İmkansızım {¢}

{¢}

Bu gün ilk kez konuştuk. Bankta oturuyorduk arkadaşınla siz geldiniz. Yanımda oturmasan bile yakınımdaydın. Arkadaşının yanına oturmustun. Bana " nasılsın?" Diye sordun. Sence nasılsın? İlk kez benle konuşmustun. İlk kez bana bakıyordun. İlk kez bana bakarak konuşuyordun. Nasıl olduğumu mu sormuştun? O an seni düşünmekten sorunu bile unutmuştum. Sesim boğazıma kaçmıştı adeta. Şimdi sırası değildi. Hem de hiç. Sesimi saklandığı yerden çıkarıp "İyi sen?" Diye bildim.
Ne? Seninle mi konuşmuştum? Bu seninle ilk konuşuşumdu. Allah'ım bu şansı bana verdiğin için çok teşekkür ederim.

Sigara yakmıştın. Sigarayı hiç sevmezdim. Derine değdiği an derim kızarır kendimi iyi hissetmezdim. Lakin bu senin için geçerli değil. Senin nefesinle birlikte dudaklarının arasından çıkan o duman havaya karışarak bana değmesi sarhoş olmama yetmişti.

Başımı arkaya yaslayıp kendime gelmemi beklemiştim. Ama arkadaşın sigara yüzünden kötü olduğumu sanıp seni diğer banka yollamıştı. Kötü değildim aksine iyiydim. Çünkü senin nefesin vardı o dumanda. Yine uzak oturuyordun. Her zamanki gibi.
Ama bu kadar mesafe de yeter seni izlememe. Sigarayı dudak arana götürüp onu yakışın, sonra onun zehrini içine çektikten sonra uzun parmaklarının arasına sigarayı alışın, dudaklarından çekişin ve en son dumanını havaya bırakışın. Bu tekrar tekrar ediyordu. Tekrarları sevmezdim ama bu senle ilgiliyse hiç bıkmadan izliye bilirdim. Çünkü sendin.

Seni seviyorum...