Mesafeler Arasında (G&G)

🏳️‍🌈🧭5🧭🏳️‍🌈

(Yazardan)

-Savaş biraz abartmadın mı? Hepimiz Buğu'nun nasıl biri olduğunu biliyoruz ki sen de bunu bilerek sevgili olmadın mı?

Savaş sinirle içkiyi tek yudumda içti. Bardağını tekrar doldururken konuştu.

-Biliyorum ama ben de haklıyım Burak! Bizim için bir şeyler yapmaya çalıştıkça o hep başka şeyler ile uğraşıp duruyor. Bir gün beraber karar verelim diyoruz diğer gün Buğu hanım kendi kendine karar vermiş oluyor.

-Sen yine de bu küslüğü uzatma derim. Buğu içinde bitirirse bir daha eskisi gibi olamazsınız.

-Biliyorum ama ... yapamıyorum.

-Bugün yemekhanede gördüm, kız iki günde ruh gibi olmuş.

-Emin misin? B_ben onu gördüğüm zaman h_hiç yüzüne bakmamıştım.

Savaş üzüntü ve sinirle saçlarını çekiştirdi. Burak duyduğuyla arkadaşına bir kez daha sinirlendi. Tabureden kalkıp odada dolaşmaya başladı. Minik sessizliğin ardından sesini yükselterek konuşmaya başladı.

-Ne yaptın ne yaptın? Kız neler düşünmüştür kim bilir!

Savaş hızla ayaklanıp koltuğa attığı ceketini aldı. Telefonunu cebine atıp kapıya gitti. Burak arkasından geldiğinde konuşarak ayakkabısını giydi.

-Burak ben onun yanına gidiyorum ev sana emanet.

-Tamam dikkatli git. 

Savaş'ın arabaya binmesi ile sürmesi bir oldu. Burak araba uzaklaşınca kapıyı kapattı.

××××××××××××××××××××××××××××××××

(Buğu'dan)

Telefonu kapatıp kenara koydum. Üzerimdeki örtüyü açıp oturur pozisyona geçtim. Beynimin içinde milyonlarca at bir anda koşuyormuş gibi ağrıyordu. Beş dakika kafama masaj yaptıktan sonra susadığımı hissettim. İçkiyi fazla kaçırmıştım. Yavaş adımlarla mutfağa ilerledim. Hala başım dönüyordu. Suyu içerken zil çaldı. Duvardaki saate baktığımda saat 3tü. Bu saatte kim gelmişti ki? Kapı deliğinden baktığımda Savaş'ı gördüm. İçimden kapıyı açmak gelmiyordu. Tekrar zile bastığında içeri doğru ilerlemeye başladım. 

-Buğu kapının arkasındasın biliyorum. Aç kapıyı lütfen.

Sessizliğimi korumaya devam ettim. Elini kapıya vurduktan sonra tekrar konuştu. 

-Lütfen aç kapıyı Buğu...Özür dilerim, düşünmeden konuştum. 

Kapıya yaklaşıp onun duyabileceği şekilde konuştum.

-Git buradan Savaş!

-Buğu özür dilerim, lütfen kapıyı aç konuşalım.

-Git Savaş, konuşmak istemiyorum.

-Buğu... sevgilim ne olur affet beni.

Cevap vermek istemiyordum. Kafam deli gibi ağrırken bir de Savaş'ı dinleyemeyeceğim. Mutfağa gidip telefondan Burak'a mesaj attım. 

Buğu>Çabuk buraya gel ve arkadaşını götür.

Burak>Biraz konuşmayı denesen? Çok pişman oldu.