𝐄𝐤𝐢𝐦' 𝐢𝐧 4 𝐊ı𝐳ı

1~

~Güneşin batışı ile batmıştı umudlar~

Ekim geceleri ; huzurlu ve sessiz...

Evden çıkarken aynaya baktım.Nedensiz elimdeki yara izine baktım. Annem beni 17 yıl önce Önfiz  kapısının önünde bulmuş. Görevliler yetimhaneye götürmek istesede izin vermemiş. İsmimi o gece "Dolunay" koymuş. Bugün 17 yaşıma giriyorum. Annem yıllardır Önfiz kapısına gitmeme izin vermedi . Ama bugün işleri var . Şehir dışında olduğu için rahattım.
Evden çıktım.Seist sokaklarına girdim. Sokaklar ışıl ışıl parlarken  Önfiz kapısına ilerliyordum .
Hızlı hızlı yürürken arkamdan bir ses geldi. Bu başımın belası olan Rüzgar'ın sesiydi.

Rüzgar- Dolunay? Nereye böyle hızlı hızlı ?  Dedi orta bir ses tonuyla.

Arkamı dönmek istemiyordum. Rüzgar bana engel olacaktı. Biliyordum.
Arkamı döndüm.

- ehm , ya normalde yürüyordum.

Rüzgar- Dolunay ... Gözlerini kapatasana!

- t-tamam  dedim.

Boynuna bir kolye taktığını hissettim .
Hiç vakti değildi. Hiç ama hiç değildi.
Gözlerimi açtım.

Rüzgar- iyi ki doğdun Dolunay

- hiç gerek yoktu

Rüzgar 'a sarıldım. Ve teşekkür ettim.
Kolyede bir kalp vardı.

Aniden
Rüzgar- hadi gel doğum günü partime gidelim. İdil hemen gelsin dedi , hadi!

Kolunu bana doğru uzattı.
- işim var , sonra gelirim
Rüzgar- ben..

Dolunay- ben giderim Rüzgar!

Hızlıca yanından uzaklaşıyor Önfiz kapısının yakınında durdum.Ondan fazla görevli orda yardım çığlıklarını sadece dinliyordu. O an anlık bir şekilde ;

- Hey! Açın kapıyı duymuyor musunuz?

Görevli- Açılamaz! Uzaklaş burdan!

Kapıyı açan şalter yakınımdaydı.
Hızlı davranıp şalteri indirdim. Kapı açılmaya başladı .

Görevliler - YAKALAYIN ŞUNU! KAPATIN ŞALTERİ!

Arkamdan gelen ses beni rahatlattı.
Rüzgar arkamdan gelip beni kendine çekti.
Görevli ise öbür kolumdan beni çekiyordu.
Görevliye yumruk atınca görevli sersemledi ve beni bıraktı.

Rüzgar- çabuk burdan uzaklaş ! Hemen!
Önfiz kapısına yaklaşma!

Onu dinlemiyorsun bile  , görevliler " geri dön "derken ben Önfiz kapısınından , Önfiz'e girmiştim.
Arkamı döndüğümde çok geçti.

Şalteri indiren  görevli beni fark edince
korku ile gözlerini açtı.
Artık geldiğim yere geri dönmüştüm.
Hiç birşey bilmediğim yere ..

Öylece kalmıştım.

- R... Rüzgar * kapıyı vurarak*

Sesler kesilmişti. Önfiz nasıl bir yerdi mi?

Ekimin 4 kızı ...

Annemin anlattığına göre yıllar önce 4 kız kaybolduklari gün şehirde ölüm katliamı yapmışlar. Nedeni hiç bilinmemiş. Kızların adları
Yağmur, Nevra ,Başak , Irmak

İçimdeki ses Seist'i bırakıp Önfiz gitmemin daha iyi oldugunu söylesene kararsızdım. Hala bilmediğim geçmişimi  öğrenmemin sırası gelmişti artık.
Biraz daha düşününce
Gidemezdim. Annem zaten öğrenince ölürdü. Geri dönmezsem...
Ayağı kalktım. Öylece baktığımda sakin bir yoldu.
- saat 2 olmadan kapıyı açsalar dedim derinden nefes alırken.
Yere oturdum. Sırtımı Seist'e verdim. Önfiz'e baktım.
Sessizliğin, anın, tadını çıkardım. O an kaldım. Altı dakika sonra korkularım artmaya üşümeye başlamıştı.
Tam gözlerim uykuya teslim olacakken
çığlıklar başladı. Korkudan bende çığlık atmaya başladım. Ayağa kalktım ve Ağlamaya başladım.
Kapıya var gücüm ile vurmaya başladım.
- Açın kapıyı ! Korkuyorum!

Derin derin nefes aldım .Göz bebeklerim büyüdü. Ellerimi başıma arasına alıp dudaklarımı ısırdım. Oradan oraya koşan bir kurt köpeği ile korkum tavana çıkmıştı. Bana doğru koşmaya başlayınca

"yaklaşma! Yaklaşma! "Demeye kekelemeye başlamıştım.

Köpek tam aksine yorulmuşcasına ayaklarıma sürülüp oraya yattı. Gözlerimi artık kırpmiyordum.
Oturdum ve ona artık burdaki tek dostum adına sarıldım.
Evet...
O  şuanlık ilk ve son dostumdu.

~Sabah

Sabah havlama sesi ile uyandım.

- sakin ol sakin ol sen burdayim .

Onu " Alfa " ismi ile okşarken birden bile olan oldu.
Havlayarak ayağa kalktı. Ve çantamı ağzına alıp koşması ile herşey değişti.
Hemen ayağa kalkıp koşmaya başladım.
Yol  bitiminde durdu Önfiz 'in girişi gibi bir şeydi. O an sokaktan güneş vasıtasıyla yansıyan gölgeyi gördüm.
Büyük çöp yemeklerinin arkasına girdim. Gorebilecegim bir delik buldum.
Gölgenin sahili kız yavaş ama sert adımlarla Önfiz kapısını yokladı. Dinç gözüküyordu. Bu tarafa bakmaya başlayınca daha çok çömeldim. Ve nefesimi tuttum.
Beni fark etmeyeceğine emindim . Nefesimi tutmuş olmam beni kıpkırmızı etmişti.

Başı yere bakıyordu. Ve o an  ona baktığım yerden bana bakmaya başlamıştı.

Üç dakika ardından bir adım atınca tavuk gibi kalktım. Ve konuştum.
Uyku sersemiydim ne diyeceğine bilemiyordum.

- şey.. ben   birine bakmıştım.

Gülmeye başladı. Bende olsam bende gülerdim . Öyle bir cevap vermiştim ki..

? -    sen? Kime? Neden?

Bu kadar sorunun ardından beynim error vermişti.

- birine işte .. tanışalım?

Ona yaklaşıp  elimi uzattım
Ama çekmem bir oldu .
Saçlarımı tuttu ve beni yere indirdi.

? - benim ismim Irmak . Ve hiç hoşuma gitmedin .HİÇ AMA HİÇ.

Bıçağı boğazıma çekti.

İrmak- çığlık atarken ölmeniz en güzeli . Seviyorum bu hissi . Çığlıkların Önfiz'i tadacak.
Ses geldi . Yan sokağa doğru baktı ve silahı çekti ve  yabancı ses

? - o benim! Onu ben öldüreceğim! Dedi.

Irmak-  senin? Kes Başak ! Dedi.

* Başak gözlerini açtı ve bana baktı*

Başak-  birini  andırıyor. Dedi.

Bana yaklaşmak için adım attığı an Irmak onu yere yapıştı. Çantamı kapıp tüm gücümle Alfanın olduğu mahalleye girip yorulunca bir binaya girdim.Ve ağlamaya başladım. Az önce az kalsın ölüyordum.

- bu bir rüya! Birazdan Rüzgar yüzüme su döküp uyandıracak.

Kafamı duvara vuruyordum.
- Dayanamıyorum!
Ayağa kalkıp  bir daireye girdim.bince mutfak örtüsünu üstüme alıp uyudum .
Gürültü ile uyandım . Ayağa kalktım. Camdan bakayım derken silahı ile beni nişan alan Irmağı gördüm.
Kapıdan bana bakan nefes nefese kalan Başak
- YERE YAT!  Dedi.
O an yere çöker çökmez . Kurşun yağmaya başladı.
Sürünerek inerken  kurşun görmeyen taraftan  cami açtım. Yangın merdiveninden inmeye başladım.
Hızlıca inmeye başladım.
3-4  derken düştüm. En son merdivenlerin bittiğine şükrederek kapıyı açtım.
Tüm gücümle koşarken Irmak önüme çıktı. Öbür tarafa bakınca Başak bekliyordu.
Irmak bana yaklasabileceği kadar yaklaştı.
Gözüne doğru deodorant sıktım. Anlık aklıma gelmişti.
Başak peşimden koşmadı.

....

Bitmedi bitmeyecek

~ gece karanlığında yalnız değilsin ay var yıldız var .

Yorum yap
Oy ver
Takip et

Ekimin en huzurlu gecelerini dileyerek bb☘️❤️