Don't Want Lose You ↬ chensung √

18

2 yıl sonra:

Annem ve kız kardeşim ziyarete geldiklerinde henüz yeni uyanmıştım. Kapı açıldığında Mei içeriye koşarak girmişti.

"Abi~!"

"Mei, günaydın bir tanem."

"Sen iyi misin? Çünkü heyecanlı değil gibisin!"

"Neden heyecanlanayım? Ne oldu?"

Annem gülerek yanımıza geldiğinde ben de koltuktan kalkmıştım.

"Yarın doğum günün."

"Eeh, bunu zaten biliyorum da..."

"Hmm, sana güzel haberi doktor vermemiş anlaşılan."

"Ya ne olur söyleyin. Güzel haber ne?"

"Bir yetişkin oluyorsun ve hastaneden çıkacaksın. Haberler yeterince güzel mi?"

*onlarda reşit olma yaşı 20'ydi sanırım ama siz burda 18 ile idare ediceksiniz napalım :) *

"Ç-çıkacak mıyım?"

"Evet. Çok istiyorsan ziyaret saati bitince Doktor Wang'a sor."

Ben şoku ve mutluluğu aynı anda yaşarken Mei lafa girmişti.

"Sonunda eve döneceksin! O kadar mutluyum ki!"

"Burada kalmaya devam mı edeceğiz, yani Çin'de?"

"Evet. Senin için de iyi olacak. Hem artık Renjun ile daha sık görüşürsünüz."

"Evet, zaten ayda en az bir defa geliyor. Ama özgürce buluşmak daha zevkli olacak tabi."

"Üniversite başvurularından da güzel sonuçlar çıkarsa-"

"Ah durun mutluluktan ağlayacağım şimdi."

O geceyi de son olarak orada geçirmiştim. Sabah annem, babam ve kardeşim beni almaya gelmişlerdi. Son olarak doktorla tekrar görüşmüş ve hastaneden ayrılmıştım.

Sonunda özgürdüm. Hem de bir yetişkindim. Yapmam gereken tek şey üniversiteye gitmek ve meslek sahibi olmaktı.

...Kapıyı açtığımda karşımda Renjun ve ailesini görmüştüm. Onları içeriye almıştım. O akşam hep birlikte doğum günümü kutlamış ve içmiştik. Renjun bizde kalacaktı.

Evimiz Koredeki evden daha büyük olduğu için Renjun içinde odamda bir yatak vardı. Onun ailesi gittikten sonra odaya çekilmiştik.

"En kötü günleri geride bıraktık ve şimdi buradayız."

"Evet... İkimizde yetişkiniz, hala inanamıyorum."

"Chenle, ben buradan taşınacağım."

"Neden? Neden biz sürekli ayrılıyoruz. Artık bir yerlere gitmekten vazgeç. En iyi dostumu kaybetmek istemiyorum."

"Dost... sanırım ikimizinde hala aşamadığı çizgi bu."

"Öyle deme."

"Herneyse. Ben Kore'ye döneceğim, üniversite için. Orayı özlemiştim."

"Hmm."

"Sen? Benimle birlikte başvuru yap. Birlikte gidelim. Olmaz mı?"

"Sanırım Çin'de okuyacağım. Anneminde bana izin vereceğini sanmıyorum."

"İzin? Daha demin dedik biz yetişkiniz diye. Kendine gel."

"Yine de dönmek istediğimden emin değilim."