Bugün, yeni hayatımın ilk günü

Seninle başlayan bir hayatın, sensiz ilk yolculuğu!

Günlerden cuma. Insan nasıl olurda bu hayatı öğrendiği yerden gider? Hiç öğrenmedim ben. 19 yıllık bir geçmişteki, ilk terkediş.

Biletimin saatine yalnızca 9 saat kaldı. Ne kadar komik! Yeni olan her şeye, hepsinin başlangıcına yalnızca "9 saat"
Üniversite değişikliğini ilk başta çok istesem de, şimdi gitmek gelmiyor içimden. Korkuyor muyum? Bunu bile bilmiyorum.
Bavulum odamın ortasında açık ve içine koyabildiğim tek şey, plaklarım ve kitaplarım. Ne alır insan temelli gittiğinde? Yeni bir başlangıca ne götürmek ister, geçmişteki yaşanılmışlıklarından? Tek bilebildiğim hepsini zamanla öğrenecek olduğum.

Hızlıca kıyafetlerimi koyup, kapıyorum bavulumu. Biraz uyumalıyım diye düşünüyorum. Yarın uzun bir gün olacak!

Radyoda son ses, "u cant touch this" çalıyor. Sevgili radyomun bu sabah ki, 'şansıma' seçtiği müzik bile Derin'den, onun en sevdiği listesinden.
Dünyanın en güzel mevsiminin en güzel ayındayız. Bugün 19 Ekim. Ve benim yeni hayatımın ilk günü. Uçağıma 3 saat kaldı. Artık gitme vakti...
Duş alıp, çıkıyorum evden. Taksiye atlayıp havalimanına doğru yola çıkıyorum. Mersin'in tek eksikliği bu, bir havaalanı yok maalesef. Adana'ya 1 saat yolum var.

Yolda giderken her zaman ki gibi, romanımı okumaya koyuluyorum. O an, kitabımın ayracının anıları doluyor zihnime. Derin yapmıştı küçükken. Sağanak bir yağmurun altında; "Bunu hiç kaybetme" demişti. "Kendi ellerimle yaptım, çünkü kitap gibi bir adam olacağın geleceğine, bugünümden en çok bu kadarı geliyor!.."
Mersin iyi güzeldi de, her yer Derin kokarken yaşamak, kendisini özgür sanan bir kuşun, aslında bir kafeste yaşaması gibiydi, benim hayatım.

Işte şimdi gidiyorum. Kafesimden çıkıp, bilmediğim bir diyara, tek başıma bu yolculuğa. Yep yeni de bir hayata. Hoşça kal geçmişim. Unutma! Bugün, yeni hayatının ilk günü!