İmkansızım {¢}

{¢}

11 Şubat Pazartesi saat 1:11

Kaç gündür yazmıyordum. Bu geçen gunlerde çok canım yandı be. Orhanla yeniden başladık. Sevgiliyiz artık.
Sana o mesajı yani arkadaşız artık,daha fazlasını düşünmiycem mesajını attığımda sen benimle önceki gibi olmuştun. Aramızdaki buzlar erimişti. Neyi anladım biliyor musun? Birini kaybetmek istemiyorsan sevdiğini söylemiyeceksin. Söyeldigin an senin canın yanar eskisinden daha fazla hem de. Bir yanım ağlarken bir yanım gülüyor. Evet kendi halime acıyarak gülüyorum. Ama biraz da mutluyum. Neden mi? Benimle eskisi gibisin artık daha ne olsun? Keşke sana seni sevdiğimi söylemeseydim. O zaman olaylar bu raddeye gelmezdi. Kendi içimde yasasaydım yine ama söylemeseydim.
Benim bu aşkım hem beni hem seni üzüyormuş.
Bu gün sana bıçak almıştım. Nedeni iki şeydi. Birincisi sana söz vermiştim. Zaten doğum gününde alicaktım daha güzellerin. Ama sen benim beğendiğim bıçağını satıcaktın. O bıçağı sevdiğim için istemiyordum. Sırf senin diye, senden bir hatıra kalsın diye istiyordum.
Bıçağı aldıktan sonra fotoğrafını sana atmıştım. Sen de hemen istemiştin. Kantine gelmemi söylemiştin. Bıçağı sana verdiğimde gözlerinde ve yüzündeki gülümsemeyi görmeğe değerdi.
Kaç saat senin bana verdiğin bıçağı tutup izledim bilmiyordum. Ama sen ona dokunmuştun. O bıçak önceden senindi. Bu, o bıçağı daha çok saklamama yeter de artardı.
Gelelim Orhan konusuna. Onu senin kadar olmasa da seviyorum. Bu sefer o seni unutmam için bir araç olmiycak. Onu gerçekten seveceğim. İlk aşk unutulmaz. Ama eğer daha mutlu eden biri varsa onu sevmeye değer.

Sen benim değerlimsin...