Bir Küçük Istanbul Meselesi

Karmaşa

      BEREN'DEN

      Ne ben bir şey diyebiliyordum nede o.Sadece birbirimizin gözüne bakıyorduk.Böyle ne kadar durduk bilmiyorum ama bir öksürük sesiyle kafamı refleksle sesin geldiği yere doğru çevirdim.Kapıda eczacı bayanı görünce yanaklarım yanmaya başladı.Bizi o kadar yakın görünce kim bilir neler düşündü.

     Hemen geriye çekildim ve aramıza mesafe koymaya çalıştım.Bora'ysa umursamazca duruyordu yanağındaki gamzesini belli edicek bir şekilde yarım ağız sırıttı. ''Şeeyy... Her şey için teşekkürler.'' dedim.Bayan önemli değil dedi bizde hemen eczaneden çıktık.Bir süre konuşmadık.Sessizliği bozan o oldu. ''Şu sabahki çocuk... sevgilin mi.?'' Kaan'dan bahsediyor olmalı.Derin bir of çektim. ''Hayır o benim hiçbir şeyim değil.! Lütfen ondan konuşmayalım.!'' diye çıkıştım.Bora ''Özür dilerim.'' dedi pişman bir ses tonuyla.

     Derin bir nefes aldım.''Tamam sadece bir daha o konuyu açmayalım.'' dedim sakince.Evimin önüne gelince teşekkür ettim ve eve girdim.Hizmetçi kapının açılma sesini duymuş olacakki tam karşımda bana bakıyordu. ''Hoşgeldiniz.'' dedi.Hoşbulduk diyip odama çıktım.Yatağımın üzerine oturdum ve bir süre durduktan sonra sinirimden ağlamaya başladım.Bir süre sonra ağlamaktan uykum geldi ve uyuyakaldım... 

     ASLI'DAN

      Kaan ve Beren'i takip etmiştik.İleride bir bankta oturuyorlardı bir süre konuştular sonra Beren sinirle ayağa kalktı Kaan'da kalktı ve Beren'den tokadı yedi.Beren bir omuz attı ve Kaan'ı orada bırakıp hızlıca yürüdü.Kaan'sa arkasından bakakaldı.Beren'in peşinden gidecektim ama sonra kafa dinlemesi gerektiğini düşündüm ve biraz dolanmasına izin verdim.Fatih'le parkta dolanmaya başladık.

      Saate baktım ve Fatih'e artık gitsem iyi olacak dedim.Hava kızıl bir şekle bürünmüştü 1 saate kadar hava kararır diye düşündüm.Fatih beni eve bırakmayı teklif etti.Hava daha kararmadığı için kendim gidebileceğimi düşündüm ve teklifini kibarca reddettim.Beren'in gittiği yöne doğru yürüdüm baya bi etrafa bakındım ama onu bulamadım.En iyisi eve dönmek diye düşündüm ve eve doğru yürümeye başladım.

       Evin kapısını açtım ve eve bakındım annem salonda oturmuş kitap okuyordu.Ben içeri girince bana baktı ve ''Hoşgeldin canım.'' dedi. ''Hoşbulduk.'' dedim ve odamda olacağımı söyleyip odama çıktım...

  KAAN'DAN

 

   Beren'in arkasından bakakaldım.Bir süre sonra banka yeniden oturdum ve elimi saçlarımdan geçirdim.Biraz öyle kalıp düşündüm.Çok fazla tepki vermiştim sanırım.Kız benim kardeşim değil sevilim değil özel hayatına karışmaya hakkım yoktu.Sanırım bu oyuna kendimi fazla kaptırmıştım.Oyun diyince aklıma o gün geldi...

   Bir kutlamadaydık ve ben bir kızı yanlışlıkla havuza düşürmüştüm o kız Beren'di.O gün eski sevgilim İlknur'dan ayrılmıştım.Fatih sürekli bana hala İlknur'u unutamadım gibisinden şeyler söylüyordu.Bende inkar ediyordum.''O zaman kanıtla dünkü şu havuza düşürdüğün kız varya onu bul ve ona yakınlaş.'' dedi.Bu iyi bir şey değildi kızın duygularıyla oynamış olacaktım.

   Ve kabul ettim.İlknur'u unuttuğumu göstermek için her şeyi yapardım.Bu şekilde bir iddaya girdik...

.

.

.

   Ama şimdi onunla kavga etmiştim ve bunu neden yaptığımıda bilmiyordum.Hayır Beren'den hoşlanıyor olamazdım.! O kız manyağın teki... En kısa sürede onu kendime bağlayıp Fatih'e her şeyi kanıtladıktan sonrada ayrılacaktım.

.

.

 #Evet Kaan'la ilgili bir gerçek daha ortaya çıktı. :)