BİR VAMPİRİN GÜNLÜĞÜ

Herşeyi Mahvettim

-A-a-ablası mı?

-Evet.Sen ne sandın?

-Sevgilisi.

o anda ablası bir kahkaha patlattı.Ve bir sandalye alıp yanımıza geçti.ben ona sorular soruyordum

-Annemden mi?Anneniz ölmedi mi?

-Öldüler,şu anda başka bir ailenin yanında kalıyoruz.

-O zaman Jacob niye tek başınaydı evde?

-O yeni eve çıktı.

-Anladım.

Biz konuşurken Jacob elinde bir pastayla geldi.Ablası bıçağı alıp kesmeye başladı.Ama pasta yerine elini kesti.O anda büyük bir şehvetle kanın kokusunu içime çektim.Jacob anlamış olacak ki ablasına

-Gel biz bi peçete filan bulalım.

tam giderlerken kendime hakim olamayıp ablasının önüne geçtim.Korkmuştu

-Bir sorun mu var Elsa?

-Sorun mu aslında var kanın.

-Ne demek bu?

-Jacob çabuk gidin burdan.

eli daha fazla kanayınca dayanamadım ve karşılarına geçip vampir yüzümü ortaya çıkardım.Jacob

-Elsa sakin ol,abla çabuk koş uzaklaş!

-Canım çok kötü kan istiyo Jacob napabilirim?

Jacob masanın üzerindeki bıçağı alıp bileğini kesti.

-Jacob napıyosun?

-Canın çok kan çekmişti ya al sana kan.

-Jacob kötü şeyler olabilir.

-Ne olucaksa olsun.Zaten ailemi kaybettim ablamı da kaybedemem.

-Jacob kendimi tutamıyorum.

-Tutma o zaman.

kendimi tutmak zorundayım,yoksa ölebilir.Sonunda kendimi tutamadım ve Jacob'un bileğine yapıştım.Kendimi çekmek için çabaladım ama çok lezzetli,bırakamıyordum.Yaklaşık 1 dk sonra Jacob yere yığıldı.Napmıştım ben,ya öldüyse!Herşeyi mahvetmiştim.Hemen eski halime dönüp bir ambulans çağırdım.Lanet ambulans!Gelmeyince arabaya binip Jacob'u yetiştirmek için son gaz kullanıyordum.Kırmızı ışıklarda geçtim,polisler peşimden geldiler,kazaya sebep oluyordum.Ama bunların benim için hiçbir önemi yok.Benim için sadece Jacob önemli,onu da nihayet hastaneye yetiştirdim.Hemen sedyeye kaldırıp ameliyata aldılar,çünkü kan kaybı vardı ve dişlerim çok derinlere kadar inmişti.1 saattir ameliyat odasının başında bekliyordum.Sonunda Jacob'u dışarı çıkardılar ve yoğun bakım odasına aldılar.İçeri girmeme izin vermiyorlardı.Bende camdan yaşlı gözlerle ona bakıyordum.

-Herşey geçicek Jacob,özür dilerim lütfen beni affet.Senin iyileşmen için her şeyi yaparım.Lütfen beni bırakma.

O anda içeri bir sürü doktor girdi ve odada bişeyler yapmaya başladılar.Ben dayanamayıp içeri girdim.

-Noluyo ona?

-..........

-Noluyo dedim!

-Bakın...Kan kaybı,kanaması çok arttı her duruma hazırlıklı olun.

-Ne-ne demek bu?

-Her an onu kaybedebiliriz demek.

-Hayır öyle bişey olamaz.O ölemez!O ölemez.

bağırıyordum ve hemşireler beni dışarı çıkarmaya çalışıyorlardı.

-Bırakın beni o ölemez yanında olmam lazım.

-Hanımefendi lütfen dışarı çıkmalısınız.

beni zorla dışarı çıkardılar.

-Seni bırakmıycam Jacob.Gerekirse herkes ölür ama sen değil.Herkesi öldürürüm,ama sen ölemezsin...