NOSTALGIA SERIES 2; EIREISONE NYX SANDOVAL

chapter 3

EIREISONE NYX'S POV

Pagkagising ko kinabukasan ay agad akong nagbihis upang puntahan ang mga taong kinakailangan kong puntahan.

"Where are you going?Bakit bihis na bihis ka ata? " bungad ng aking madrasta. What a nice morning is it.  Mukhang nakikiayon ang panahon sa akin.

"Why are you  so interested, Step Mom? Hindi dahil ikaw na ang legal na asawa ay may karapatan ka ng pakialaman ang buhay ko? May i just remind you na isa ka lang sa nga collection ng chairman,at maswerte ka dahil nagkaroon ka ng pagkakataon na maging legal na asawa. If i were you hindi ako magiging masyadong kampante because sooner of later malay natin ay mapalitan ka, you should be very careful step mom. " tagumpay na ngiti ang sumilay sa aking mga labi ng makita kong nagngingitngit sa galit na mukha ng aking madrasta habang iniwan ko ito na tila hindi makapaniwala sa mga sinabi ko. Serves you right woman. Tapos na ang pananahimik ko, kailangang kayo  naman ang tumahimik.

Pumunta ako sa parking lot ng bahay at kinuha ang aking sasakyan at pibaharurot ito sa isang lugar.

"Eireisone!Hindi ka nagsabing darating ka." a beautiful lady greeted me, matapos kong makapasok sa loob ng isang malaking mansyon.

"Sorry,too busy Nike." ngumiti lang ito.

"Feel free to choose any car you want Eirei,just  make sure na ibabalik mo na walang gasgas."  Nakangiting saad nito. She's  Nike Villaruel,her family? Well, sila lang naman ang may-ari ng isa sa pinakamalaking kompanyan ng sasakyan sa bansa. I met her when i was in Europe naging kaklase ko siya sa apat na subject noon since then naging close na kami.

"Ofcourse.Simula ng nasa Europe pa tayo kailan ko ba ibinalik ang sasakyan mo na may gasgas?" Natatawang saad ko.

"Just take of one of my baby Eirei alright? Im sure hindi ka nila mamomonitor since ang kotse ko ang gamit mo. " alam din nito ang tungkol sa pamilya ko at sa nangyari noon. She's been helping me because we are part of a organization.

"That's the purpose Nike." I said. Lahat ng kotse na nasa harapan namin ay mat nakakabit na tracking device na namomonitor kung saan ako patungo.  Nadiskubre ko ito ng aksidenting masira ko ang kotse ko noon sa Europe at ipinaayos ito at nakita ang maliit na cheap sa ilalim ng kotse.  Kailangan ko ng maging maingat ngayon lalo na at sigurado akong may idea sila lalo na si Madam Violet sa pagbabalik ko.

"Got to go Nike.I'll be back later." Paalam ko.

"Take your time lady and goodluck!" She said.Matapos kong umalis sa bahay ni Nike ay dumiretso ako sa taong matagal ko ng gustong makita. Lumabas ang matandang babae mula sa selda suot suot ang damit ng isang preso.
Gusto kong lumuhod to beg for her forgiveness pero alam kong hindi ito magiging sapat. Yaya, Im sorry You shouldn't be here kung nag salita lang sana ako ng mga panahong iyon.

"Sino..  Sino ka? " she asked. 

" It's me Yaya. Eireisone. " Sambit ko habang pinipigilang huwag umiyak.

"Eirei?" Mahinang sambit nito.

"Y-Yes,Yaya."garalgal na boses nito. Sumilay ang mga ngiti sa labi nito kasabat ng pagpatak ng mga luha sa kanyang mata.

"Ang laki-laki mo na iha,kumusta ka na?" Tanong nito na hindi mapigilang mapaiyak.

"Im fine Yaya. Kakabalik ko lang from Europe. I'm here to find the truth." Ani ko.

"I know it wasn't  you who killed her because i was with you when the  crime happened. Im sorry dahil hindi ko nasabi ang nga bagay na 'yun sa mga pulis,masyado akong nabigla,ni hindi ako makapagisip ng mga panahong iyon yaya." i cried. 

"But why? Why did you say that you killed her? Why did you addmited? Alam nating pareho na hindi mo 'yun ginawa." i asked her while sobing. Pinunasan nito ang aking mga luha.

"Nangyari na nag nangyari,Eirei. kailangan na lang tangapin." Nakangiting saad nito. Tumayo ako mula sa pagkakaupo.

"No yaya! Hanggat nasa loob ka ng seldang ito at nasa labas ang totoong pumatay kay mama ay hindi mabibigyan ng katarungan ang pagkamatay niya. It shouldn't  be you. Sisiguraduhin kong makakalabas ka dito at ang taong yun ang ipapasok ko sa rehas na iyan. " wika ko at iniwan ito. Humagulhol ako ng iyak sa loob ng sasakyan. I feel sorry for her. Siyam na taon siyang nagdusa sa kasalanang hindi naman niya ginawa. Tumigil ako sa pag iyak and i dicided na puntahan  ang susunod na dapat kong puntahan.

Dumating ako sa isang simpleng bahay at makailang beses nag doorbell  dito bago ito buksan. Tila nagulat naman ang taong kaharap ko.

"Ka... Kailan ka pa bumalik?" Tila hindi makapaniwalang saad nito.

"It's been a while.How are you....

Selene?"