Hogwarts Mystery || One Direction

Epilogue

ლუი ტომლინსონი, ლიამ პეინი და ჰარი სტაილსი ქვიდიჩის მსოფლიო მატჩზე VIP ლოჟაში სხედან და გაფაციცებით უყურებენ ირლანდია - დიდი ბრიტანეთის თამაშს. 

"კენმერელი კირკიტები" მოედანზე გაიჭრნენ, სტადიონი ხალხის ყიჟინამ ლამის დაანგრია. 

ახალბედა მეკარე გოლპოსტებისკენ გაფრინდა და იქიდან ადევნებდა თვალს ლეპრეკონების ცეკვას. 

-აჰა, ხომ გითხარით,-თვალებგაბრწყინებული ჰარი სიამაყით შეჰყურებს გოლპოსტებთან მონავარდე ნაილ ჰორანს და მათ გვერდით მჯდომი, გრძელი მანტიით შემოსილი ტიპის მზერას იჭერს. მარტო მობრიალე თვალები უჩანს. 

"ალბათ, დიდი ბრიტანეთის ქომაგია,"-გაიფიქრა ჰარიმ. 

-იცით რა? ნათქვამია, რომ ზოგი რამ არასდროს იცვლება! თამაშის შემდეგ ჩვენი ბიჭი საავადმყოფოში გახდება წასაყვანი! 

-ლუი! 

-ლუი! 

ერთდროულად გამოსცრეს ლიამმა და ჰარიმ. 

-რა ვთქვი ახლა ისეთი? 

მატჩი ორასით-ას ორმოცდაათი დამთავრდა "კირკიტების" სასარგებლოდ. 

ირლანდიამ გაიმარჯვა, მაგრამ სნიჩი ბრიტნეთმა დაიჭირა. 

*

-ბიჭებო, კარგი თამაში იყო?-ჰკითხა საავადმყოფოდან გამომავალმა ნაილმა ძმაკაცებს და თაბაშირში ჩასმული ხელი გაისწორა. 

-ფანტასტიკური! 

-გასაოცარი. 

-გმადლობ, ჰაროლდ. ისა... ხომ არ ჯობია აქ დავრჩე?-ეტლში მჯდომმა ნაილმა ალმაცერად გახედა თავის მოტეხილ ფეხს. 

-ლუი, მართალი ხარ. ზოგი რამ არასოდეს იცვლება...-ჩაიბუტბუტა ლიამმა. 

ბიჭები დერეფანში შეგროვდნენ, მოსაცდელ სკამებზე ჩამოსხდნენ და ჰოგვორტსული თავგადასავლების გახსენება დაიწყეს.

-გახსოვთ ზეინმა ნაილი რომ სიკვდილს გადაარჩინა?-დაიწყო ლუიმ. 

-რა თქმა უნდა,-ღიმილით დაეპასუხა ერთ-ერთი ონავარი ჰოგვორტსელი, მაგრამ ეს არც ნაილი იყო, არც ჰარი და არც ლიამი. 

დასასრული.