will it ever work out? || oc one shots

Dzień drugi.

Pustka to dobre określenie na podsumowanie tego dnia. Brak drugiej osoby przy tobie, do której piszesz i spotykasz się w ciągu dnia żeby obśmiać chociażby najgłupsze rzeczy jest dobijający.
Chłopak spojrzał na godzinę, a kiedy okazało się, że jest dwudziesta, westchnął cicho. Nie miał pojęcia, co ze sobą zrobić. Nie miał kompletnie na nic siły, pomimo tego, że uśmiechał się często w szkole. Nawet podczas prysznicu zwyczajnie nie potrafił znaleźć żadnych, chociażby najgłupszych pytań, które tak łatwo mu się zwykle nasuwały.
Spojrzał na dom na przeciwko jego domu. W pokoju jego sąsiadki światło się paliło. Musi znowu być z Teo czy jakąś inną znajomą, o której on nawet nie wie. Poczuł, jak jego oczy zaczynają piec od łez zbierających się w nich.
Czy ona naprawdę tak szybko się pozbierała? Znienawidziła go? Nie byłoby to dla niego dziwne oczywiście, w końcu sam zawinił. Jednak naprawdę nie mógł nic zrobić z łamiącym się jego sercem, gdy chociaż pomyślał o swojej dawnej przyjaciółce.
Może w końcu ona wydorośleje i wrócą do siebie? Może on też musi wydorośleć? Może potrzebują czasu? Nastolatek cały czas zadawał sobie te pytania, w końcu akceptując, że pewnie oboje potrzebują czasu, by się pozbierać. Jednak wtedy nasunęła mu się najbardziej bolesna myśl, która nigdy nie odstąpiła.

"Co jeżeli znajdzie sobie kogoś na moje miejsce?"