Sa Piling Niya

Darating Ang Araw

Ang buhay ng tao mahirap hulaan
Walang nakakaalam kung kailan ang hangganan
Walang makakapagsabi ng takdang panahon
Pero siguradong ang lahat ay darating doon

Kamusta ka? Nasa anong punto ka na ng buhay mo?
Ngayon ba'y sinusulit mo na ang bawat minuto?
Masaya ka bang namumuhay ayon sa iyong gusto?
O baka naman alanganin na't malapit ng sumuko?

Gusto ko lang malaman mo na talagang darating ang araw
Na may magbabago sa iyong pananaw
Mararanasan mo ang pagkalito
Sarili'y tatanungin kung anong tungkulin sa mundo

Darating ang araw na ika'y maghahangad
Kung saan mga kagustuhan ay nanaising matupad
At sa sariling lakas na'y kakapit
Maiinip at magiging mapilit

Darating ang araw na pipiliin mong lumaya
Tunay na kaligayaha'y hahanapin sa iba
Yayakapin ang mga makamundong gawain
Sasabay sa agos hanggang sa kung saan ay tangayin

Alam mong napasaya ka ng iyong naging desisyon
Pero sapat ba ang mga bagay na iyon?
Sapat bang binago ang sarili
Para sa nahanap na kaligayahan ay manatili?

Ngunit ngayon dumating ang araw
Kung saan dilim ang siyang mas nangibabaw
Nanibago ka at mistulang naging bulag dahil sa lawak ng kadiliman
Nangangapang binabaybay ang  daan na unti unting naging kawalan

Darating ang araw na luluha ka't pagsisisihan
Ang mga bagay na dapat hindi mo pinasok at sinimulan
Dahil ngayo'y napagtantong di mo kakayaning takasan
Lalo na't dilim ang siyang kalaban sa pagkamit ng kalayaan

Ngunit sa kabila ng lahat darating muli ang araw
At tanging liwanag lang nito ang matatanaw
At sayo'y ipapaalala na siya ang tanging pagasa
Sa iyo'y siya lang ang tanging makakapagpalaya

Matataboy niya ang kadiliman
Pati ang sa buhay mo'y naging kasiraan
Pipilitin niya na ang kaniyang liwanag ang sa buhay mo'y magwagi
Upang sa kadiliman ay hindi ka na magawing muli

Darating ang araw
Na hindi ka na muling maliligaw
Dahil kasabay ng pagdating niya sa iyong buhay
Tahanan sa piling niya ang kaniyang alay