!FARKLI!

hep güçsüzler ezilir

"Ha-hah!"

"Çocuk görev zamanı geldi artık zevzeklik edemezsin! "

"Ama hepiniz ciddi dururken içimden gülmek geliyor. "

"Hadi gidiyoruz! "

Ryuchi komut verdi ve ekip yavaşça olay yerine yaklaştı. Bu Shigeo'nun ilk baskını idi. Heyecanlıydı , sıkı eğitimi ardından ilk göreve çıkıyordu. Silah kullanma becerileri iyiydi. Umarım ateş etmem gerekmez , diye geçirdi içinden . Çok çalışmıştı neredeyse eziyet derecesinde eğitimler dayanıklılık testleri ve intihar hapları konusunda eğitim almıştım. İntihar hapları eğer bir görevde düşman eline düşerseniz dilinizin altında bulunan intihar hapını yutarsınız böylece dolaylı yoldan kalp krizi ile hayata gözlerinizi kapamış olursunuz , düşmanın eline geçebilecek her türlü bilgi sizinle birlikte mezara gider. Ve sonraki komut ile içeriye daldılar. Burası lüks bir mekandı. Şarap şişeleri etrafa yayılmıştı belli ki içmişlerdi  Etraftaki adamlar anında silahlarını çıkardı.

Titriyordum. Ateş edemezdim. Peki ya vurulursam ne olucaktı. Adamlar yaylım ateşi açtılar , orada bulunan bir masayı devirip kendime siper ettim. Mermiler havada uçuşuyordu. Ve bir anda yanımda o adamlardan birini gördüm , bana doğru geliyordu.

"Ateş et aptal! "

"Ama o zaman ölür! "

"Zaten ölmesi için! "

"Ama -"

Adam bana doğru geliyordu. Yaralıydı panikledim silahımı ona doğru dogrulttum ama vuramazdım ,ellerim titriyordu kimseyi öldüremezdim , ben bir katil değildim , olamazdım. Sanki zaman çok yavaş geçiyordu hayatımın son anları bunlar mı olacaktı , yetimhanedeki anılarım canlandı daha yeni gerçek hayatı tanımaya çalışıyordum bir dönem okula gitmiştim ama bazı şiddet olayları yaşadığım için atılmıştım. Adam silahını bana dogrulttu ve bir silah sesi duyuldu. Acıyla bağırdım.

"BABA VURULDUM !"

Vurulmuş olmalıydım , elimi karnıma götürdüm kanama yoktu. Şaşkındım nasıl olabilir de vurulup kan kaybetmemiştim bacağıma baktım yine bir şey yoktu. Sonra koluma Sonra başıma baktım

"YAŞIYORUM !"

Ve bir anda iri yapılı adam önüme serildi. Gözümün önünde yatarken dehşetle bakıyordum onu ben vurmuştum. Ben öldürmüştüm. Tetiği çeken bendim , eğitimde böyle görmemiştim sadece insanlarla yakın dövüş konusunda ve nişan almada iyiydim ama hiç gerçek bir insanın üzerinde denememiştim.

"B-ben o-onu vur-vurdum !!"

"Evet aferin çocuk. "

"BEN NE YAPACAĞIM? HEPSİ BENİM SUÇUM!!!"

"Evet hepsi senin suçun o adamı sen öldürdün. Kendine yalan söyleme o adam belki ölmeyi hak etmiyordu ama sen öldürdün. Sonuçta şuan ölü mü? Evet göreve odaklan artık eskisi gibi olamazsın ellerin kirli saklanman gerek ve acele et yoksa vurulacaksın !"

Ve aramızdan bir kurşun yağmuru geçti. Ve siper aldığım masaya biraz daha sokuldum. Dizlerimi kendime çektim ve kafamı bacaklarımın arasına gömdüm. O kargaşada sanki şok geçirmiştim. Kımıldayamıyor , konuşamıyor , nefes dahi alamıyordum.