Part 2

11 1 5
                                    

Odama ve yeni oda arkadaşıma alışmak pek kolay değildi. Fakat bulunduğum yerde,daha zirveye ulaşmak için her şeyi yapardım. Evet buna psikopat bir oda arkadaşım olması da dahil.  "Kosta rikalı! Kıçını kaldırıp, yemekhaneye gelecek misin?" ah ne kadar da kibar bir o da arkadaşı değil mi? kesinlikle!                                       İtalyan oda arkadaşım,bana odamı gösterdikten sonra direk yatağa yumulup,uyumuştum.şimdi ise saat yaklaşık beş falandı. Ve ilk defa psikopat oda arkadaşım dışında başkalarıyla tanışacaktım.

Sonunda hazırlanıp Estanın peşine takıldığımda,herkes ilginç bir şekilde bakıyordu.evet çocuklar! Okulunuza yeni bir kız katıldı. Baya ilginç olmalı ha?                                          Sonunda yemekhane denen yere vardığımızda,daha mutlu olamazdım. Okul resmen labirent gibiydi.sanırım estanın peşini bırakmasam iyi olurdu. Aksi takdirde kaybolabilirdim.salon oldukça büyüktü. Yaklaşık üç yüz insanın sığa bileceği büyüklükteydi.salonda girdikten sonra sağa döndüğümüzde hemen karşımıza en uçta,yemek  dağıtan görevlileri ,bulundukları camlı alan çıkıyordu . sanırım öğrencileri,görevlilerden ayırmak için bir tür perde gibiydi. Sanırım titizlik açısındandı. Hemen karşısında ise sıradana göre daha şık görünümlü klasik,yemekhane masaları vardı. İtalyan kız nereye ben oraya itaatini uyğulayarak,onu gibi sıraya girip beklemeye başladım. O sırada bir gurup bize doğru yürüyüp,önümüzde durdu.

"hey,russo.kosta rika bu mu?"dediğinde kafamı estaya döndürerek sorgulayıcı bir bakış attım. "amico sei serio" bu sefer garip bakışlar atma sırası ondaydı.                                            "dostum! Uluslar arası bir okuldayız! Okulun haber sitesi var ve ben sorumlusuyum. Ve bir dakika sen İtalyancayı da nerden biliyorsun?"dediğinde pek şaşırmadım. Bu çenenin sahibi sıradan bir öğrenci olamazdı.                                               " Uluslar arası bir okuldayız! Bu okula başvurman için ispanyolca hariç dört dil bilmen gerekiyor!"diyerek birazcık tekrara düştüm. insanları çıldırtmak zevkliydi. "hey bende  burdayım ve o kız daha demin küfür mü etti?"dediğindi küçük bir kahkaha attım. Hem bu kadar cahil, hem de zeki olmayı nasıl başarıyorlardı? Pardon! Torpili mi demeliydim.

"sadece İtalyanca bir diayalog carlos. Ve evet Kosta rika işte bu!"diyerek önümden çekildi. Çocukla yüz yüze geldiğimizde,kaşları kıvrıldı.elini uzatığında tutmam gerek diye  düşünüp,elini tutum ve sıktım.arkadaş edinmek isiyordum. Buna egolu bir pislik gibi görünmesi dahil miydi,bilmiyorum."selam esta rikalı, ben carlos Pablo-hendman."dediğinde,iç sesimi dışa döktüm.    

                                         "sonunda bir ispanyola tanıştığıma memnun oldum."diyerek elimi çektim ve cebime soktum.(ellerimi) çocuğun kaşları aralandı ve yüzü alaycı bir gülüş aldı.                                  "İspanyol olduğumu nerden anladın?"ona garip bir bakış atmaya çalıştım.becerdim mi? pek sanmıyorum."soyadından,basit olarak."dediğimde kafa salladı ve estaya döndü."baya basitmiş,ee akşam ki partiden söz ettin mi ona?" ne yani. Şimdi gözümüm önünde dedikodumu mu edecekler? Esta,ne zaman bulduğunu bilmediğim elma suyunu içmeyi bırakıp cevap verdi."kız biraz asosyal sanırım, değimli Kosta rika?"diyerek bana döndüklerinde,dedikodumu yapmadıklarını anladım. Bu okul beni aptallaştırmaya başlamıştı. İlk günden!                                   "aslında asosyal kavramı görecelidir. Tıpkı diğer güzel şeyler gibi.açıkçası ben,beni bu kadar erkenden yargılamazdım."diyerek ellerimi iki yana ayırdım.lafımdan etkilenen esta," ecco mia figila!"diyerek bağırdığında kulaklarımı kapatma isteği duydum. "ee  duyduğunda göre partiye gelecek misin?"dedi carlos. Evet artık ismini kullanmalıyım.esta beni kendine doğru çevirdi,ve "bu her yıl yeni ögrenci geldiğinde yapılır.bir tür okulda ki sırları anlamanı sağlayacak bir parti."tamam bu kızı ilk defa ciddi görüyordum."ne gibi sırlar?"dedim. nereye düşmüştüm ben? Bu okulda saygın ailelerin,cici Ceo kızlar ve on sekizine bastıktan sonra işlerin başına geçecek, mert çocuklar yetişmiyor muydu? "sırlar sır olarak kalmalıdır değil mi eva?"kaşlarımı yukarı kaldırarak cevap verdim,"sırın ciddiyet derecesine bağlı. Aldatma? Hırsızlık? siyasi işler yada yoksa cinayet mi?"dedim. evet bunu yaptım. Dur  bir dakika neden herkes bizi izliyor? "bu sırı  kaç kişi biliyor? "dediğimde carlos etrafına bakarak cevapladı. "hepimiz"

YAŞAMIN SIRRIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin