Bölüm 15 - Sadece O

17 4 2
                                    

Hepinize merhaba 🙋‍♀️

Yeni bölümle karşınızdayım 😍

Pazartesi okullar açılıyor 😓

Keyifli okumalar 💜

***

1 hafta sonra...

"Kızım yeter artık ağlama" diyen annemi omuz silkmekle yetindim. " ama Karsu böyle olmasını sen istedin"

Annemin söylediğiyle bir süre sakinleşsem de gözyaşlarım akmaya devam ediyordu.

1 hafta geçmişti. Kaan duruşmaya çıkalı ve 5 yıl 3 ay ceza almasımdan 1 hafta geçmişti. Şu 1 haftada sadece bir kere ziyarete gitmiştim onu ama o beni kovmuştu.

Birkaç gün önce...

Elimde tuttuğum fotoğraf albümünü çantama koyup, yanımda yürüyen polis eşliğinde görüşme salonuna ilerliyordum.

Kısa süreli bir yürüyüşün ardından bir kapının önüne gelmiştik. Polis kapıyı açıp geçmemi işaret ettiğinde içeri girdim. Ve kapı arkamdan kapandı.

Masanın karşısındaki sandalyede oturan gözleri kızarmış ve zayıflayan vücuduyla Kaan'ı görmeyi beklemiyordum.

Hemen yanına gidip sıkıca sarıldığımda sarılmama karşılık vermemiş ve beni geri itmişti. Bu yaptığını umursamamış olsam da, sözleri ağır gelmeye başlamıştı.

" cezasını çekmesini istediğin kişiyi ziyarete neden geldin?"

Gözümdeki tek damla yaşı silip " Kaan lütfen yapma böyle" dedim kısık sesimle. Kaan sessiz kaldığında sandalyeye oturup, masadaki elini tutmuştum ama geri çekilmişti.

" özür dilerim Kaan ama dayanamadım. Suçu olan birinin adaletsiz olmasına dayanamadım"

Kaan söylediklerimi Umursamadan gözlerimin içine baktı. " git buradan! Ve bir daha sakın gelme!"

Şaşkınlıkla ona bakarken bu sefer bağırmıştı. " git dedim sana! Anlamıyor musun?"

Bağırmasıyla birlikte kendime gelmiş ve çantamdaki ikimizin fotoğraf albümünü masaya koyarak oradan çıkmıştım.

Şimdiki zaman...

Birkaç gündür ne yemek yiyordum ne de biriyle doğru düzgün konuşuyordum. Annem bu duruma çok sinirleniyordu. Gözlerinden belliydi ama beni zorlamakta istemiyordu.

" anne lütfen beni yalnız bırak" dedim en sonunda. Annem bir süre sessizce başımda bekleyip odamdan çıktığında kafamı yastığa gömmüş ve ağlamaya devam etmiştim.

Neydi benim bu çilem!

Dolunay...

Yine ve yine Emre ve Giray'ın yönlendirmesiyle psikoloğa gidiyordum. Kaçırılma olayın ettiğim itiraf ikisininde ne kadar korktuğu belliydi. Annelere bu konudan bahsetmeyeceklerine söz verdiler ama benim psikoloğa gitmen konusunda ısrar ettiler.

Her seferinde kabul etmesem de, beni zorla götürüyorlardı. Ve bu çok sinir bozucuydu.

Barın nerede mi?

Kaçırılma olayında ettiğim itiraf yüzünden bir süredir bana çok soğuk davranıyordu. Haklı olabilirdi, sonuçta kimse sevdiğinin intihar ettiğini öğrenmek istemez ama abartıyordu.

Ve benim herkesten çok sadece onun desteğine ihtiyacım vardı.

Sadece onun desteği...

***

Bölüm hakkında düşünceleriniz?

Yarın upuzun bir bölüm yayınlayacağım. Yani yarın derken sabah 😁

İyi tatiller 🙋‍♀️

TOZLANMIŞ KALPLER 4Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin