ALONG THE CROSSROAD: BROKEN HEARTS COLLIDE

3

NAKADAMA nang pagka-ilang si Alex nang magpasya niyang lumabas. Naroon kasi ang lalaking kapitbahay niya. Tumuwid ang tayo nito nang makita niya. As if he was waiting for him. Kumabog ang dibdib niya ang kampanting kumilos ito palapit sa kanya. Then he stop. Isang metro ang layo sa kanya.

"Ba—bakit?" Lalo siyang kinabahan nang masamyo niya ang preskong amoy nang katawan nito. Damn it. Napatitig siya sa mukha nito, saka bahagyang bumaba ang mata niya sa labi nito. Kasunod ang paglunok. Dahilan upang mag-init ang mukha niya. That guy just kissed her last night at alam niyang hindi siya pinatulog nang maayos nang halik na iyon.

"Gusto kong mag-apologized sa nangyari. I was drunk and I thought---." Kitang kita niya ang tila pagkapahiya nito. Then his face blush a bit. May kung anong kasiyahan siyang nadama dahil doon. Nagiging weird na rin siya. Hindi siya pinatulog nang halik na iyon pano.

"Ah, forget about it, kasalaman ko rin, sana hinayaan na lang kita. May pagkapaki-alamera kasi ako minsan. And I have to learn my lesson. Never mindle with a stangers business." Aniyang pilit kinakalma ang sarili. Lalong nagkagulo ang sistema niya nang muli itong humakbang. Saka inilahad ang kamay. Saka ito tipid na ngumiti.

"Liam." Anito. Naroon ang pag-aatubili niyang tangapin iyon. Subalit kusang umangat ang kamay niya. And there it is, that tingling sensation when his warm hand touch her.

"Alex." Aniya sabay lunok nang sariling laway.

"Alex, again I'm sorry, kung nasigawan kita the last time." Naroon ang sensiridad sa boses nito. Teka nagsosorry ito sa pagsigaw nito. Lihim na singit nang munting tinig na iyon sa utak niya.

"Ah, alright. Ako rin magsosorry. Magulo lang ang isip ko kaya. Imbis na umalis na lang ako. Parang mas gusto ko pang makipag-away." Natagpuan niya ang sariling ngumiti dito. Sa nakalipas na lingo. Parang ngayon lang ulit niya nagawang ngumiti nang bukal sa loob niya. Lihim na napa-iling siya nang gumanti ito nang ngiti sa kanya.

"Saan ang punta mo?" Anito na noon lang pinawalan ang kamay niya.

"Sa restaurant, I haven't had lunch yet." Tinamad siyang magpadeliver kanina. At gusto rin niyang lumabas para makalanghap nang sariwang hangin.

"Ayos lang ba kung sabayan kita. Hindi pa rin ako kumakain." Hindi na siya tumangi. Sa kung anong dahilan komportable kaagad ang pakiramdam niya dito.

Kapwa sila tahimik na naglakad patungo sa restaurant. Tila kawpa nagpapakiramdaman sa isa't isa. Pareho heavy meal ang order nila. Nang makarating sila sa restaurant. At kapwa pa sila nagkatitigan ang pareho ang order nilang pagkain.

"Paborito mo rin ang steak." Hindi niya mapigilang komento nang makaalis ang waiter.

"Lagi akong ipinagluluto nang Lola ko noong nabubuhay pa siya. " Lalong lumungkot ang mata nito.

"Ako paborito rin ito nang mommy ko, when she was alive." Kapwa sila natahimik habang kumakain. Parang namiss niyang kumain nang magana. Nagulat pa siya nang ito ang magbayad nang bill niya.

"Parang ngayon lang ako sumigla ulit." Napaangat siya nang tingin dito. Pabalik sila sa cottage. Noon niya nakitang muli itong ngumiti. He was sexier when he smile. Gusto sana niyang magkomento. Subalit pinili na lang niyang manahimik. Baka magbago pa ang isip nito sa kabutihang nakikita niya dito.

" Pareho lang siguro tayo." Aniya dito. "At ayaw ko sanang nakikipag-usap sa guwapo." Hindi niya napigilan ang sariling komento. Dahilan upang mag-init ang mukha niya. She was actually praising him. "Nakakastress kasi." Dinaan niya sa biro ang pagkaasiwang nadama niya bigla. Bagay na nginitian lang nito. Mukhang natuwa pa yata ito sa papapuri niya. Kung anu-ano kasing nasasabi niya.