DOLUNAY

11.BÖLÜM MELEZ

Sevmek sevdiği için kendini ateşe atlamaktı eskiden.Şimdi;sevdiğini ateşe atıp üzerinden atlamak olmuş.

11.Bölüm melez:

Gözlerim bağlı nerde olduğumdan habersizdim taksiye bindirdiğinde,bir çift laf söyledikten sonra yeşillerime karşı sinir hissetim.'ne o öldürücekmisin'dediğimde nerden bulmuşsa bir bezi gözlerime ve ağıma bağlamıştı ondan korkmuyorum tabi içim biraz tırsmıyor olabilir.

Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan araba durunca afalladım gelmişmiydik bilmiyorum ama cevabımı vermişti."Geldik in aşağıya."

Akıllıya bak ya gözlerim bağlı in diyor ellerimi bağlamamıştı ama o pis eliyle iki bileğimi kavramıştı tek elliyle.'Bu halde nasıl inebilirim'gibi baktığımda eliyle kavradığı bileklerimi serbest bırakınca kırmızı olan bileklerimi ovdum.

"Neden beni kaçırdın pislik herif babam seni mahvedicek ne kadar polis çağırır sen düşün o yüzden bırak beni hemen."

Bağırarak konuşmuştum ama suratındaki sert ifadesi konuşmadı çehresi onu o kadar sert göstermesi açıkça yakışıkılı gösteriyorsu ama değişmeyen birşey var ezdirmicem kendimi.
Taksici korkudan birşey diyememiş çünkü rüzgar fena tehtit etmişti onu oda bastı gaza tabi.

Siyahlar içinde boyanan ev ürkmeme  neden oldu korkuyormuydum bilmiyorum ama buradan  kaçmam lazım ama nasıl boş bir anı yakalamam gerekiyordu,ama ne yazıki herifin gözleri milim kaymadı benden tarafa...Rüzgar içeri geçmek için kapıyı açmaya kalkarken hemem arkasında duran ben "fırsat bu fırsat kaç selin..."dedikten sonra geri geri yavaş gelişi güzel adımladığımda...Hızlıca koşmaya başladım nerde olduğumu bilmiyordum gözlerimi kapatmıştı.Arabadan indiğimizde ben kendim çıkarmıştım buna birşey demedi neyseki etrafta nerden kaçsam diye etrafı gözetliyorum en kolay yer ağçların oraya koşmaktı tempolu bir atlet gibi koşarken bitiş noktası ortadan kaybolduğum zaman olacaktı.Ağaçların arasına koşmuştum ama neden arkamdan beni takip etmdedi anlam veremedim...

"Oh sonunda kaçtım,aferim selin kız sana."

Ama bu kadar kolay olması içimi ürpertmiyor diğildi ellerimi dizlerime koyarak nefes alıp verirken kalın ve sert bir ses duymamla irkildim."Yazık sana cidden bu kadar kolaymı sandın."

Ellerimi kalbime koydum sanki kriz geçiriyormuşçasına sırtımı,ağaca dayadım..."s sen nasıl."parmaklarımla kaçtığım yönü işaret ederken bana doğru yaklaştı kemikli ellerini ters bir şekilde yüzümü okşayınca hızlıca ellini itim...

"Bana sakın dokunıyım deme!"

Tehtitimi sanki bir espiriymiş gibi sırıtıken aniden çehresi kasıldı bana daha çok yaklaşırken vücutlarımız sadece milim aralık vardı ellerimi yumruk yapıp göğsüne vurarken.Tek eliyle iki bileyimi kavrayıp sırtıma haps etti.Dişlerimi sıktım."Sana beni bırak dedim lan sen kimsin, babam seni mahvedicek hayvan herif."kusmuştum içimden gelenleri ama birşey kalmıştı cevabımı almadan gitmem...

"Yusufa yaptığında neydi senin yüzünden ölüyordu sen benim se-"

Sözümü kesti bu onun ne haddine olabilirki ama tekrar sert mizacını korudu konuşmak için duduaklarını aralıcaktıki sustu tekrar,beni sırtına alıp elimiyse halla tutuyordu.Ben ağaçları haykırışlarımla doldururken bana'seni burda kimse duyamaz'demişti yolu 5 saniye içinde aşıp evin önünde durunca.Bunun ne tür canavar olduğunu anlayamadan gözlerim kapanmıştı orada...