-Yaban Çiçeği-

-1. Bölüm-

Hakan bey mutluluk saçan yüzüyle ellerini nereye koyacağını şaşırmış,  yeğenlerini bekliyordu.  Sabırsız geçen birkaç dakikalık bekleyişin ardından, kapının tıklanma sesi duyulunca oturduğu koltuktan hızla kalktı.

" Demir... Emir.  Oturun lütfen. " Dediğinde sesindeki heyecan tını o kadar ön planda çıkmıştı ki, oğlanlar şaşkınlıkla amcalarının heyecanının kaynağını merak etmişti. 

Hakan bey heyecanın hakimiyet kurduğu bedenini beceriksizce koltuğa atıp, yeğenlerine eliyle oturmaları için işaret etti.
Demir ceketini düzeltip amcasının karışısına oturduğunda, Emir de ikizinin hemen yanına oturdu. 

Amcaları Hakan bey, heyecanla beyazlamış sakalarını kaşıdığında, Emir " Ne o amca, yoksa genç bir kadına aşık oldun da, yengemizi nasıl ortadan kaldıracağımızı mı konuşmaya çağırdın? " Dedi, alayla koltuğa yayılırken.  Demir yanında oturan kardeşini dirseğiyle uyarmış, amcasına karşı üslubuna karşılık sertçe kaşlarını çatmıştı.

" Aklın sadece o işlere çalışıyor kardeşim." dedi, sinirle. 

" Ne yapayım, adamı hiç bu kadar mutlu görmemiştim kardeşim.  Garibime geldi." Dedi alayla karışık sorgulayıcı gözlerle amcasına bakarken.

" Emir haklı. Seni çok nadir böyle görmüşümdür. " Dedi, Demir sakin bir sesle.

" İşte kardeşim, mantıklı düşününce amcamızın çapkın olması sanada gerip gelmedi. Ben her zaman haklıyımdır. " dediğinde gururla kahkaha patlatı. 

" Emir ciddi olmayacaksan çık buradan." Diye uyardı kardeşi sertçe. 

  Emir iki elini teslim olmuş gibi kaldırıp, sırtını koltuğa dayadı. Amcasının üzerinden kurduğu senaryo aklına gelince gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıp bu hissi bastırmaya çabaladı. 

Amcası ve genç güzel ha! Yengesi onu anında  zehirlerdi.  Bu fikir aklında görüntü olarak beliriverince gülmesini daha fazla tutamayıp, büyük bir kahkaha patlatı.

Demir kardeşine öldürecekmiş gibi baktığında,  Emir zar zor bastırdığı gülümsemesiyle, " Aklıma yengemin amcamın ilişkisini duyunca onu zehirleme planı geldi de." Dedi bir kahkaha patlatırken. 

Amcası derin bir nefes aldığında gözlerine bir hüzün tabakası yerleşti. Neşesi ve parlayan gözleri bir kaç saniye gölgelenmiş gibi suratı asıldı. 

Demir bu ruh değişikliğini  fark ettiğinde, elini amcasının omzuna koydu. " Onu biliyorsun amca." Dediğinde kardeşine öfkeyle baktı. " Boş konuşuyor." Dedi, bakışları amcasına dönerken yumuşamıştı.
" Kusura bakam amca. Biliyorsun beni, takılıyordum sadece. " diye araya girdi Emir,  durumun ciddiyetini henüz kavrayabilmişti.

Amcası Demir'in omzundaki elini tutup, tebessümle gülümsedi. Gözlerini Emir'in mahçup suratına çevirdi.

" Melda bitti,  şimdi de sen mi başladın!" dedi iç çekerek, burukça gülümsedi. Yeğeninin huylarını biliyordu en nihayetinde. Başka bir gün olsaydı, Emir'in kulaklarını çekerdi, ama şimdi sırasımıydı,  değildi. 

" Ama yengenizden bahsetmesi acımı hatırlatı. " diye devam etti, yeğeninin elini bırakırken. 

" Onu biliyorsun amca,  çok kuruntucu ama iyi bir kadındır." Diye araya girdi Demir, amcasının evliliğindeki karmaşayı görmezden gelmişti.

" Aynen öyle. Zararsız bir kuruntucu o." Diyerek göz kırptı Emir, yengesinin yapısına alışmıştı. 

"Keşke böyle olsaydı!  Ama onun çok daha ciddi bir ruh hastası olduğunu şimdi fark ettim. " diye iç geçirdi Hakan bey, kaşları sinirle çatılmıştı.