DOLUNAY

BÖLÜM 9.KARANLIK

"Çalınan her kapı açılsaydı ümidin,sabrın ve isteğin derecesi anlaşılmazdı!"

"AHH tanrım sakin sakin" kendi kendine söyleniyordu ki birden
Beli ters dönüp kırılma sesleri duydum yardım etmek istedim,
ama kendimi şokun etkisinden alı koyamadım,birden elleri ve

vücudu tüylerle doldu ve kocaman kurt oldu bana kafasını
eğerek hırladı pençelerini göğsüme geçirdi ve bağırdım"AHH" tam beni ısırıcaken arkadan bir kurt geldi.
Hırladı orda beni bırakıp uzaklaştı merdivenlerden çığlık, atan selini gördüm ve son gördüğüm yüz onun yüzü oldu.

••••°°°°°•••••••••°°°°°°°••••••••°°°°°°••••

SELİNİN AĞZINDAN

Odadaydım ve yusufun gelmesinini beklerken yusfun.
Bağırışını duydum aşağıya bakmak için odadan,çıktım aşağıya inmek için merdivenlere
yöneldim.Ama gördüklerim beni şoka uğrattı,çığlık atmaya başladım birden ayağımın acısını unutum koşarak aşağıya indim yusufun göğsünden,karnına kadar derin pençe izleri vardı.
Şelale gibi kan akıyordu tanrım.

Ne yapıcam şimdi yusufun kafasını hafifçe kaldırdım dizime
yasladım,lanet olsun başım dönüyor.Çünkü karhretsinki beni
kan tututuyor kendini tut selin.

"Yusuf yusuf kendine gel sen iyimisin"bir elimle yanağını tokatlıyordum hafifçe diyer elim-
Lede...Üstüme örtüğüm şalı çekim yarasını bastırıyordum kan
Kaybetmemesi için şalı yaraya koyarak hemen kalkıp koltuğun

Üstündeki telefonu alıp yüz onikiyi aradım hemen gelmelerini ve adresi söyledikten sonra telefonu koltuğa fırlatım yusufun
yanına geri döndüm yusufun mırıldandığını gördüm konuşmaya çalışıyordu.

"Se..seli..selin"

Adımı söylüyordu;

"Şşşt sakin ol kendini yorma ambulansı,aradım hemen gelicekler."

Çıldırıcaktım nasıl oldu bu böyle bir saçmalık,olamaz kafayı yicem.
Sren seslerini duyduğumda rahatlamıştım hemen koşarak ambullansın yanına gitim.

"Lütfen acele edin kan kayb ediyor"

"Tamam sakin olun.Çocuklar acele edin sedyeyi getirin."

Sedyeyi getirip yusufun yanına götürdüler zaten bir kaç kişi yardım mallzemeleriyle yanına gitmişlerdi,.."tanrım lütfen ona birşey olmasın artık bu hayata sığına bileceğim kimse kalmadı ondan başka ne olur bişi olmasın.."

Kendi kendime konuşup dua ediyordum ambullans görevlileri
Yusufu,sedyeye koymuş ağzına nefes alabilmesi için hava veriyorlardı kanaması, durması için vücuduna bezle tuturuyorlardı.

"Bende gelicem sizinle onu yanlız
bırakamam"

"Kusu.."

Lafını kesmiştim,"ne kusura bakması lan o benim arkadaşım bende gelicem sizinle" görevliye bağırıyordum nasıl der gelemesin.

Ambullansın arkasına binmiştim ayaklarım kanıyordu,ama umrumda değildi sadece yusufa birşey olmaması,için dua ediyordum.

Hemşire bana seslendi ama umursamamıştım ağlamaktan gözlerim şiş ve sadece üzerimde
yusufun eşofmanları,vardı ve ayaklarım da çıplaktı.

"Hanım efendi sizede bakmalıyım ayağınız çok kötü ve bitkin durumdasınız"valla hiç hayır demem yusuf uyandığında beni kötü göremeli yoksa üzülür.