The Alpha's Mate L.S {Dutch}

10

Het is weer een nieuwe, herfstelijke dag. Iedereen is buiten bezig. Sommigen zijn nog bezig met de daken, anderen met de dekens en weer anderen zijn hout aan het sprokkelen voor de openbaarden die zich bevinden in de hutjes. Harry ligt nog in bed, oververmoeid door de laatste nacht, waarin hij alleen maar heeft getraind. Zijn ogen zijn gesloten en zijn haar zit rommelig om zijn hoofd gebonden. Hij ademt lichtjes in en uit. Doordat hij diep in slaap is, beseft hij de geluiden om zich heen niet. Een deur gaat open, een paar lichte voetstappen en dan een deur die zachtjes in het slot valt. In plaats van dat hij wakker wordt, draait hij zich nog een keer om en gaat gewoon verder met slapen.

Verderop, in het hutje van Zayn en Niall, klinkt het gesnurk van beide mannen uit de slaapkamer. Langs hun raam schuift een schim, waardoor het licht van de maan even wordt verduisterd van hun gezicht. Niall's ogen knipperen een aantal keer voor hij zich weer omdraait en weer rustig in slaap komt. De schaduw buiten blijkt hun goede vriend Louis te zijn. Hij moest even naar buiten, een luchtje scheppen. Sinds hij dat overdag niet mag van Harry, die zich enorm overbezorgd maakt om de kleine Omega. Louis sluipt naar de zijkant van het dorp en veranderd zichzelf in zijn wolfvorm. Hij rent zonder enig geluid het dorp door, genietend van de koude nachtwind door zijn vacht. 

Doordat hij zijn ogen voor een seconde sluit ziet hij een deur niet aankomen. Maar net op tijd weet hij te stoppen. Met grote, onschuldige ogen kijkt hij omhoog, recht in het bezorgde gezicht van Harry. "Louis?! Waarom ben je in wolf vorm, en wat doe je buiten?!" Louis gaat zitten en kijkt met zijn oren in zijn nek naar de grond. "Kom snel naar binnen, het is niet veilig in je eentje." Louis loopt met zijn staart tussen zijn benen naar binnen en gaat liggen voor de houtkachel, die Harry meteen aanzet. "Waarom ging je nou naar buiten Lou?" Louis sluit zijn ogen, te moe om iets te zeggen. Waarom zou het Harry überhaupt schelen? Waarom zou het hem wel kunnen schelen als het zijn eigen ouders niet zou kunnen schelen? 

~~~

Het is middag, en de wolven verzamelen zich voor de maandelijkse lunch waarbij ze de belangrijkste dingen bespreken, dit gebeurd altijd de tweede zaterdag van de maand. Louis loopt samen meet Harry en Zayn naar binnen. Vanwege de angst heeft Louis een tijdje geleden de hand van Harry vastgegrepen en tot nu toe nog niet losgelaten. Het enige wat Harry kan doen is glimlachen, wat niemand lijkt op te vallen. "Ga zitten jongens." De vader van Harry, of te wel de pack leader, glimlacht de jongens toe. Louis gaat dichter tegen Harry aanstaan, bang dat iemand zijn blik verkeerd opvangt en hem pijn wil doen.

"Rustig maar Lou. Niemand gaat je hier pijn doen." Fluistert Harry in Louis zijn oor waardoor Louis met grote Bambi ogen naar Harry kijkt. "W- w - weet je d - dat zeker?" Stottert de kleine Omega, waarvan de Alpha moet lachen. "Tuurlijk, en ik ben er altijd nog he?!" Met zijn andere hand prikt Harry in de zij van de jongen naast hem, waardoor de Omega een giechelend geluid uit de keel laat schieten. Meteen slaat hij zijn hand voor zijn mond en begint hij te blozen.

"Neem plaats iedereen." Klinkt er door de zaal. Harry trekt Louis langzaam mee naar zijn vast plek. De twee gaan zitten, nog steeds hun handen vast. Louis is als een gek aan het trillen en Harry moet er stiekem wel om lachen. Louis voelt zich al helemaal thuis en vind het alsnog spannend, hoe schattig, denkt de Alpha bij zichzelf.

"Als iedereen zit kunnen we beginnen met de eerste punten." De zaal, die een paar minuten geleden nog gevuld was met het geluid van stemmen, wordt langzaam en zaal vol stilte. Iedereen richt zijn of haar ogen naar de Pack leader, of te wel Desmond. "Kan ik beginnen? Oké mooi. Het eerste punt waar ik het over wil hebben is het gevaarte buiten ons dorp, buiten onze pack. Er zijn nu meerdere mensen/wolven aangevallen en verwond door wat daar buiten is. We hebben geen idee wie of wat daar buiten is, maar we maken ons erg veel zorgen. Een van de patiënten is ook nog een familielid van een van ons. Lucas, hoe gaat het met Vanessa?" Iedereen kijkt nu naar Lucas, die naast Sascha en Lidia, een juf voor de kleine pups, zit. Hij staat op, wat gebruikelijk is bij dit soort vergaderingen. "Het gaat steeds beter, ze is laatst wakker geworden, maar de angst voor wat er daar ook zit, heeft haar de mond doen snoeren. Ik wil dat beest te pakken krijgen en hem een koekje van eigen deeg geven. We moeten dit beest te pakken krijgen, hij kan niet nog meer wolven of onschuldige mensen te pakken krijgen, en daar moeten wij voor zorgen!" 

Hij gaat weer zitten als iedereen begint te klappen en door elkaar begint te praten/schreeuwen. Desmond staat op. "STILTE!" Klinkt de harde stem van de Alpha door de kamer. Iedereen is gelijk stil en kijkt zijn kant op. "We moeten eerst met Vanessa gaan praten, misschien heeft ze wel iets gezien. We kunnen niet meer mensen eropaf sturen als we geen idee hebben tegen wat we het moeten opnemen." Mensen knikken goedkeurend. "We weten dat het dodelijk is, dus laten we maar een plan maken, en dan bedoel ik een back-up plan, voor als we echt geen andere keus hebben. Ook wil ik melden dat niemand bij de kerkers mag komen, omdat we een eenzame wolf gevangen hebben en die blijkt ook heel gevaarlijk te zijn. Hij wilde Niall aanvallen, maar bleek Louis te kennen. Door Louis' dappere daden kon Niall Harry en Zayn halen en zit de man hier. Dus houd uw kinderen en uzelf weg bij die plek." 

"Maar hoe kent Louis die wolf dan? Ik bedoel, die kleine Omega is hier net!" Roept een jongen uit. "Dat weten we Jason, maar als Louis dat graag zou willen vertellen, mag hij dat doen." Nu kijkt iedereen naar Louis. De jongen slikt luidruchtig en knijpt in de hand van Harry, die een klein kneepje terug geeft. "Je kan het wel, ik ben hier, rustig maar." Louis staat op, waardoor hun handen langzaam uit elkaar glijden. "I - ik ken die ma-n a - al een tij - dje." Louis slikt even en sluit zijn ogen. "De man is mijn oom, hij was een schande voor de familie, en voor de pack. Hij heeft zoveel foute dingen gedaan, en daarom werd hij weg gegooid, om het zo maar te zeggen. Hij heeft zoveel mensen mishandeld, en hij was zelfs de meest gezochte moordenaar van die stad. Hij vind onze f - familie een schande, omdat niemand van ons een moordenaar of crimineel is." Louis krijgt tranen in zijn ogen. "I - ik, ik heb hem een keer een moord zien plegen, t - toen ik klein was. Hij dacht dat als ik het zou zien, ik ook zo'n persoon zou worden." Louis sluit zijn ogen om zijn tranen binnen te houden. Hij voelt een hand op zijn onderrug, waardoor hij opkijkt. "Wij gaan wel even een rondje lopen."

Harry en Louis lopen naar buiten. "We lopen wel even een rondje en gaan dan naar huis." Louis knikt en de twee lopen een rondje door het dorp. "Kom we gaan naar huis." De jongens lopen hun hut in. Louis is erg moe van het huilen. Hij laat zichzelf op het bed vallen, en nog voor hij de kussens raakt valt hij al in slaap. Harry gaat naast hem liggen en kijkt met een grote glimlach op zijn gezicht naar de slapende Omega naast hem. Op dat moment draait Louis zich op. Harry sluit ook zijn ogen en slaat zijn armen om Louis heen. Louis legt zijn hoofd op Harry zijn borst. En zo vallen de jongens in slaap, beide een kleine glimlach rustend op hun lippen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ja ja, weer een hoofdstukkie. K verveelde me, dus k dacht, laat me uploaden. Ik denk dat k er wel meer ga schrijven want k hoef eigenlijk niks te doen in de vakantie, behalve een beetje biologie huiswerk. Ook moet ik straks naar de dokter dus wish me luck. Oh, en morgen ga k naar Almere dus ga k dan waarschijnlijk ook niet uploaden. Misschien dat ik wel ga schrijven maar k weet niet zeker of k ga uploaden.

All the love XX S <3