"Nasıl yapacağım? Ya hata yaparsam? Ya zamanında kurtaramazsam?" Telaşla arka arkaya birçok şey soruyordum. Bu benim ilk görevimdi. İlk kez farkında olarak kurtaracaktım birini. Bunun omzuma yüklediği sorumluluk taşıyabileceğimden fazlaydı. "Sakin ol Ezgi. Sadece kolyeyi tut ve kazayı düşün. Başaracaksın, yapabilirsin."
Kendimi ikna etmeye çalışıyor, bir yandan da acizliğimin yarattığı ağlama hissine karşı çırpınıyordum. Sonunda beklediğim an geldi ve kulaklarımda karşı koyması çok zor olan, şiddetli bir çınlama duymaya başladım. Ellerim istemsizce kulaklarıma gitti ve sese son vermek için çabaladım. Birdenbire hemen yanımdan geçip giden uzun boylu bir adam, karşısından gelen iri yarı bir başka adam tarafından bıçaklandı. Uzun boylu adamın kanlar içinde yere yığılmasıyla insanlar çığlık atmaya ve etrafa kaçışmaya başladı.
Bu şahit olduğum ilk cinayetti. Derin nefesler alarak üzerimdeki şaşkınlığı atlatmaya çalıştım. Ancak önümde kanlar içinde yatan adam vücudumun buz kesmesine neden olmuştu. Elimi bile kaldıramıyordum. Oysa kaldırıp kolyeyi tutmam gerekiyordu. Bakışlarımı adamdan kaçırmaya çalıştım. Ellerim titremeye başladı, öte yandan dakikalardır zorlukla tuttuğum yaşlar gözlerimden kaçmayı başarmıştı. Kolyeye nasıl dokunduğumu bilmiyordum. Ancak ona dokunur dokunmaz, ellerimden daha soğuk olan bir şeye dokunduğumu fark ettim. Gözlerimi kapattım ve ağlayarak cinayet anını düşündüm. Saniyeler sonra gözlerini açıp etrafa baktım. Az önce olanlar hiç yaşanmamıştı. Kimsenin yüzünde az önce okuduğum dehşet yoktu. Ben hariç. Silemiyordum.
Ne kadar istesem de şahit olduğum ilk cinayeti aklımdan silemiyordum. Tam o anda yanımda olacak, bana korkma diyecek birine ihtiyacım vardı. Yükümü hafifletecek birine ihtiyacım vardı.
"Ezgi. Uyan kızım," sesiyle uykumdan uyandım. Duyan olarak yaptığım ilk görevi rüyamda tekrar yaşıyordum. Rüya da olsa yaşadıklarımı hatırlamam, kendimi çok yalnız ve çaresiz hissetmeme nedne olmuştu. Afallayarak anneme çevirdim gözlerimi. "Mahmut geldi, bir yere gidecekmişsiniz sanırım bugün," dediğinde kaşlarımı çattım. Bu pazar Mahmut ile ne yapacaktık? Vapur gezisi. Elimi alnıma vurdum hemen.
"On dakikaya hazırım."
Hızla yatağımdan kalktım ve dolabımı açtım. Pratik bir şekilde sayısız kez yaptığım kombinlerden birini çıkarıp banyoya gittim. Önce duş almayı düşünsem de, bunun vakit alacağını ve bu havada hasta olabileceğimi düşünerek vazgeçtim. Bu yüzden yüzümü yıkamakla yetindim. Hızla odama geçip üstümü değiştirdim ve son derece sade bir makyaj ile yüzümdeki kusurları kapattım. En sonunda ortaya çıkan görüntü hoşuma gittiği için gülümsedim. Uzun zamandır Mahmut ile plan yapmamıştık. Bana bu teklifle geldiğinde çok sevinmiştim. Başımdaki olaylar yüzünden onu biraz boşlamıştım ve bugün kendimi affettirecektim.
