေက်ာင္းသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတာင္းပန္၍ ေလ်ာ္ေၾကးမ်ား ေပးရေပမည္။

ဘယ္ဓားျပေတြကမ်ား ပုရြက္ဆိတ္ေတြလို အမ်ားႀကီး ထြက္လာမွာလဲ?...ဓားျပေတြရဲ႕ ေခါင္းမွာ အေပါက္ေတြ ျဖစ္သြားလို႔လား?...သူတို႔သည္ ဝိဥာဥ္သားရဲ သင္တန္းေက်ာင္း၏ ဆရာမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို တိုက္ခိုက္ရဲသည္လား?...ထို႔ျပင္ သူတို႔ကို စိတ္ဝိဥာဥ္ေမ်ာလြင့္ ခရီးသည္အဆင့္ လူသံုးေယာက္က ဦးေဆာင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ဓားျပမ်ားျဖစ္သည္ ဆိုေစဦးေတာ့ ထိုသူမ်ားသည္ ဘာကိုမွ လုယက္မသြားခဲ့ေပ။ သူတို႔က တမင္လာၿပီး အေသခံသြားတာလား?

အေရးအႀကီးဆံုးသည္ကား ဓားျပတစ္ေယာက္သည္ ႐ွန္ဝူႏိုင္ငံေတာ္ နံပါတ္တစ္ ဂိုဏ္းႀကီး၏ ဆက္ခံသူသခင္ေလး က်န္းစြန္းဝူက်ိအား ဓားစာခံ လုပ္သြားခဲ့သည္။ ထိုဓားျပသည္ က်န္းစြန္းဂိုဏ္း၏ လွိ်ဳ႕ဝွက္သက္ေတာ္ေစာင့္ကိုပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားေစရန္ ဖိအားေပးခဲ့သည္။ ဤအရာမ်ားကိုသာ ဓားျပမ်ား လုပ္ခဲ့သည္မွန္လွ်င္ ထိုဓားျပအဖြဲ႔သည္ နယ္ေျမတစ္ခြင္တြင္ ေက်ာ္ၾကားေပရမည္။