,,Remember me" - Frodo Baggins fanfiction

8.

- Miałeś bardzo dobry pomysł - oznajmiła Lenora , patrząc spokojnie na Froda. Ten dzień nie mógł być piękniejszy. Frodo przez całe rano z nią rozmawiał, a nawet udało mu się namówić ją na spacer. Lenora zaczęła już coraz bardziej dochodzić do siebie po ciężkich chwilach, zaczęła być bardziej otwarta i nawet nie smuciła się już tak często jak kiedyś. Często myślała o Frodzie i wiedziała , że nie jest jej obojętny. Wiedziała to już na pewno i chciała mu o tym powiedzieć,ale nie wiedziała jak ma to zrobić...jak ma mu powiedzieć o swoich uczuciach, skoro i tak pewnego dnia będzie musiała go zostawić? Czy to ma sens? Z kolei Frodo czuł podobnie. Wiedział, że Lenora jest dla niego bardzo ważna. Nie wyobrażał sobie bez niej życia, ale nie wiedział jak ma jej o tym powiedzieć..Nie wiedział, jak ona na to zareaguje..czy go nie odrzuci?
- Cieszę się , że Ci się tu podoba. - uśmiechnął się do niej Frodo. Ten spacer podobał się także i jemu. Szli, trzymając się za ręce i przyglądając się z zainteresowaniem okolicy.
- W Shire jest naprawdę ładnie- stwierdziła Lenora - cieszę się ,że rodzice kazali mi się tu udać..mieli rację z tym , że mogę być tutaj szczęśliwa..
- A jesteś?
- Oczywiście, że tak- odparła Lenora. Tutaj rzeczywiście zaczynała być szczęśliwa. W chwili, gdy straciła rodziców , pomyślała , że nigdy już nie poczuje się dobrze. A jednak wszystko się zmieniło, gdy go spotkała. ,, Muszę mu kiedyś powiedzieć o swoich uczuciach i o tym , jak bardzo zmienił moje życie na lepsze"- obiecała sobie.
- Cieszę się , że jesteś tu szczęśliwa- uśmiechnął się do niej Frodo.
- To dzięki Tobie- dodała szybko i od razu się zarumieniła. Nie wiedziała czy zrobiła dobrze, mówiąc o tym akurat w tym momencie.
- Dzięki mnie..- zamyślił się hobbit- ja po prostu starałem się , żebyś doszła do siebie po tym wszystkim...
- Dziękuję Ci ... zawsze masz dla mnie czas.. chcesz mi pomóc..to miłe z Twojej strony..to miłe że jestem dla Ciebie ważna..
- I zawsze będziesz dla mnie ważna, moja droga Lenorciu..
- Możesz mi mówić Nella...tak jak mówili moi rodzice i wszystkie inne najważniejsze dla mnie osoby...- odparła Lenora i uśmiechnęła się do niego.. Uśmiechnęła się po raz pierwszy od wielu długich dni..