"Hayatını mahvediceksin gerçekten buna değmez. İstediğ-"
"Her şekilde istiyorum! "
Shigeo itiraz edecekti ki gözleriAito'nungözleriylebuluştu. Azim ile bakıyordu. Karşı gelmeliydi ama onun yanındaolmasını biraz da olsa istiyordu. Gözlerini kaçırdı.
"O zaman eğitiminden ben sorunlu olacağım sen bir istisnasın. Seni yolda birileriyle kavga ederken buldum ve sendeki potansiyeli değerlendirmek için getirdim. Sorarlarsa böyle oldu tamam mı? "
"Biraz komik ama neyse tamam. bir dakika sen daha önce hiç kimseyi eğitmedin değil mi? ! "
"Evet. "
"NEEEEYYYYY!!!!"
Shigeo ile Aito yürümeye başladılar Shigeo konuşmaya başladı.
"Sana karşı acıma göstermeyeceğim. Şimdiden haberin olsun benim evimde kalacağız. Ailen seni bulmak isteyecektir sahte bir kaza ile örtbas ederiz. "
"Ailemi özleyeceğim. Senin ailen varmı Tyuoshi?
"Bana Shigeo de ayrıca ailemi hiç tanımadım ve hiç üzülmüyor musun sen?"
"Şey ben üzgünüm sormamalıydım. Tabi ki üzülüyorum ama bu tür duyguları daha önce hiç yaşamamıştım o yüzden biraz da mutlu gibiyim "
"Sorun değil alıştım. Sen bir psikopatsın ayrıca kim sevinir ki ailesinden ayrılmaya hele de seni bu kadar seviyorlarken. Ayrıca burada zayıflara yer yok. "
"Korkuyorum. Umarım ölmem. "
"Umarım..."
"Birşey mi dedin?"
"Hayır bir şey yok. "
.
Hiç birşey yok
.
Neler oluyor?
.
Neden oluyor?
.
...
***
Shigeo uyandığında bitkin düşmüştü. Terliydi gördüğü kabus onu yormuştu her zamanki gibiydi işte. Kafasını çevirdi ve bir anda korktu Aito ayak ucunda duruyordu ve ona doğru eğilmişti ona sorgulayan gözlerle bakıyordu. Shigeo panikledi kızarmış bir biçimde sinirli haliyle sordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
